quo in regnum criorum y quod cfi vita xter-
nay intrare not} poffent fij anatbemafit » iV<?W
c#m Dominus dicat f. ;^i(i qujs rectus fuc-
Ijit ex aqùa & Spiriju fan$o, non intrabit
jn regnqrn c^Jprpm : quis Çatbplicus 4u-
biut, pqrt'ifipem fare dfabpli turn , qui fo,-
bfitfs. non. meruçyip \ elfe Cbrifii } Qui en inf
çff#faa caret ? fmifiram fvoculdubio mctirref ,
; Hujus çanonis antiquitatem , au&orita.
\ temque vindicat Phopi Codex l i n . qui
Çonçiliutti illud Çarthaginenfe çvolvens ac
reiegens, hæc habç t : Damnat., inquit, baç
Syno4 ut tos » qui affermi Adqmum jnorta-
lem çjfe conditum ? mnautem prqvariçàtiç-
, ffis cauffa tpùrtç multatum , $ifnilitçr & eos,
qairecens natos infantes baptifmo minime
mdigere diçerent, quod jUos ptççatq origin if
çx Adamo non putarent obmxios f En duo
pritni canones , Tertiutn porro jta conti-
PU9 fqbjungit *n Bos quoquc, qui ajfirnjarent
medio quodam loco pqradifum inter & inferos
non bapt'natos infant os beqte pivere |
Jex item pita bis .affinia fap/tq, qua a Per
lagian'tfiis 6T Calejiiqnis trqduntur, anathç-i
mate Pftfres .jugulant, Nôno fæçplo. floruit
rphofius;1 quemr fibi de optima? not*] anti-
quittai fque çodipibüS proyidifle , nenjo du-
bitabiç qui yfrt noverif do^rjnara & in
colligendis libris induftriam .
2. Pervetiiftum cotlicem laudant Conci*
liorum editores, in quo canonem ilium le-
gefunt, &^exinde çurarunt ç$çudj -gjioçh^
y.aftçre diftinftuôi , r :
Ncccffitas j^eçeflitjis état hujufmodi fanciendj
condcndi f anonjs ço tempore.-, quo pelçbratum . pft
Afr icTna 1 ^ u t B m nal.e. Cbnçilium Âfrjcanum . Recen-
Synodo. .ter ênjon detefta çrat ab Auguftipo fallacia
coofefljonis Pelagian* in Concjlio Palæfti-
jïq etnilTa- cirçg originale peecatutn fta*
tumque parvqlorurn fine pçccato deçeden-
tium , Pamnaverat quippe Pelagius hanç
prppofitionçtn & Quod infantes, ptidmfi non
- > ot b(tpù^nt\tr^ b n bent vit am atçmam ’ quæ ob-
: iejSa.viii Cuerat; ^ . çontrariaxh fuerat am-
plexus „ A i pw .boç: $ inquit S, Àuguftinuç
de pçee, origin, cap. 20, quampis aternam
mortem parpfflorum fine baptifmi facramento
ex baç vita, migrant htm apçrtç nolueyif çon.-
f i ter i }, tamen d? iljo folltçitudinem noflram
quaft. çeyta ratiocinât ta fola b at ur, Dicebamus
çnim î fi perpétua vita, ficut çonfiteri. vide-
fjfVY, nifi forum, qui bapti^atf funt.,, non
potefi yjfç j-.profeftç eos , qui non baptizati
mriuntur, mors perpétua çonfequetur, Çap.
