7 ^ $ Q.U E S N E L L I D I
' canones olto fi non publicatos, faltemcon-
_ ditos effe jn hac autumnali Synodo ; ita ut
"nee prius,nec ferius procufi fuerint . Non
, prius editos probat , ni fallor, modus lo-
.i^uendi quem ufurpavit, ac temperantia fin-
gularis , qua fenfum fuum expofuit Adgu-
ftinus circa iftam Pelagianorum propofitio-
nem : An fuerit aliquando, vel Jit in pra-
fenti , vel deinceps aliquis futurus Jit Jine
peccato: numquam enim ante annum 417.
quo conftituti funt canones, graviori eenfu-
ra dignam earn putavit, nec labe hcerefeos
potavit: aut fi qiiando errorem vocavit, at
tolerandum humanum , nec perniciofum errorem
Ante con*
ditos ca-
nones Afri
canos de
gratia mi*
ti us traita*
vit.
u>xpMprti‘
s'ctv Pela-
norum Au-
guftinus.
, Sic in libro de fpiritu& littera cap.
2* Proinde, inquit, non multum eo nomine
mol efi i funt ... Quin/ etiamfi nemo efi , aut
fu it, ttut erit, quod magis credo, tali puri-
tate perfeElus ; & tamen ejfe, aut fuijfe ,
aut fore defenditur & putatur, quantum ego
judicare pojfum , non multum erratur , nec
pewiejofe , cum quadam quifque bcnevolen-
tia fqjljtftr . „ S e d illis acenime ac vehe-
mcntijfime rejijiendum efi , qui putant fine
adjutorio Dei per feipfam vim voluntatis human*
vel jufiitiam ppjfe perficere , vel ad
earh tendendo proficere , Eamdem compara-
tionem inter utrumque hoc dogma inftituit
& explurat epift. 89. ad Hilarium, ubi ait:
Spd ifii utcumque tolerandi funt , quando di-
cunt vel ejfe, vel fuijfe hie aliquem , qui nullum
haberet peccatum . Item lib. de perfe-
ftione juftitiae, in fine: Non w/'w/V, inquit,
exifiimo relu&andum : fcio enim quibujdam
dT* vifum : quorum de hac re fententiam
Hon audeo reprebendere , quamquam nec defenders
valeam . Libro de natura & gratia
, a it, fe non multum curare utrum tales
vel fint, vel fuerint :■ & cap. 60. Potefi, inquit,
de hoc ejfe all qua quafiio inter veros
piofque Chrifiianos. Immo in epiftola quin-
que Epifcoporum ad Innocentium feripta
fub finem anni 41b. Quoquo modo, inquit,
fe habeat ifia quafiio , fi non invenitur homo
in hac vita fine peccato : tolerabiliter in
id quifque fallitur ; nec diabolica impietas
ejl j fed error humanus, elaboranda & optan-
da qffirmare, etiamfi quod affirmat non pof-
fit ofiendere. Denique in libro de geftis Pe-
Jagii, qui ultimus eft eorum , quos fan&us
Gratia* Do&or ante autumnale Concilium
anni 417. elucubravit , nec nifi poft feri-
Y>tam ad Innocentium a quinque Epifcopis
epiftolam: in hoc, inquam, opufcul'o, cap.
30 hanc qujeftionem.ait a Palxftinis 14. E-
pifeopis non effe. definitam: Quod, inquit,
non inter Cajholicos & hareticos, fed inter
ipfos Catholicos pacifice requirendum efi. Hxc
poffrema S. Auguftini verba libri poft quinque
Epifcoporum epiftolam feripti« often-
S E R T A T I O X I I I . 7 p 5
dunt nondum tunc definitam fuiffe hanc de
u rupetpryo- lot quarftionem , nec conditos canones
de quibus diflerimus: ut inde emen-
detur Rigberius in Notis ad Marium Mer-
carorem, pag. 141. ubi Milevitanse Synodo
tribuit canonum iftorum conditionem ; ad
id afterendum motus loco epiftola: citata:
quinque Epifcoporum, ubi Aqguftinus feri--'0***
bit: Nobis autem fufficit, quod nullus fide-
lium in Ecclefia Dei reperitur quolibet pro-
feElu excellenti atque jufiitia, qui audea-t di-
cere fibi non neceffariam precationem oratio-
nis dominiea : Dimitte nobis & c. Verum
hare Rigberii intentum non probant : aliud
eft enim effe fine peccato, aliud ita credere
fe efie fine peccato , ut audeat quis di-
cere fibi non neceffariam effe precationem
dominicam : Dimitte &c. hoc nullum fide-
lium audere dicit Auguftinus; at nullum effe
fine peccato , etfi non probet dici , eo-
dem tamen epiftolae illius loco feribit, to-
lerabiliter in id quemque fa lli, nec diaboli-
cam ejfe impietatem , fed errorem humanum.
