Canones
jHipponen-
fes qui e r
xore appe)
l a c i ,
H æ ç col-
le f t io ante
r io r Ha-
( jfia n a .
cclxxvi D e ant. C ollection. 8c Collect. Can.
adulterio , & per/urio deprehenfus a Sacerdotio divellatur. Canon iftè eft
vigefimus quintüs Âpoftolorum, qui cum careat voce furto, quæ in Dionylio
Jegitur, Sç præferat vocem homictdio, quæ in eodem deeft , liberiorem alicu-
jus exfcriptoris licentiam manifeilat. Confer quæ hac de re dicemus not. 14.
in Differtationem Quefnelli X V I . A lii aliârum quoque Græcarum Synodorum
canones fæpius eamdem licentiam in Herovalliano codice exhibent, Nunc enim
compendio defcripti funt potius, quam e Græco redditi • nunc autem efferun-
tur aliis atque aliis verbis, quæ in nulla yerfione inveniuntur, vel interpola-
tionein aliqüam produnt. Hinc nemini probari poterit Jacobi Petit fententia,
qua in hujufmodi canonibus interpretationem fingularem Sc vetuftiffimam inge-
r i t . Errores in citationibus nonnumquam occurrunt. Sic tit. 5. pag. 109. ca-
7ton Calcidonenfis affertur ara 20. qui eft compendium canonis 20. Antiocheni,
IV . Dionyfiaifi porro codicis ufus in præfenti colieétione lucubranda potilïï-
mum comprobatur ex canonibus Africanis. Nulli ex Hifpanica colleélipne al-
legantur. E x Dionylio autem eofdem proferri ipli numeri , quibus defignan-
tu r , demonftrant . Canones Hypponienfes ibidem vocantur, qui leguntur apud
Pionyuum poll canonem 33. Cum enim prima Synodus a Dionylio laudata
poli eumdem canonem 33- fit Hipponeafis ; huic nofter compilator inconfide-
' rate adfçripfit canones fequentes, licet ad alias Africanas Synodos fpeélent,
NumerJ autem, quibus hi canopes Hipponenfes citantur, non funt fecundum
earn feriem, qua in Hadriana colleélione diftinguuntur canones polleriores a
prioribus 33. fed ilü funt, qui in puris Dionyfii. codicibus eofdem canones a
primo ad ultimum continua numerorum ferie defignant. INIumerorum errorem
aliquem excipe, qui tarnen ad numéros puri Dionylii, non vero ad Hadriani
propius accedit. Âfricanos igitur canones compilator non ex Hadriana, fed
ex pura Dionyfii colleélione excerpfit ; quod ipfam. çompilationem Hadriano
anteriorem comprobat. Hinc etiam allatus agnofcitur in Gallias purus Dionyfii
codex, antequam ab Hadriano J. Carolo Magno traderetur,
V , Sardicenfps canones Nicænorum nomine referuntur, eo quod fumti fue-
rint e colleélionibus, in quibus cum Nicænis fine proprio Sardicenfium titulo
jungebantur, uti funt ii codiçes Gallicani, quorum mentionem fecimus paît. 2.
ç. 10, §. 2. Hanç Nicænorum inlcriptionem Sardicenfibus canonibus in Herovallia-
no MS. tributam vide apud Petitum pag. 133. 135. 149. 188. &202. Unicum canonem
Sardicenfis nomine colleélor laudatpag.ij 194. qui non Sardicenfis, fed Ni-
cænus eft, feu potius Nicæni canonis 18. compendium, Nicæno quidem Concilio
eumdem canonem adlcribit pag 143- ubiipium iildem verbis Nicæni titulo récitât:
ac eumdem pag. 193. Nicæni quoque nomine, refert ex abbreviatione Rufini.