21» Sed pofiça non defuerunt fratres , qui
nos admonèrent s . boç- ideo dieere Pelagium
potuiffe, quia de ifiq quaftione. fta perbibe-
fur fplitus réfpQnjdiré quoerentibus , ut dice*
ret : 1 Sine baptifmo parvuli morientes, quo
uon çant .fçio ; quo eant nefcio: id efinon
ire in regnant colorum fcio ; quo vero eant
fe néfçire dicebat : quia dicefe non audebat
in mortem, illos ire perpétuant} quos & hic
nihil malt çàmmififfe fentichât y O' originale
^ " traxiffepeàdvùrn non confçntfehat, Cum por-
>0 ifiam fraudem non detéxifient Africani,
nifi poft Innocentii refcripta , pofiquc fcri-
ptum ab Auguftino de Çefiis Pelagii Jibel-
Jum» nondum Synodus occurrerat, in qua
aliqujd contra medium ilium parvulorum
fine ; baptifmo deççdentium locum definiri
potuifiei ; * Nçç par ' pft çredere autumnalem
e? qu*ftibnç.iiiïa^q folutam efife ; in <Jua
vidçlipet una difcuflâ , ac <HJigentifiime
.ventiiata funt omnia ad iftam
bçrefim pertinentia» Neéfefifitatem definien*
fii augcbat j quod cum fçripfifiçc Pelagius ad
Innoçentium epiftolam fui apologeticam ,
.plurima retqljt ex recentiori; quodam opéré
fuo, quibus purgandum fc plenifiime exi-
fiimabat, & quibus- revera jmpofuit Zofi-
mo, qui .fcripja ifia non» fine Jaudis enco-
mio trap faji fit ad Africa nos: Pofi interpo-
fit'um j inquitS.. Auguftinus .de pecc. origin.
cap, 1 qfçx Jyvangelio fefiimonium y quod
nifi renatus ex aqua & Spiritu fanBo re*
gnum çalorum nuîlus fojfif tntrare ? adfunxit
dicens : „ C^uis iilç\'tam impius çft , qui
,, cujuslibet *tatis parvulo. interdicat coni*-
„ munem hunjani generis redemtjonem ;
„ in perpetuana pertamque yitam rertafci
„.ve tet eura, qui natus fit ad incertam? *f
Ita Pelagius, Quæ yerba pene impofuerunt
Auguftino > qui rnonfiusa fratribus quibuf-
dam referçnfibus Pelagium dieere foljtum
fie hujufmodi parvuiis: Qpo non eant y fçio' j
quo eant y nefcio ; intçMexit per incertam il-
lam vit am y quam parvuiis tribuebair, ' me-
diam quamdam fclicitatem mediumque Jo-
cum ab hæretiço intelligi y qui hujufmodi
parvulos inter régnantes in paplo & darana-
|os in inferno conftituefet, Quam effet ne-
ceflariunr ut fraus jfta retègeretur , atque
in Synodo proxima decernereçur a Patribus
contraria doftrina , hyc • Auguftini verba
poftmodum iferipta fignificant, Itaque y jn-
quit y & ifiq e ju sverba jiomam pro magna
ejus purgatione pranfmtffa, tam funt amb 'b
gua^ . ùt pojfint (forum qogmati proebfre, lati-
bula * undç ad infidiandum profiliat bareti-
çus fenfuS. quandtfittUllo ex 1fi ente y qui va-
\eat refpondere' , tdmqmnt- in folitudine ali-
quis invenitur infirmus\. E t révéra de hoc
fuifte refçriptum Ronjam ab Africanis in
confequentibus teftatiir Auguftinus verbis a \
nobis, fæpius deferiptis i - • J J ,
4, S a n ta igitur Auguftinus loco citato, P* *m
fed præfertim aliis locis jam jam referendjs
jftud définitum fuifte cfariflimis verbis figni* moniafaD<
Beat . Lib, 2, de. anima & ejus origine cap» Ri Augu*
9. feribit fanftus Do^or v Non baptbzatis ftini.
parvuiis nemo promittdt inter damnationem
regnumque çalorum quiet is pel felicitatis çum
juslibet atque ubilibçt quafi medium locum.