Quibus junge locum ex lib. de geftis Pe-
lagii.
Cum ita loqueretur fan&us Do&or paullo
ante iftud Concilium , de quo agimus , &
de hujufmodi quxftione nondum definite fol-
licitus , inter Catholicos pacifice requirendum
effe cenferet; nihil convenientius eft,quam
ut exiftimemus Auguftinum curaffe earn ad
examen deduci , ubi primum Concilii na-
ftus eft occafionem opportunam, qualis fuit
illius autumnalis Synodi, in qua quicquid
ad controverfiam de gratia Chrifti & in Pe-
Jagianorum cauffa aftum erat vel difeepta-
tum, ad incudem revocarunt Patres , & per
diuturnum tempus ventilarunt : ut omnia
plene perfe&eque digefta cum Zofimo com-
municarentur . Per multum enim temporis
duraffe Synodum jam obfervavimus; & cla-
rilfime probatur ex eo quod littera: Zofi-
mi , ex quarum receptione Synodi congre-
gandse orta erat neceftitas, ante menfem ,
ut minus dicam, Septembrem vel O&obrem /
venerunt in Africam, & Marcellinus Sub*
diaconus ab ilia miffus jam ab 8. die No-
vembris libellum Paullini ex prafferipto Concilii
deferendum acceperat, nec tamen ante
menfem Martium' fequentis anni perve-
nit ad Zofimum .-
In ea igitur Synodo definita qusftio eft XVIII.
tribus pofterioribus canonibus 6. 7. & 8. Can0.n“
Quam definitionem ad pofterius ufque Con- "c°” utUJ.
cilium Kalendis Majis habitum differrenon mnaliana.
poffumus. Primum quia Synodus htec po- 4i 7. Sy-
fterior & plenaria totius Africa: nihil nifi nodo po*
29 breviter conftituit, ut feribit S. Augu- fteriores.
ftinus epiftola,47. nec prolixiori traftationi 19
dogmatum incubuit, cum ad id non effet
con-
E D I T O R U M A D N O T A T I O N E S .
29 In iifdem Obfervationibus §. XI. cum
canones in plenaria Synodo , & non in ante-
ridri Africana conftitutos ex hoc ipfo Auguftini
teftimonio confirmabimus ; turn, vero fe-
quentia Quefnelli argumenta refellemus.
Uttb. 6%
7P7 D e C o n c i l i i s A fb
congregata, fed ut qua: in priori non plenaria
L XIX- poft cano-
p«s Africa^
pos Augu-
^inus ad
Rretica
pogmata
Mega vit.
conftituta fuerant, a majori ex tota
Africa Synodo confirmarentur., pubiicaren-
tur, ac omnium fubferiptione roborarentur.
2. Quia fas non eft credere de ifta quaeftio-
ne filuiffe Africanos apud Zofimum Pa-
pam; vel ei aliquid incer-ti & dubii propo-
fuiffe-: cum unum effet e tribus prsecipuis
Pelagia ni dogmatis capitibus. Nec iftud pa-
riter oraiffum a Zofimo in fua definitione:
qua tota ex geftis , decretifque Afrorum
approbatis conflata effe fignificatur in] loco
Prqfperi Chronographi a nobis fuperius de-
feripto. Porro nihil ab Africanis raiffum
eft ad Zofimum e Synodo pro inftruftione
cauffx Pelagians , nifi ex priori illo autu-
m<nalique Concilio ,
dpi Ratio ad hue peculiaris erat .cur qu2e-
ftionesn hanc quam .primum examinandam
definiendamque curaret Auguftinus in Syr
nodopoft icriptum de geftis Pelagii librum.