VI. Statuta Êcclefiæ antiqua, quæ inter documenta Juris canonici edituri
fumus, in codice Herovaljiano pterumque laudantur hoc titulo : Canon Afri-
canus, vel Africanorum ; aliquando Canon Carthaginenfis : femel vero pag.
a-55* Statuta Ecclefiæ' antiqua. His titulis diverfis eadem llatuta inventa a no-
bis funt in MSS.exemplaribus Gallicanis, qualia funt Vat. Palat. 574. & Véron.
59. quorum primum duos titulos fimul profert, Synodus Afirtcana, h Statuta
Ecclefia antiqua ; fecundum vero en Synodo Carthaginis Africa. Numeri
autem, quibus eadem llatuta notantur, iis numeris refpondent, qui in his
Gallicanis exemplis prxferuntur 3 non vero illis , quibus in codicibus colieclio-
nts Hupanjcæ ea llatuta alio ordine defignantur fub titulo Concilii Carthagi-
wnfis quant. Non omnes vero canones, qui Carthaginenfes in Herovalliana
colleètione appellantur, ad Statuta antiqua pertinent. Nam quidam funt ex
prioribus canonibus 33. Concilii Carthaginenfis anni 419. très vero ex pofte-
noribm, qm tarnen in numeris ita vitiati funt, ut nec cum Hifpanicæ , nec
cum Hadrianæ, nec cum. puri Dionvlii ferie concordent.
VJI- Titulo 26. pag. 163. Canon Arelatenfis ara 1. ideft can. %, his verbis
expnmitur. Cenfutmus igiturPafcha Domini per totum orbem uno die obfer-
ojan : quæ non leguntur in primo canone, fed in epiftola Concilii Arelatenfis
1. ex uno rarimmo Gallicano codice édita. Vide ipfam epiltolam apud P, Cou-
Itantmm pag. 346. t. 1. epift. Rom. Pontif. n. 3. Canones quoque Romanorum
laudantur non minus ' quam in MSS. colleétionibus Pithoeana, Andegavenfi ,
cfc Opufculo II. Vallicell. X VIII. qux omnes funt vetullæ colleiliones Gallia-.
Pars IV . de ant, Can. Breviat. See. Cap, V I I . cclxxvii
rum. Hi autem canones ex Fofiatenfi colleélione pariter Gallicana a Sirmon-
fio vujgati, Innocentio I. tributi fuere, a Coullantio autem inter Siricii epi-
ftolas referuntur pag, 6$6. Praterea recitantur quzdam excerpta ex epiftola Siricii
ad Genefium, qa» hoc pariter titulo laudatur in duabus aliis colleélioni-
bus Gallicanis. Pithceana Sc VallicellanaXVIH. opufculo II. quaeque idem Cou-
ftantius collegit 8c impréffit col.709. Sc 710. ubi etiam feite notavit, hac nihil
aliud effe nifi qua Sirmondus & Labbeus ex codice S. Maria Laudunen-
fis edidit, Stephani II, Papa refponfa 9. 10, 11. 12. 13. & 14. ab eo, qui
ilia excerpfit, fumma licentia vel truncata, vel mutata, Siricio autem in no-
ftra aliifque Gallicanis fimilibus colleélionibus, de quibus fequenti paragrapho
dicemus ea occafione tributa non improbabiliter cenfet, quia in editione Sir-
mondi fecundum Laudunenfem codicem ante ea refponfa proxime pra:cedit re-
fponfum oélavum. ex epiftbla Siricii ad Himerium: imperitus autem antiquior
compilator exiftimavit, fequentia quoque capitula Sc refponfa, qua nullo citato
atóore proferuntur, ad eamdem Siricii epillolam pertinere. E x corrupts,
tie autem vocis Himerium indiligens librarius feribere facile potuit Genefium,
Haélenus P. Couftantius apud quern col. 837,' not. 6. videfis qua diflerit de
alio fragmento Siricii, quod in codice Corbejenfi fufius, in Herovalliano autem
contraélius multo invenitur, Epiftola Silveftri , ex qua nofter colleétor
textum deferibit pag. 192. eft conftitutum apopryphum eidem Pontifici mlcri-
ptum, quod alia vetuftiores colleéliones receperunt. y id e part. 2. c. 6. n. 4.