Hoc cnim eis etiam b<frefis Pelagiana pro-
mifit, Clarius adhuc cap. I2<. eju/aem libri:
Novell os y jn q u i t , hareticos Pelagianos jufiif-
fime Conçiliorum çatholicorum & Sedis A-
pofioliex damnavit auBoritas » to quod aufi
fuerint non baptizatts parvuiis dore quitus
& fajutis. locum etiam prater regnum calo*
r « w , E n m a n i fe f t j f t im c d e f ig n a t a d u o A f f i -
c a h à C o n c i l i a ) in q u ib u s c o n d ito s p u b | ic a -
to fq u e ç a n o n e s c o n t c n d im u s , E n Z o f im i e p i -
fto lam in d i c a t am , q u æ f i e x f t a r e t , a b ft ru fa
p r o c u ld u b io p lu r im a p a tc fa c e r e t m y f t e r ia .
En njateriam canonis, de quo quæftio eft,
difertis verbis explicatam.r nullo enim ca-
none alio médius ille quietis & beâtitudi-
nis parvulorum locus proferiptus legitur :
ita ut vel hocuno Auguftinj teftimonio cer-
tum fit & invifte probatum pro genuino
canone habendum efte.eum y quem ut ad-
jeftitium ablegant plerique. Duo infuperex
eodem hoc fan^U Dofloris loco habere mihi
videor fuperiusjam expofita : primuméo
canones illos in gemino Concilio Cartha-
ginenfi efle conditos , in autumnali fcili-
cet anni 417, & verno anni4i8. ante Tra-
floriam Zofimi : alterum , cofdem canones
efle Traftoriæ illi Zofimi epiftolæ adnexos,
& ut Profper Chronographus indicat, probates
: ac proinde jam ex autumnali Synodo,
per Marcellinum Subdiaconum Gartha-
ginenfem delates , receptofque a Zofimo
/teenfe Martio fcquentis anni . Eumdcm ter-
tium feu medium locum tamquam a Pcla-
gianis inventum fuggillat fa n t a Auguftinus
lib. I, operis ( olim ) imperfefti 50,
Lege nobis, inquit y ; ubi prater regnum ,bonis
& fupplicium malistertium quoquelo*
cum praparaverit & promtferit non régénérais
innoceritibus tuis . Et c. 150, hune
eumdem fecunda felicitatis locum, quem ta-
libus adificavit bare fis vefira , inquit allo-
quens Julianum, reprobat. Et lib, de pbe-
deft. Sanft, c. 13. Jioc fi audirent Pelagia-
ni y ' npn1 jam laborarent negando pcccatum
originale .quarere parvuiis extra regnum
Dei nefcio .cujus fua felicitatis locum &c.
Hanc nefcio quam medietatem cum acerbius
infeftetur fanftus Doftor. in libris poft Car-
thaginenfes conditos canones editis , argumentum
eft , inter hæretica dogmata vere
fuiffe proferiptam ; 'quod probari tamen ,
nifi ex confequenti, nullo modo poterit ,
fi- canon ifte ut intrufus reprobetur,
. 5* Godicis Romani ex utroque ' noftro
exemplari edit! auftoritas immenfum pondus:
fententiæ noftræ adjicit. Illius enim an-
tiquitatem nemo revocable in dubium* ne£
E D I T O R U M A D
Go Si verba Auguftini paullo ante deferi-
pta Conciliorum catholicotum duo Concilia indicant
, Africanuni, atque plenariunl, quorum
illud ante judicium Zofimi, iftud vero poftea
celebratum oftendemus eodem anno 418., haud
opus eft infèrre, canones illos in priori Con-
cilio Africano fuiflè conditos , in alteropubli-
catos .YSatis enim eft , fi dicamus Africanum
Concilium in litteris ad Zofimum ea luculen-
tius digeflifle , quæ mox ab eodem Pontifice
approbata, in pofteriori Concilio plenario bre-
viter canonibus conftituta fuere. Vide Qbfery.
