I l
m
cx catholiciseidem tradiderunt, xx'nifiquöd
Petrus ab univerfali Ecclefia , atque a te
fuerat judicatus? Habe ergo cum his,quos
libenter ample&eris, . portionem ex fenten-
tia praflenti, quam 13 per Tutum tibi di-
reximus Ecclefia: defenforem , facerdotali
honore & communione catholica, nec non
etiam a fidelium, numero fegregatus fubla-
-tum tibi nomen & munus minifterii facer-
dotalis agnofce, fan&i Spiritus judicio , &
apoftolica per nos au&oritate damnatus ,
numquamque anathematis vinculls exuen-
dus. 14
Cælius Felix Epifeopus fan&æ Ecclefiae
Catholica: urbis Roma: , fubfctipfi . Data
V . Ka'1. Augufti, Venäntio viro clariffitno
Confùle i Simulque 15 feptuaginta feptem
Epifeopi abfque Papa fufrferipferunt. 16
CA-
12 Oxon. minus bene non quod.
13 Quefn. per Toleratum tibi cum codd. hujus
colledtionis . Emendavimus ex MS. Ve-
ron. cum Tutum Kornernte Ecclefia defenforem
præferant duæ aliæ Felicis epiftolæ p. & n .
Liberatus in vulg. Totum, & in marg. Tutum
. Duo codd. Vatt. Totum. Vulg. per tua
tibi , ubi aliquis amanuenfis non mtelligens
vocem Tutum, feripfit tua.
14 Hic definit uterque codex Vat.
15 Ita uterque cod. Quefnelli & nofter
Vind. In antiquiflimo autem Veron. cum vulg.
fimul LXVÎI. Epifcopi.
id Quefnellus ex cod. Oxon. adnotationem,
quæ in nullo alio codice invenitur, fubje&u-
rus hæc præmifit : Qua fequuntur manifeftum
eß non efie partem codicis , fed annotationem
ejus cujus ftudio defcriptus eß : quem poß Gregor
ii Mägni tempora vixifie perfpieuum evadit ;
nec revera habentur in codice Thuaneo . Porro
quod de Anaßafio hic legitur , veloci eum morte
fublatum , cum de reßituendo Acacio cogita-
ret ; habetur etiam in libro de Romanis Ponti-
ficibus , hifque fimilia fuggerit Jußinus Imperator
in epißola ad Hormifdam Papam. Tum ad-
notatio MS. Oxon. his verbis exprimitur.
„ Tempore Theodofii minoris , fub Leone
,, Papa, cujus feripta pofterius ponentur, da-
„ mnavit Flavianus Epifeopus Conftantinopo-
,, leos Eutychem hæreticum, ficut fuperius le-
„ élum eil , confentiente & confirmante Pa-
„ pa . Diofcorus vero Alexandrinus Epifco-
„ pus , qui favebat Eutychi, dejecit Flavia-
„ num de fede fua, & ordinavit proeoAna-
„ tolium. Tempore vero Marciani, qui Theo-
„ dofio fucceflit, eodem jubente Papacongre-
„ gata eft Synodus Calchedonenfis, de qua fu-
„ perius leflum eft, in qua Diofcorus aamna-
* Fallitür » tiir & Anatolius corrigitur * . Leoni Papæ
annotator ,, fucceflit Hilarius gj Hilario Simplicius. Sim-
dt An at olio.,, plicio mifit Acacius , qui Anatolio fuccef-
„ ferat, epiftolam quæ fupra feripta eft, di-
„ eens Petrum pervaforem Alexandrin* fedis
„ efle damnatum . Simplicio fucceflit Felix ,
„ qui atavus beati Gregorii fuit , damnavit-
„ que Acacium ob cauflas fuperius memora-
„ tas . Anaftafius fucceflor Gelafii reftituere
„ volens occulte Acacium, nonpötuit veloci
„ morte præventus. ßelafius fucceflor Felicis
„ quinque fequentibus epiftolis confirmât da-
v mnationem Acacii. u
In ea autem hujus adnotationis verba, Ana-
ßafius ... reßituere volens occulte Acacium non
potuit veloci morte praventus , hæc Quefnellus
fubjecit . His fimilia habet liber Ponti-
ficalis ex quo Gratianus , Yvo, (jr alii deferi-
pferunt in aliquibus tarnen mutata & interpolât
a . ln Gratianum tamquam Pontificalis verba
corrumpentem acerbijßme invebitur Albertus Pi-
ghius . Carpit quoque ilium Antonius Auguflinus
Dialogo VI. Libri prioris de Emendatione
Gratiani , quamquam modefiiam in P 'tghio requit
at . Hac funt verba Pontificalis , prout le-
guntur torn. 3. Conciliorum Gr. Lat. Binii ....
Et quia occulte voluit revocare Acacium &
bon potuit . Qui nutu divino percufliis eft .
Qua verba Yvo Carnotenfis part. 14. c. 40.
Decret. & Liber. Cafarauguftanus referunt, in-
quit Ant. Auguftinus, in hune modum : Et quia
occulte voluit revocare Acacium & non potuit
, quia divino nutu pereuflus^eft Açacius.