Nonnihil difficultatis movebit textus ex epiftola Hormifda Papa per untver-
fas provincias, qui fimili mendofa epigraphe legitur in codice Vat, 1343- Sc
poll Halitgarii libros in MS. Sangallenfi apud Henricum Canifium, nec non
apud Gratianum dift. 50. c. 29. & 38. A t in Herovalliano MS. telle Petit Hor-
mifda nomen pofterius videtur adferiptum. Textus vero pertinet ad excerpta
titulorum fubjefta epiftola Joannis II. ad CaTarium Arelatenfem tom. 5. Con-
cil.col. 903. quorum auSorem ipfum Cafarium cum Sirmondo credimus,
V I I I . Nunc ipfos titulos 92. hujus colleélionis ex Petit exhibemus.
I. De fide catholica & Jymbolo. II. De Scriptura canonica. III. Je»-
fentia Papa Leonis de apocrypha Scriptura. IV. Decretalisde rectptendts&
non reciptendis libris. V- Ut per fingulos annos, Synodus bis fiat; & < M
liter. denuntietur. V I . Quales ad facros ordines venire non pojfunt. V II.
Ouales, vel qtfaliter ad facros ordines accedant, & ubi ordinentur, V III.
Ne in ma evuitate duo fint Epifcopi, & de Vicariis Epifcoporum, IX. De
ordinando Epifcopo intra tres menfes, X. De ordinatis Epifcopis, nec rece-
ptis. XI. De Epifcopo invito ordinato, XII. Quod non oporteat abfolute
ordinate quemquam . XIII. De fervo aut Itberto. ordmäto , X IV , De Pref-
byteris , qui diverfis Ecclefiis minifirant ; Ö? quod non licet Clericum quem-
que in duas civitates miniftrare, nec Abbati plura monafteria habere. X V .
Ut de uno loco ad alium non tranfeat Epifcopus, vel Clericus fine jufftone
Epifcopi. X V I . De peregrinis Epifcopis & Clericis, feu ad comtatum per-
gentibus. X V I I . De formatis peregnnorum, & Clericis fine litterts ambu-
limtibus. X V I I I . Qualiter vel pro quibus culpis quifque degradetur. X IX ,
De expuUd ab Eccle/ia, & de excommunicato, vel damnato ab officio. XX.
De ordim ecclefiaftico & officio Mijfa. XXI. De reliquiis Sanftorum, ©*
oratoriis. XXII. Altaria non facranda nifi lapidea , XXIII. De baptifmo.
XXIV. De iterato baptifmo. X X V. De confirmatione: & prandia in Ec-
clefta non fieri : & quod die dominico genu non fleftatur. X X VI. De Pa-
fcha , & die dominico , & reliquis feftivitatibus. X X V I I . De /e/unto Qua-
dragefima, vel Letania, X X VI I I . Ut fefti dies in civitatibus, aut m v t-
cis publicis celebrentur. XX IX . De hoc quod offertur ad alt are, vel ofter-
tur ad domum Sacerdotis, & de oblatione ■ XXX. De commumone; CJ ut
populus Miff as perfpeäet. XX XI. De pradicatione. XXXII. De hofptta-
litate. XX XIII. De decimis. X X X IV . De viduis, pupillis , & paupert-
bus, infirmis, & carceratis, & de leprofis. XX XV. qualiter res Ecclefia
Epifcopus difpenfet, vel regat; & de his qua in altart dantur ; & de ba-
filicis per parachias, X X X VI. De rebus quasSacerdosfuis Clericis dedit
XXXVII. De rebus qua Ecclefia dantur. X X X V I II . De rebus Ecclefia ab-
% Jtra-
Thefaur,
monum.
t . 2. part«- 2.p a p . !43,