c c v i D e ant. C ol le c tion .^ 8c C o l l e c t . C an.
dicuntur, & ediélum fidei ab Imperatore direélum tantummodo tranfmilfafue-
runt. Neque enim initio cun'éla gefta, fed præcipua capita ( idipfum Calche-
donenfi pariter accidilfe vidimus tom. 2. col. 1218. ) latine reddita, 8c in Hi-
fpanias direéla, ut Leo II. in epiftola ad Hifpanos Epifcopos tradit. E x hac
autem epiftola, non vero ex interpretatione totius Synodi, fe omnemordinem
geftorum, geflaque ordinum cognovilfe iidem Epifcopi in laudato Toletano
Concilio pronuntiant. Sola vero definitio, quæ ad aélionem X VII. fextæ generalis
Synodi pertinet, Codici canonum auétiori inferta-fuit. Quod ft huic
C P . Concilio habito an. 680. & 681. in eodem Codice affigitur æra 720. quae
refpondet anno 68z. id errori colleéloris tribuendum, qui ex tranfmifla ejufaem
Concilii definitione notis chronicis experte verum annum colligere nequaquam
potuit. Opponunt in Leonis II. litteris tradi Concilium celebratum indiélione
IX. cum tarnen aéla noviffimarum aftionum X VII. Sc XVIII. indiûionemX.
præferant. Verum etfi apud Græcos menfe Septembris'anni 681. inchoaret in-
diétio X. Leo tarnen uti voluit nona indiélione, quæ apud Romanos adhuc
decurrebat. Neque moveat in epiftola ejuldem Pontificis ad Regem Ervigium
( quam Benedicii epiftolæ in codicibus fubjéélam, Loaifa eidem Benediclo tri-
buendam prater noftrorum codicum fidem perperairi credidit ) fcribi, Impera-
torem de congreganda Synodo dediffe litteras ad Agathonem, cum ad Domnum
dederit. Cum enim eædem litteræ ad Domnum lcriptæ-, poll ejus mortem Ro-
mam allatæ, Agathoni ejus fucceflbri traditæ fuerint; Leo has ad. Agathonem
direélas fcribere potuit. Nihil igitur grave opponitur, quominus hæc documenta
feptimi fæculi ad Hifpanos data, & ab Hifpanis huic vetuftiffimæ Hifpani-
cæ colleétioni fub finem ejufdem feptimi fæculi , aut fub oélavi initium adje-
éla fincera credantur : adeo ut hoc canonum corpus his aliifque additamentis
au il urn Alexander III. authenticum )are aftirmaverit. ■
Ds MS. S. XIII. Codex S. Æmiliani, cujus Perezius meminit, alia peculiaria document
' ^ufqueTi ta ' n Hifpanienfibus Conciliis præbuit, nimirum CæfaraugultanumII.anni592.
dhionibus. & III. anni 691. Barcinonenfia duo, unum eirca annum 540. alterunf anni
599: Ofcenfe anni 598. Egarenfe anni 614. duo Toletana a decern 8c feptem
jam memoratis ditiinita, unum anniXII. Recaredi Regis, ideft anni 597.aliud
fub Gundemaro annidio. & legem Regis Chintillæ, quæ Toletanam V. Sy-
nodum confirmavit, ac Synodum Narbonenlèm anni 389. quæ idcirco inter
HH'panica Concilia inferta fu it , quia.tunc provincia Narbonenfis I. Gotthis
Principibus in Hilj>ania regnantibus fuberat, Sc una erat ex. fex. provinciis Hi-
fpaniæ, ac Narbonenfis Metropolita cum fuis fuffraganeis, Hifpanis Conciliis
intererat ac fubfcribebat. Stephanus Baluziiis in præfatione ad novam Conci-
liorum colleélionem num. 13. Icribit : Joannes Baptißa Perezius fujpicionem
facie. de falfitate duorum Conciliorum Toletanorum, ejus. nimirum, quod fub
Gundemaro Rege celebratum dicitur, &.alterius, quod fub. Recaredo, ut pa-
Du* Syn. tet ex. fecunda præfatione ejus ad Concilia Romam miff a . A t Perezii verba
vind'caw. nuHarn falfitatis fuipicionem injiciunt, Solum ea proprio numéro 8c loco una
* cum ceteris nequaquam notata admiratur, & cur id acciderit, conjicere ftu-
det. Illud porro ( inquit in laudata præfatione fecunda édita in Apparatu I.
Conciliorum editionis Venetæ col. 50. ) mihi magis^'eß dubium, cur hoc Concilium
Jub G undemaro , & alterum Toletanum anno XII. Recaredi, hic et jam
a nobis deferiptum,, non fint relata in numerum Toletanorum^ cum ex ordine
temporum quartum & quintum in fcribi debuiffent: qui nttmerus fequentibm
Conciliis contlanter tribut folet. Neque vero additum noflra «täte numerum
Conciliis Toletanis affirmare quifpiam poteß ; cum Gotthos eodem numéro
ufos ex cap. 9. Concilii XIII. Toletani du camus, ubi quod nobis efi duodeci-
mum, plane etiam vocatur duodecimum. Neque, rurfus ignorata fuijfe hac
duo Concilia a poßertonbus Gotthis in tarn recentt memonajfit verifimi.le .
It a que mihinondum cauffa liquet, nifi forte horum duorum. brevitas & exi-
guitas irrtpedroit, quominus in. majorum Conciliorum numerum referrentur .
His autem documents laudati codicis S. Æmiliani fidem adjicit alia multo ve-
tuftiôr colleétio, feu abbreviatio antiquioris colleélionis in MS. Veronenfi contenta,
de qua dicemus part. 4. c. 4. ubi ex Conciliis memoratis quatuor re-
cenfentur, nimirum Cæfarauguftanum II. Barcinonenfe I. Oicenfe, Sc Narbonenfe.
