E D I T O R . U M
O B S E R V A TI O N E S
IN Di s s e r t a t i o n em XIII.
P A S C H A SI I Q U E S N E L L I
DE C O N C IL I IS A F R IG A N IS C O N T R A PE LA G IA N O S .
P R O O E M I U M.
X épigraphe , qui in noftra Colleélione canonum præ-
figitur capiti XIV. Incipit facrum refcriptum accepta
Synodi fupradibloe , feu ( ut nos edidimus )fuprafcrtptis
geftis, Quefnellus occafionem fumßt lucubrandæ præ-
cedentis Differtationis, in qua de Africanis Conciliis
in Pelagianorum cauffa celebratis præl'ertim fub Zofi-
mo, de hujus Trafloria, & de Honorii Imperatoria
lege in eofdem promulgata fufius differuit . Scopus qui-
dem ejus, qui num. i. præfertur, ille elt , ut éditas
colleélionis finceritatem tueatur , quæ ob memoratam epigraphen aperti errons
notata in dubium vocari poterat. At in ipfo Differtationis curfu dum in
eo præcipue laborat ,- ut legem Honorii Zofimi Traétoria anteriorem propu-
gnet, eamque non a Zofimo, fed ab Africanis petitam fuadeat, eo quod hï
metuerent , ne idem Pontifex cum graviffimo fcandalo pro Cæleftio fenten-
tiam ferret, non pauca inferit non tam Zofimo, quam apoltoiicæ dignitati
atque auéloritati parum honorifica, quæ cum fanéliffimorum African* Eccle-
liæ Patrum fenfibus adfcribat, minus cautis fucum facere poffunt. Multum
itaque refert in eamdem Differtationem follicitius animadvertere . Hac autem
in re totam ejus hypothefim inanibus tantum conjêélationibus fuffultam, &
graviffimis argumentis oppugnatam demonftrare poffe confidimüs.
\ C A P U T P R I M U M .
n
Error epigraphis (Jtue in Codice canonum capiti XIV. prcçfigitur , ipjius Codi-
cis auBort tribuendus, etfi nihil præjudicat finceritàti documentorum ejuf-
dem Codicis, ipfum tamen Romance Ecclefne perperam attributum confirmât
. Synodus Carthaginenfis , quce fub Innocentio I. Calejlium conde-
mnavit, habita fu it non anno 41 z. Jed 411.
Epigraphis |j. refcriptum Honorii, quod in Codice canonum defcribitur'cap. XIV.
den's.CïJ" uno faltem die antecefferit plenariam Synodum, quæ in eodem Codice cap.
XIII. affigitur Kalendis Maji ; epigraphen laudati capitis XIV. Sacrum refcrt-
ptum acceptis Synodi fupradiBee , feu fuprafcriptæ. gefiis , manifeftum errorem
confinera, huncque errorem publico Romanæ Êcclefiæ Codici, qui paullo poft
ipfum refcriptum hoc additamentum fub Cæleftino recepiffe credatur, (ut Quefnellus
putat Differt. 12. c. 2. ) minus congruere nemo jure negaverit . Cui e-
nim conferenti Synodi & refcripti chronicas notas non ftatim patebit, Hono-
rium die 31. Aprilis non potuiffe’ refcriptum dare acceptis gefiis , feu canoni-
bus ejus Synodi, quæ ipfos nondum condiderat ? Cui porro Romano Codicis
auclori in fcribendà ea épigraphe tantus error excidere potuit, præfertim eo tempore
quo recentium fub Zofimo geftorum recordatio vigebat ?
dc-æra Inanis porro eft duplex Quefnelli nifus , quo hand diffi’eultatem elidere
eft. ftudet. Quod enim primo infinilat §. 2. eam epigraphen non ab auélore Codicis
dicis inditam, fed pofterioris hominis induftria acceififfe, omni probabilitate
caret. Non negamus quædam antiquis colleélionibus in quibufdam pofteriori-
bus MSS, exemplaribus nonnumquam exfcriptorum ftudio fuiflè adjeéia , quæ
primo auélori tribuenda non funt. At cum de titulis agitur, qui in omnibus
etiam vetuftilfimis alicujus colleélionis codicibus leguntur , hos ad 'ipfam col-