Videtur Ant. Augufiinus Gratiano fuccenfere ? eo
quod detraxerit e verbis Pontificalis. geminam.
hanc vocem Quia & Acacius : unde evénerit,
ut quod de Acacio divinitus percujfo intelligen-
dum ejl, de Anaftafio intellexerit. Verum adje-
Sionis potius arguendos ejje Yvonem & alios ,
quam Gratianum diminutions, probat turn tex-
tus ipfe Pontificalis , turn codex nofter. Ex quo
pofteriori, qui ceteris antiquior eft, genuinus fen-
fus verborum iftorum deprehenditur. Falfum eft
enim quod ajunt Acacium pereuffum divinitus,
earn ob rem ab Anaftafio revocatum non ejfe s
quomodo enim fub Anaftafio percuti potuit Acacius
, quem ex Nicepboro & Evagrto mortuunt
narrant fub Felice III. Sole igitur clarius eft
addititiam ejfe vocem Acacius apud Yvonem &
alios, nec vocem Percuflus de alio quam de A-
naftafio intelligi pojje . 2. Quod pereuffus dici-
tur Anaftafius apud nonnullos auBores, videtur
ex conjeftura & ex commentario feriptum : codicis
enim noftri aymotatio folummodo morte præ-
ventum a it, nec apud antiquiorçm feriptorem
plus aliquid ajfertum legitur . 3. Quod revocare
Acacium omnes citati auBores feribunt va-
lui fie Anaftafium , cum tempore mortis Acacii
conciliari non poteji : Ulud enim de ipfitus Acacii
perfona necefie eft interpretari ; vox autem
reftituere, quæ in codicis annotatione ufurpatur,
de Acacii nomine diptychis reftituendo commo-
difiime poteft intelligi. Haâenus Quefnellus .
Hæc vero, quæ de Anaftafio II. quoad Acacii
nomen in Pontificali traduntur , ex anti-
quiori, at maligno aliquo feripto proficifci ,
quo facliofus aliquis homo ficut aliacommen-
ta contra Symmachum fparfit , ita ad invidiam
ei conciliandam , propenfiorem. Anafta-
fii II. animum confinxit ad reftituendum etiam
nomen Acacii , non improbabiliter con-
jicit Francifcus Blanchinius torn. III. Ana-
ftafii Bibliôthecârii in notis ad vitam Anafta-
fii II. pag. 200. Juftinus Imperator in epifto-
là ad Hormifdam relata pdft epift. 73. ejuf-
dem Pontificis, non dicit Anaftafium voluifle
teftituere nomen Acacii-',’ fed potius teftatur
oppofitum ; cum affirmet eumdem Anaftafium
fcripfifle ad anteceflorem fuum fatis efie pa-
cem acceptantibus , f i nomen tantum reticeatur
Acacii, quæ cum ipfis Anaftafii litteris conci-
nunt, fulpicionemque Blanchinii confirmant .
C A P I T U L U M XLVII.
l I N C i p i T
T o m q s
de anathematis vinptflo Papa G e l a s i i . .
y S * » * * » » * V « * * * * ¥ * * * * *
. I. 2 IV T E forte, quod folent, dicant: quod
1 fi Synodus Calchedonenfis admittitur,
omnia conftare debeant , qu* illic vi-
dentur efle depromta .* aut enim earn ex to-
. to 3 admitti oportere, aut fi ex part-e re-
pudiabilis eft, firmam ex toto conftare non
4 pofle . Cognofcant igitur illud , quod 4C011-
ftituit fecundum feripturas fanftas , tradi-
tionemque majorum, fecundum canonesre-
5 guDfque Ecclefise 5 pro fidei communione
, & veritate catholica & apoftolica ,
pro qua hanc fieri Sedes Apoftolica delega-
v i t , fa&amque firmavit , a tota Ecclefia
indubitanter admitti: alia autem, qua: per
incompetentem prxfumtionem illic prolata
funt, vel potius ventilata, qua: Sedes Apoftolica
gerenda nullatenus delegavit ; qua:
mox a Vicariis Sedis Apoftolica: contradi-
^a manifeftum eft, qua: Sedes Apoftolica ,
Tom. III.
1 Invenitur in MSS. hujus eoUe&ionis, &
in vetuftiflimo Veron. 46. ac tandem in ad-
dit. I fid. ex quibus Merlinus hunc tomum edi-
dit. Recentior codex Oxon.- quem Quefnellus
fequutus eft, le&iones meliores identidem præ-
ferre videtur. At cum codd. Vind. Veron.