Pars I I I . de Collect. Dionysiana See. Cap. IV . ccvit
jienfe. Similiter Cæfarauguftanum IL inventutfi fuit in alio MS. codice Alvel-
denfi, quern Vigila Presbyter feripfit; Sc Toletanum fub Gundemaro Regere-
pertum fuit etiaiji turn in eodem cod. Alveldenfi, turn in alio Soriçnfi, uti
Perezius in fecunda prttfatione teftatur. Addemus tandem in eodem exemplo
S. Æmiliani inveniri epiftolam Turribii poffea Afturicenfls Epifcopi ad Ida-
cium Sc Ceponium, abjurationem hærefis Prifcijlianæ faftam ab Epifcopis Di-
Siihio Sc Sympofio, Sc Concilii Toletani L fententiam de communione qui-
bufdam Epifcopis reddenda, ve{ neganda. Hæc documenta -, quæ Atnbrofius
Moreles ex eodem S. Æmiliani codice ediderat, a Baluzio aliifque in dubium
vocata, defendimus tom, 1. col. 1473. Sc plenius fom. 2. col. 137S. Sc feqq.
3 v-
Notabilis diftinflio codicum originis Hifpanicte & originis Çallicante,
I I V " luuiium iiujui cuueciionis uuimguere permagm iniere
ft, quorum alii funt Hifpanicæ originis, alii Gàllicanæ . Hifpa- Codd.HiC.
nicæ originis appellamus codices1, qui in Hifpania frequentiores, vel ex H i - q u 1;'.
fpania in alias regiones traduéli puram repræfentant. colleélionem .Hifpanicam. “
Sunt autem quidam alii codices, qui etfi eamdem colleélionem contineant , Qui orï-
duobus tamen ab ea, quam puri llli codices exhibqnt, non minimum difere- G‘ *'
pant, nimirum turn ob non paucas leéliones ex ingenio emendatas, quæ a ve-
ra leélione maxime abfunt, turn ob quædam addititia capita, vel etiam integra
documenta, quæ in puris ejufdem colleétionis exemplaribus non inveniun-
tur. Hos autem codices Gallicanæ originis idtirco vocamus, quia omnes, quos
hujus generis effe deprehendimus 9 in Galliis frequentiores fun t, 8c qui alibi
exilant, e Galliis provenerunt ; adeo ut horum origo Galliis tribuenda videa-
tur, Ta.les.funt codex Vat. 1341. quem ad Aaguftodunehfem Ecclefiam perti-
nuiife vidimus,. ac très GaJlicani memorati a P. Couftantio, Laudunenfis ,
Bellovacenfis, Sc Noviomenfis, quos cum laudato Vaticano omnino concorda-
re, ex_ iis quæ idem Couftantius notavitj plane perfpeximus. Hi vero codices
nec primigeniam breviorem, nec illam auéljorem colleélionem Hifpanicam continent,
quam num.11. expjicavimus, fed jilam, quæ additamenta præfert re-
cenfita num. 10. qualem in Vmdebonenfi originis Hifpanicæ invenimus.
Q.u?nl:jirn; at^ srbitrarjas emendationes, quibus codices Gallicanæ ori-Eroenda-
ginis ab exemplaribus originis Hifpanicæ potiflîmum différant, dum nos in pa-
randa editione epillolarum S. Leonis conlérendos curavimus turn codicemVin- ul'inss.
dfcbonenfem originis Hifpanicæ,' turn Vaticanum 1341. originis Gallicanæ, de- originis
texhnus in Vindebonenfi plures leéliones erroheas elle atquë corruptas, quæ in
laudato Vaticano emendatæ, idoneum fenfum reddunt. Nifi quid nobis aliun-”“ '
de præfto juillet, has. ita emendatas germanas efte S. Leonis leéliones credidif-
femus. A t cum eatumdem eniftolarum alia diverfarum 8c vetuftiorum etiam
cqlleétionum exempla nobis, fuppetërent, quæ veras Leoninas leéliones concor-
diter çbnlervaruntj eognovimus ad has frequentius accedere ipfas erroneas leéliones
codicis Vindebonenfis originis' Hifpanicæ, mdhom autem abelfe ab iif-
dem emendationes, quæ in Vaticano exemplo proferuntur. Hinc manifeftum
fit, aliquem^antiquum Gallicanum ftudiofum virum, qui colleélionem Hifpa-
hicam ex codice originis Hifpanæ ira mendofo, uti eft Vindebonenfis, exferi-
bendam fufeeperat, erroneas illas leéliones liberiori licentia correxilfe ex ingenio,
novafque illas. -leéliones ab omnibus; aliis.' codicibus diferepantes induxiffe.
Plura hie polfemus^ affèrre Leonina ejufmodi exempla : fed cum ea fuis locis
notanmus tomo primo, quæ fimul indicantur in ejufdem tomi ihdice col. 1539.
Ç.0^e^j° H’fpantca • eo leélores remittimus. Qua autem libertate- ufus
eft ftudiofus ille vir in Leonis epiftolis, ufum quoque fuifle in ceteris docu-
mentis, quæ in MSS. originis Hifpanicæ Vindebonenfi fimilibus frequentia
menda præferunt, nihil eft dubitandum. Id perfpicuum fit ex editione Conci-
liorum Severini Binii, in qua Hifpanica Concilia duplici editione producun-
tur, nimirum ex editione antea vulgata, Sc ex editione Garfiæ Loaifæ. Vul-
gata editio elc Ifidoro dimanat, qui e codicibus Gallicanæ originis Hifpanicam
colle