leétionem ab origine pertinere, ipfique colleélionis auélori adfcribéndos nihil
eft dubitandum. Exempla, quæ a Quefnello ingeruntur de titulis, qui leguntur
in MS. codice Thuaneo, in Oxonienfi autem non apparent, ad rem præ-
fentem nihilum conferunt. De épigraphe enim agimus, quæ in nullo codice
nec in ipfo Oxonienfi defideratur . Defect us quidem unius aut alterius exempli,
ut îlli funt ab eodem Quefnello indicati in uno MS. Oxonienfi,quem in
aliis nonnullis imperfeélum deteximus, privato arbitrio librarii tribuendi funt
Ea vero épigraphes cunélis MSS. exemplaribus approbata ipfum colleaionis
auélorem præfert . Error itaque in ipfa expreffus cum ab ejus auélore profici-
fcatur, facile potuit obrepere privato homini minus perito aut indiligenti, qui
multo poll legem Honorii ipfam coUeélionem compçgit ; at adfcribi nequit'co-
dici publica auéloritate digefto & edito in Romana Ecclèfia, quæ fi paullo
poll Zofimi mortem hæc Pelagianæ cauffæ documenta fuo Codici addidit, re-
rum geftarum ordinem ignorare, eamque epigraphen tam aperte erroneam præ-
figere nequaquam potuit. ‘ r
IV. Neqqe vero probabilis credatur altera defenfio , quam Quefnellus in fi- Def'»c».
ne Differtationis obtrudit, cum eam epigraphen referendum putat ad gefta an-
tenons Conçilii Africani, in quo ipfos canones primum conditos, & Vinde- ' ,c a *
mialis Epifcopi legatione ad Imperatorem miflos exiftimat. Cum enim Vinde-
mialis Iegationem commentitiam, turn vero canones non in Africana anteriori,
led in pofteriori plenaria Synodo conftitutos demonftraturi fumus; ac propter-
ea_ hæc defenfio duplici falfa hÿpothefi fuffulta corruit. Deinde fi ut vera fit
épigraphes^ referenda eft ad canones anterioris Conçilii Africani .; eifdem ca-
nombus afngendus erat ejufdem Conçilii. dies : præfixo autem die pofterioris
Synod1 plenariæ, ab errore excufari nequit épigraphes, quæ/»pw/mW,idelt
pofterioris plenariæ Synodi gefta ab Imperatore accepta commémorât .
v - 0 “°° porro Quefnellus H j &; alibi tradit, Synodum Carthaginenfem, Synodus
qua Cæleltius damnatus luit Innocentio Pontifice , habitam fuiflè anno 412 Carthagî-
non ita certum eft, ut paffim creditu r. S, Auguftinus lib. 2. Retrafl. c. ”•»«•*-
banc Synodum jam celebratam præfert, cum fçri.pfit duos priores libros de ba- Cseicflïurn
pttfmo parvulorum, feu de peccatorum mentis 8c remiffione . Porro hi libri an‘ 4I1-
ab eodem iqemorantur in epift. 139. ad Marcellinum, ac ita memorantur ut 4°°
eos aliquanto ante lucubratos apertiflîme prodat. Cum enim ipfos ad eumdem
Marcellinum jam antea miffos fubinde recepiffetcur is eos remiferit fe obli-
tum teftatur. Libros de baptifmo parvulorum. , inquit num, 3. cum jam codi-
cem tpfum præftantie tue mifijfem , cm abs te rurfus. acceperim oblitusfum
Porro hæc epiftola ferius fçnpta fuit pridie JCalendas Martias anni 412. In
hac enim num. 2. indicatur Marcellini frater Apringius tunc Africæ Procon-
ful, ad quem idem Auguftinus dederat epiftolam 134. Pridie autem Kalendas
Martii anni 412. proconlulatum Africæ gerebat Eucharius ex aliquot legibus
Codicis Theodofiani , eodemque anno Idibus Oftobris Euchario fucceffiffe Ju-
lianum ex ufdem legibus difeimus . Apringius ergo Proconful Africam admi-
niftrabat an. 411. quo quidem anno nullum alium Africæ Proconfulem inveni-
• . rt.e cum, Marcellinus in Africam deftinatus fuit anno 410. IV. Idus
Octqbns, m eamdem provinciam fuit miffus frater ejus Apringius , ut Palladio
in Proconfulatu fuccederet . Igitur ilia Auguftini epiftolâ 139. ad Marcel-
linum Apringio jam Proconfule feripta 5 ferius data fuit ante diem pridie Kal.
Martii anni 412. Libri igitur de parvulorum baptifmate, qui aliquanto ante
hanc epiftolam fuerant lucubrati, in finem anni 411. rejiciendi videntur. Cer-
te vero huic anno adfignanda Synodus Carthaginenfis, poft quam idem Auguftinus
eos libros fcripfit. Huic quidem anno exeunti maxime congruit quod
traditur in alia Synodo Carthaginenfi anni 416. ubi cauffam Cæleftii ante
ferme quinquennium Carthagine agitatam Patres affirmant. Aug. ep;