De vrouwen vervaardigen meestal de kleedingstukken en zijri belast met de opvoeding
der kinderen, ook met die der jongens tot den leeftijd, dat zij den vader op de
jacht kunnen volgen en kleine bezigheden kunnen verrichten. De meisjes oefenen
zieh reeds vroeg in den veldarbeid, bovenal in onkruid wieden, matten en korven
vlechten en aarden potten maken.
De huiselijke werkzaamheden komen hoofdzakelijk voor rekening der vrouwen,
zoo o. a. ook de land- en de tuinbouw. In vredestijd zitten de mannen samen op
de vergaderplaats, vervaardigen speren, Schilden en werpstokken, messen, snijden
houten stoelen, stokken, lepels, sehotels, tabakspijpen, snuifdoozen en lepeltjes uit
hoorn of invoor, welke laatste arbeid met gewone messen geschiedt — wäre geduld-
proeven voor Europeanen —- of bewerken huiden en pelswerk, vlechten waterdichte
melkzakken, graanzakken, tabakzakken, enz. De vrouwen zijn reeds vroeg in de
weer. Voor zonsopgang gaan zij al hout halen; op een hollen steen ziet men hen h e t
Kafferkoren tot meel fijn wrijven, ma'is Stampen, koken en verder voor het gezin zorgen.
Het malen van het koren is een moeielijke taak. De molen bestaat u it twee
steenen, een ondersten en een bovensten. De eerste is groot en zwaar en aan de
bovenzijde licht uitgehold en eenigszins hellend gemaakt. De bovenste steen is
gewoonlijk eivormig. De vrouw drukt met het geheele gewicht van haar lichaam
op den steen, terwijl zij hem met beide handen over den eersten heen en weer
beweegt. Er wordt altijd slechts koren gemalen voor een enkelen maaltijd, en zoo
dikwijls de mannen honger hebben, moeten de vrouwen derhalve voor hen malen.
Bovenstaande afbeelding stelt ons voor een gehuwde vrouw, die druk bezig is,
voor een jongen — blijkens de halsketen met lüipaardstanden een bekwaamjager —
koren te malen, om zijn honger te stillen. De potten aan den linkerkant bevatten
het gekookte koren en de vrouw kneedt dit tot deeg. Zoo moet de vrouw steeds
gereed staan, om in de behoefte der mannen te voorzien; ettelijke malen daags kan
zij dezen arbeid herhalen.
Des avonds, na afloop van den veldarbeid, keeren de vrouwen gewoonlijk met het
kind op den rüg, een draaglast op het hoofd, en het landbouwgereedschap in de
hand, naar de hu t terug, om dan nog den hoofdmaaltijd te bereiden. Voor al deze
werkzaamheden is de vrouw goed genoeg; er is echter edn arbeid, welken de
vrouw niet verrichten mag. Het melken der koeien is een privilegie van den m a n ;
de vrouw, die dit verrichtte, zou zwaar gestraft worden. Het rund is blijkbaar te
edel, om door de vrouw behandeld te worden. Natuurlijk is deze toestand veranderd
bij die Zulu’s, welke voor het Christendom zijn gewonnen.
De huwelijksgebruiken komen bij de oostelijke Kaffers in hoofdzaak overeen. Zij
bestaan hierin, dat de bruid feestelijk naar de hut van den bruidegom wordt gevoerd,
waarbij verwanten en vrienden in groot aantal haar geleiden. Dezen brengen twee
runderen mede; het eene wordt geslacht, om den goden te bewegen, het jonge paar
gelukkig te maken, het andere wordt bij de kudde van den bruidegom gevoegd, die
door den koop van de bruid in aantal verminderd was. Dergelijke feestelijke optochten
zijn echter, zooals de afbeelding volgens Wood voorstelt, niet algemeen verbreid.
MEISJES, MET BRANDHOUT UIT HET BOSCH TEHUIS KOMEND.
Vroeger bestonden hierbij nog onderscheidene ceremonien. Zoo werd o. a. der bruid
een maalsteen, een nap en een bezem medegegeven, den bruidegom een bundel
assagaaien en een bijl, als om beider toekomstige taak daarmede aan te duiden.
Bij de Kosa’s trek t de bruid den bruidegom een veder uit den hoofdtooi en steekt
die in haar eigen hären. Daarna grijpt zij een speer, gaat feestelijk de veekraal
rond, en werpt ze over de omheining, zoodat het wapen in den bodem blijft steken.
Van een os, het eigendom van den bruidegom, en een anderen, door de schoonmoeder
geschonken, welke beide geslacht worden, wordt het bruiloftsmaal bereid.
Bij sommige stammen volgt hierop nog de ceremonie van „het wasschen met
paarlen. Deze bestaat hierin, dat de bruid uit een pompoenflesch met water en
koralen de handen van den bruidegom en die zijner vrienden besprenkelt; vervolgens
doet de bruidegom het omgekeerde; daarna worden de koralen uitgestort, en ieder
grijpt toe, om er enkele van deelachtig te worden.