7 t>7 E D I T O R U M O b S E R V A T I O N E S 7 <J8
TiZ 1997. Lucenfis 88. 8c Barberina 2888.. quæ profefto eafdem emendationes
recepiflent, fi in publico Romans Ecclefiæ Codiéfe fuiffent promulgatx, eof-
dem canones fine ulla correftione exhibent. Vide ergo num Romana haberi
queat noftra colleftio, quæ hifce charafteribus Gallicana oftenditur. Hinc qui-
dem folis Gallicanis auftoribus ifthæc colleftio- ufui fuiffe deprehenditur. Pfeu-
do-Jfidorus, quem in Galliis fuam colleftionem digeffiffe oftendimus, ex ea-
dem colleftione plura decerpfit. Vide Traftatum de Colleftionibus part. 3.
! Eneas Parifienfis m libre adverfus Græcos tom. 1. Spicil. Acher. ubi nihil Ifi-
dorianum fubolefcit, aliquot teftimonia ex noftro codice exfcripfit. Non folum
enim c. 187. récitât longum fragmentant præfationis Nicæno, Concilio præfi-
xæ, verum etiam c. 195. & feqq. plura refert ex documentis Acacianis iifdem
leftionibus 8c eodem ordine, quo in eodem codice defcribuntur. Neminem extra
Gallias ejufdem codicis vel leve. indicium præbuiffe invenimus.
C A P U T I I .
Refelluntur argumenta pro ajferendo Romano Codice a Quefnclla
allata capite quarto.
NUnc expendenda funt argumenta, quibus Quefnellus fuam fententiam fta-
: tuere nititur; ipfaque eorumdem imbecillitas noftrattt fententiam magis
magifque confirmabit.
nio*i3i™0* I- Primum argumentum fumptum ex Dionyfio Exiguo fatis elidimus capite
oyfii Èii- praecedenti num. 11. neque enim de antecedenti Codice canonum 8c conftitu-
gui. torum Sedis Apoftolicæ, qui Romæ effet , publiais ufuque receptus, fed de
Græcorum : canonum prifca translatione loquitur, quæ a noftra colleftione maxime
difcrepat. Confefio autem hujus colleftionis, quant diffiteri non potuit,
ipfum monere debebat, ne hanc Romano publico libro adfcriberet, ut ibidem
animadvertimus . Ceterum fi ex Dionyfio argumentari liceat , duo cum P.
Couftantio adverfus Quefnellum breviter indicabimus. Primo fi nofter codex
publica, u t,ille opinatur, auftoritate Romanorum Pontificum editus ufuque
fuiflet receptus j non tam facile Dionyfius Romæ privatis petitionibus indul-
gens, de eo mutando, ac de alio Codice, in ejus locum fubftituendo cogitaffet:
nec fi id ftudioforum hominum commodo fibi fumpfit, illud commififfet um-
quam, ut quæ in publico Romano Codice erant recepta,, his locum ip fuo
non relinqueret. Abfunt tarnen ab ejus Codice Synodorum Carthaginenfis &
Milevitanæ, nec non quinque Africanorum Epifcoporum ad Innocentium epi-
ftolæ, ipfius Innocentii ad eafdem Synodos, 8c Epifcopos Afriçanos refponfa ,
Simplicii, Felicis, & aliorum- fcripta, quæ in noftra-coüeéftone invenies.Dein
tametfi Dionyfius fuum Codicem privata auftoritate cpncinnavit ; ipfius tarnen
interpretatio mox a pluribus recepta fuit, adeo ut illam telle Cauiodorio de
divin, left. c. 23. Romana Ecclefia ufu celebprrimo contplefteretur, Qui autem
fieri potüiffet, ut tam brevi, & tam facile in defuetudinem abiiflèt pubji-
cus regularum Codex apoftolica auftoritate vulgatus confirmatufque, 8c fua
quodammodp antiquitate confecratus ? Nonne id potius indicium eft manife-
ftum, nullum publicum Codicem Romæ vulgatum atque reçeptum ?
rræfatîo II. Secundum Quefnelli argumentum, quo contendit Codicis præfationem
lum non declararè ad tifum Ecclefia Romana ipfum ejfe concinnatum, plane mirificum
juvat. eft. In vérbis enim, quæ ex ipfa præfatione récitât, nihil de Romano Codice
indicator. Sola autem mentio Romans Ecclefiæ, quæ Nicænam fidem cow-
pleliitur &j:veneratùr, Nicænafque régulas fidei, feu Nicæno Symbolo fub-
nexasfufcipiens confirmavit, 8c alia ejufdem generis, nonne etiam a non Romano
colleftore eoque privato fcribi potuerunt, ut ne exinde publiçus Codex
Romanus colligi queat V.Quid quod ea verba cum legantur in Gelafii decreto
de fcriptis apocryphis,; nihil aliud innuunt, nifi colleftorem in condenda præfatione
, Gelafii verba exfcripfiffe, ficut in reliquo ejufdem præfationis textu
longum fragmentum non dubitavit exceroere ex hiftoria Rufini ? Num Romans
dignitapg fuit publiqi Codicis præfationem aliorum verbis compingerei’
Cum vero ea præfatio de- Nicæna Sypodo tantum loquatur, & ad Nicænam
fidem
y 6ç I n D i s s e r t . XII. Q u e s n e l l i . 770
fidem ac régulas référantur verba a Quefnello defcripta , quemadmodum 3 c
apud Gelafium, unde fumpta fuerunt , eodem referuntur ; fi a colleélore ea
præfatio huic codici præmifia fdit, cum Niçænos canones in Codicem retulit *
ipfi Nicæm canones hujus colleftionis primi poil decretum Gelafii jn codicem
xelati dicendi eflent, ut ne prima hujus ætas, quam Quefnellus comminifci-
tur, lolos Nicænos canones cum Sardicenfibus præferens tmeat. ad In. nocentium I. rper-