nec non Thuan. ipfius (^uefnelli , qui anti-
quiores funt , in leftionibus convemant j in
cod. Oxon. quædam loca, quæ obfeuriora erant,
arbitrio amanuenfis fuifle emendata nihil am-
bigimus : unde codicum noftrorum leftiones
cum vulgatis Conciliorum fere concinentes re-
■ vocandas putavimus . Mutilum opus ex fche-
dis imperrcflis exferiptum videtur : ut ne mi-
rum fit, fi aliquot in locis la.boret. Quefnellus
titulum fic expreflit : Gelafii Papa mirabilis
difputatio de anathematis vinculo in Acacium
& Petrum . Omnium noftrorum ac Thuanei
etiam codicis, & vulgatorum titulum revoca-
vimus , quem etiam Anaftafius approbat in
epift. ad Joannem Diaconum ColleBaneis præ-
fixa, ubi fic habetur : Ex tomo Gelafii de.ana-
ihematis vinculo. Afterifcos præfiximus, quia
hoc opufculum initio caret. Plura vero de eodem
videfis in præmiflo traftatu de Colleftio-
nibus part. 3. ubi de Gelafii documentis differentes
, hoc opufculum non folum mutilum,
& imperfeftum , fed ex aliquot Gelafii frag-
mentis non fatis apte contextum oftendinaus.
2 Quefn. Sedis Apoftolica. cautela intereftne
forte quidam quod folent : & in nota marginale
Prima htec verba, inquit, haSenus defidera-
ta funt : ut merito Romanis, editionis epiftolarum
pontificiarum procurdtores fufpicati fint. dee fie
hujus tra&atus initium . Cujus autem codicis
fide ea verba ( quæ tamen non fatis efie vi-
dpntur ) infçruerit, non memorat. Défunt ceretiam
petente Marciano principe, nullatenus
approbavit ; qu* * pra:ful Ecclefia: v- eP*
Conftantinopolitan* turn Anatolius, nec fe *J#
prtefumfifle profeflus eft, d& in Apoftolica: £
Sedis Antiftitis non negavit pofita efle po-
teftate : 7 quae ideo, ficut di&um eft, Se- 7
des Apoftolica non recepit, quia qua: privi-
legiis1 2 * 3 4 5 6 7 8 12 univerfalis Ecclefia: contraria proban-
tur , nulla ratione 8 fubfiftunt. ^
Quid enim? quia in libris fan£lis, quos CAP*
utique veneramur & fequimur, 9 quoniam 9
quorumdam illic & profanitates efle ferun-
tur, & fcelera gefta narrantur, ideo nobis
pariter omnia , aut veneranda funt , aut
fequenda, quia in illis fanftis & vdnerabi-
libus libris continentur? Sanftus Petrus primus
Apoftolorura fic a^ftmians novi tefta-
menti gratiam praedicandam, ut a legis ve-
teris non recederet inftitutis , qua:dam per
fimulationem legitur inter Judsos Gentilef-
que gefliffe: numquid ideo aut ilia ejus fequenda
funt , quae merito & Coapoftolus
ejus iofafta redarguit, & poftea confequen- 1«
ter ipfe vitavit, aut pariter afliimenda funt
cum his, qua: ut pote primus Apoftolus n 11
falubria prsedipavit? Numquidnam aut ejus-
refta doftrina cum his qua: humanitus ac-
ciderant, repudianda eft , aut illa’adhuc im-
becillis infeitia cum perfefta ejus, doarina
fufeipienda eft ? Numquidnam 12 in lpfo- *
rum hsereticorum libris non multa quae ad
X verite
in Vind. hujus colle&ionis, ficut & in ceteris
aliarum colie&ionum, Veron. 46. & Vat.
1340. additionum Ifid. nec non apud Merli-
num : ex quibus initium licet mutilum expref-
fimus . Hoc & fequens caput ad propofitum
de anathematis vinculo fiaudquaquam pei tinere
viejentur , njfi forte fufpiceris Orientales di-
xifle, ita folvi pofle anathema in Acacium ,
quod ex veteri conftituto Calchédonenfi edi-
tum fuerat , uti canon de prærogativis Sedis
Conftantinopolitanæ in Calcnedonenfi editusa,
Sede Apoftolica folutus fuerat. Confer tra&a-
tum loco allegato.
3 Solus Quefn. cum Oxon. cod. recipi.
4 Vind. delet conftituit . Vulg. quod conftituit
. gVeron. quoniam illud fecundum, deletis
quod conftituit. .
5 MSS. Veron. & prima manu Vind. pro
fide communione .* fecunda vero manu cum vulg.
Cone, pro fide, communi. At idem Pontifex de
Synodo Calchedonenfi pariter loquens feribit
tit. 49. hujus colleftionis c. 5. pro fidei catholica;
atque apoftolica veritate communione que.
6 Sic Veron. & vuig. concinente Vind.
Quefnellus fed in apoftolica. .
7 Solus Quefn. cum Oxon. mferit nullf f
robur ha bent. Défunt in omnihus poftriscodd.
etiam Thuan. & vulg. Cone,
8 Vulg. fuftinet.
o Vulg. leftionem cum omnibus noitris, ac
Thuan. M S S . revocavimus. Quefn. fequimur ,
quorumdam pravitates efie. Mox vulg. & Veron.
delent omnia.
- 10 Quefn. addit Paullus.
it. Solus Quefn. fulubritet.
12 Ita omnes noftri codd. & vulg. Quefnellus
in ipfis. Mox vulg. cum Vind.;er«i»MW.