n. 26. & 27»
6 i Jure ne r an injuria hunc codicem Roma-
næ Ecclefiæ efie negarimus, ex Obfervarioni-
büs in Diflertationem præcedentem exploratum
fiet. . Magna nihilominqs in rem prafentem
exemplarium . ejufdem Codicis & CoUeftionis
audloriras eft , uti late oftendimus in Trafta-
tu part. 2. c. j, §*' 7. n. 3'. Quod porro Quef-
61 ex Ecclefia Romana profeftum, vel ab
ea etiam ufurpatum negabit, fi modo pro-
bationes noftras oculis perluftraverit. Quod
contra poflet objici ex vulgatis Conciliorum
editionious, non eft magni moment!: cum
enim illarum procuratores ipfi teftentur fe
Canonem ilium in antiquis codicibus MSS.
inveniftej non eft ratio cur his minor fir.
dcs habeatur, quam aliis, qui Canone illo
ftmt minuti. Major difficultas ex Codice
Africano Dionyfianx colleftioni inferto t
in eo enim canon ifte controverfus non
apparet. Refponderi poteft, Dionyfium inci-
difle in mendofos truncatofque codices: nec
Africanam colleftionem habuifte ex Romano
codice, in quem Africanorum epiftola
ad Eonifacium TP. numquam relata eflet .
Sed melius, meo quidera judicib, refpon-
debimus, fi dixerimus , hunc canonem, de
quo controvertimus, olim locum habuifte
in Africano codice etiam apud Dionyfium,
indeque fubtraftum efle jam ab antiquo ;
nec temerariam efle Tufpicionem, ita com-
probo . Codex Africanus canones continet
centum triginta& ofto, numeris diftinftos;
neque plures vel pauciores habent Diony-
fius in fuo codice , cui Africanum inferuit,
vel aliud hujus exemplar quod edidit vir
doftiftimus Chriftophorus Juftellus , velGras-
ca verfio ejufdem cura & ftudio publicata
poft anni 1540. editionem a -Joanne Tilio
procuratam , vel codex non multum Dio-
nyfiano abfimilis a Joanne VvendelftinoMor
guntix editus A. D. 1525; recufufque Pa-
xifiisido9..Hoc porro obfervandum eft,nu-
merum non apponi nifi ad ipfos canones
feu decreta Conciliorum ; five integri canones
illi repra?fententur, five abbreviati ;
eo vero loci ubi. folumConcilii titulus, no-
ta Confularislocus Synodi, & alia hujufmodi
, quae canonibus praeire. confueverunt,
habentur, nulla numeri diftinftio appingi
folet: quod omnium Conciliorum , qux codex
continet, recenflone- facile eft probatum
facere. Sed obfervatione imprimis di-
gnum,
N O T A T I O N E S,
nellus monet Conciliorum editores teftari , fa
canonem y fe qub quæftio eft in antiquis codicibus
MSS, inventffe, C rabbi riotationem re-
fpicit, qui eumdem canonem in MS. Atreba-
tenfi noftræ colleftionis invenir Y ac propterea
omnes ejiifmodi codices ad eamdem noftram.
colleftionem pertinent. Codices» vero à Quef-
nello poftea memorati , qui hoc canone ca-
rent , vel funt Dionyfiani, vel a Dionyfio
profefti, aut alterius colieftionis, quæ in Hif-
panicam , & Ifidorianam colleftionem tradu-
, fta , çanones., de quibus agimus, Concilii Mi-
levitani nomine exhibet . Corbejenfis colie-
ftio , quæ nec a Dionyfio , nec ab Ifidoro ,
aut Hilpanica colleftione proficifcitur, eofdem
canones continere traditur a Sirmondo in No-
tis ad Capitula de gratia Gæleftini epiftolæ
fubjefta . A t cum is merum -.initium exinde
prodidérit,’ num ea colleftio cOntroverfum canonem
referat, ignoramus . .