III. Tertia probatio ex citato Gelafii decreto accerfita paucis expungitur. Nequ.d«.
Nulla enim ratione Quefnellus præfumit, quod nondum probavit, Gelafium <jr' t.uraGc‘
ex præfatione codicis intégras penodos exfcripfiffe, & non potius præfationis S
& colleftionis auftorem exfcripfiffe ex decreto Gelafii. Hic quidem Pontifex
tôt celebrium 8c luculentiffimarum çonftitutionum auftor non ita erat in fcri-
bendo difficilis, ut alienis verbis fententiifque indigeret , eaque folemni trafta-
tui inferta proprio nomine ederè non vçreretur. Præfationis autem ignoto fcri-
Ptori ficut pudori non fuit ex Rufino plura totidçm verbis tranfcribere • ita
nec ipfum puduit alia quædam exçerpere ex Gelafiano decreto,
IV. Quartum argumentant fumtum ex lèxto Nicæno canone, qui a Pa~ Neque ca-
fehafino Apoftolicæ Sedis Legato eadem ieftione recitatus eft in ConçilïoCal- ïZ r* * '
chedonenfi aftione XVI. qua deferibitur in noftra colleftione, pluribus capiti- redtatus
bus nutat . ■•. Primo enim fi idem canon eadem Ieftione infertus inveniatur in »? Caiahe.
aliis colleftionibus Latinis, quæ proculdubio Romanæ Ecclefiæ codkes non i °enfl’
Were, non ne tota hæc argumentatio corruet ? At hujus generis funt colle- \
etiones, quæ continentur in MS. Foflatenfi , in alio Claudii Hardy , in Pi- S
înceano , in Vaticano Regina; 1997. 8c in aliis codicibus, qui etfi ad Roma-
Eccleliam non pertinuerint, eumdem tamen canonem cum Pafchafini le-
ctione prælerunt. Secundo canonis numerus, qui a Pafchafino fextus dicitur ,
iumi non potuit ex noftro codice, in quo decimus cenfetur , Potius ab eo
recitatus dicendus effet ex MS. Hardyenfi vel Foffatenfi , in quibus non tam
verba, quant numerus canonis cum Pafchafino confehtit : & fiquidem hi codices
non idcirco Romanæ Ecclefiæ dici queunt, multo minus Romanus credi
poteft_ nofter codex, qui etfi in ejus canonis verbis cum Pafchafino concord
a t, in numéro tamen difcrepat . Çonjefturæ , quas afferç Quefnellus ut hànc
rationem éludât ,- meræ divinatlones funt., quæ locum hafiere nequeunt, nifi
antea certe conftitutum fit., Palchafinum e noftro codice canonem recitaflë.
Tertio neque certum eft, Pafchafinum e Romano' exemplo eum canonem le-
giflè , nec certum ^ item eft exemplaria Romana Niçæni Conçilii eamdem ie-
dlionem ac verfionem exhibuiffe, quam Pafchafiniis adhibuit, uti obfervavimus
5 n Traftatu de Colleftionibus part; .2'.; c. 2. §. 1. n. J. Tandem rebus pluri-
Eus manifeftum feciffe videmur,, auftorem noftri codicis præ oculis habüiffb
earn Nicænorum canonum verfionem , quæ, in MS. Vat. Reginæ' 1997! eontl- '
■5eîu^ ’. 3 e ex canonem, de quo agimus, totidem verbis 8c eodem numéro
defcnpfifle . Vide notas., in cap. ,1. noftræ colleftionis;. Porro codex Vit. Re-
jginæ certe Romanus non fuit , nec Romanam Nicæni Conçilii interpretatio-
mem continet, ut in Traftatu loco allegato oftenfum eft . Qiiis ergo ex câ-
mone, qui ex yerfione non Romana fumtus eft , noftrum Codicem Romanum
■xume; colligere poterit ?
V. Neque fortior eft quarta Quefnelli probatio ex parenthefi ïnnocerttii Neque paf
t 1 r * 4 m Romanæ, Sedis gratiam, ut putat, inferta :
f Ecclefiæ Romanæ ) in omnibus caujjis debet reverentia .cuflodiri. Cum ehim flot* inno-
mæc parenthefis abfit a codice Dionyfii, 8 c a Sangermanenfi antiquiffimo exem- c'”'ii ®
m t i m m mclult 3 9»?/9«c adduçetur, ut credat a Codicis Romani' aublo-
srtbus.jadditam,'Jure fuo fe uti^autumantibus^ cum in epifiola Romani Pon-
tijicis ahqutd addebant, quod ad ejus illüflratianem faceret. Hujus alitent
conjectura;, qua Romanos in liberiorum additionqm fufpicionem vocat, imbe-
.cilktas patet ex duobus-,: turn quia falfum eft earn parenthefim iriveniri iri fin-
cens noftræ colleftionis exemplaribus, adpo ut ea in uno recentiori 8 c minus
exafto codice Oxonienfi pofterioff manu . fiiërit inferta ; unde ipfam uti aïtè-
■flam ab hac colleftione idem QuefnelliÉ iri'fua éditione expunxit : turn quia
..eadem legitur in fex aliis vetuftis colleftionibus', quæ Romanæ non funt Vi-
■ Tom, m . C c c de not.