In hujus enim c. 30. monet veniffe non ita
pridera in .[manus fuas nonnullam Pelagii
epiftolam feribentis ad amicum fuum quem-
dam Pxesbyiterum, m qua tamquam de Victoria
gloriabatur , quafi approbata effet
in Synodo Palzeftina ejus de dmp,aprnerU
fandtorum fententia. Quatuordecim, in qui e-
bat, Epifcoporum fententia definitip nofira
camprobata ejl, qua diximus pojfe hominem
fine peccato ejfe , & Det mandata facile cu-
fiodire, fit velit. Qua fententia, addebat il-_
le , contradiclionis os confufione perfudit, &
omnem in malum confpirantem foctet ate m ab
invicem feparavit . Unde confequens erat
Ut effent qui non propter fe , led tantum
propter alios dicerent in oratione: Dimitte
jiobis debita nofira, . Refpondit quidem Auguftinus,
hoc fi fieret in hac vita, non nifi
auxilio Dei & gratia fieri : nec tamen id
effe a Synodo definitum i fed interim epi-
fiola carnalis ventofitatis & elationis vpla-
bat, ut ait Auguftinus eo loco, & Gefio-
rum Palcefitnorum tarditate p'rocurata celcri-
tate preecedens in manus hominum pravola-
bat: ita ut timendum effet , ne fi. diutius
res in incerto relinqueretur, latius ferperet
haeretici virus, multofque inficeret. Quare
prima: Synodi occafionem arreptam effe ab
Auguftino qui feribebat; & ab Aurelio,ad
quem feribebat, probabiliffimum eft: cum
& hie Concilii dux, ille ingenium manuf-
que efiet.
Etfi porro conditos velim in hac autu-
innaU Synodo canones ofto de Gratia,non
tamen publicatos crediderim 5 fed potiusni-
Eil geftoruni in Synbdo inlucem tuneprod-
iiffe : omnia vero cum ad Zofimum Pa-
pam , turn ad Honorium Imperatorem fub
ligillo mifla, eo .modo, quem dicemus, in
pofteriore Concilio promuleanda ,.
His, autem promulgatis jam fecurius con-
fidentiufque priorem de dvafteiprtio-ict fen-
’ tentiam , non jam ut fuam, fed ut Eccle-
‘ fise doltrinam aperte defendit ; contrariam
etrbris !indubitanter infimulans , atque inter
daranatji Pelagii dqgmata rejiciens. In eo
enim ‘ bjpartito opufculo , quod de gratia
I C . C O N T E . P E L A G . 7 p 8
Chrifti & de peccato originali ftatim poft
damnatos a Zofimo Pelagianos feripfit ad
Albinum , Pinianum, 8c ^elaniam lib. 1.
cap. 48. Pelagio refpondens de S. Ambrafio,
qui Zachariam & Elizabeth fic quodam loco
laudaverat, ut eos fine peccato vifus effet
afferere ; poft nonnulla, quibus fanftum
Doftorem a Pelagio male intelle&um often-
derefatagit, bæc fubjicic : Illud er'go S. Am-
brofti tejlimonium , quo pro fua fententia
Pelagius utitur, aut Jecundum quemdam mo-
dum diSlum efi, probabilem quidem, fed non
minutius excuffum : aut certe fi ille vir fan-
Bus & humilis Zachariam & Elizabeth
fummte atque omnimodo perfefta juftiti* ,
cut nihil addi jam poffet , fuijfe exiftima-
v it, profefto fententiam fuam minutius ex-
cutiendo eorrexit. Qua: longe differunt ab
his, quæ in fuperioribusoperibus habetfan-
ftus Do∨ in quibus huic opinioni non
nimis relu&andum exiftimat : quia feiebat
ita quibufdam effe vifum, quorum de hac
re fententiam non audebat reprebendere ,
ut feribit lib. de perf. juftitiæ in fine. Sed
clarius adhuc lib, 3. ad Bonifacium cap. 8.
earn opinionem ad tria præcipua Pelagianif-
mi dogmata revocat, fubjungitqueerroribus ,
quibus peccatum originale & gratia Chrifti
negantur, alienanturque homines a gratia
Salvatoris. Et lib. 4. cap. 2. & 3. ea-
dem tria ifia nefaria & damnabilia dogmata
in hac tripartita divifione quemque mente
cathdlica exhorrere debere contendit, ut
hæreticorum infidias devitet .
. Ex hac de diverfo Auguftini circa dm-
Ituprito-'tcey. tra&andi modo, obfervatione ,
( quam debere me profiteor viro do&ifli-
mo ) conftat canones Carchaginenfes, quibus
con trover fia ea de re finita eft inter Catholicos
, Auguftino aliter loquendi necefli-
tatem impofuiffe : ut qui ante canones conditos
putavit tolerabiliter poffe defendi, ali-
quos fine peccato vel vrxiffe, vel vivere ,
vel vifturos e;fle ; poft iîîos, cum fide chri-
ftiana quotidianaque precatione poffe con-
ciliari negavit. Ex quo etiam fequitur longe
a vero alienam fuiffe eorum opinionem,
qui Milevitano Concilio eofdem canones
olim tribuerunt : poft Synodi enim definitionem
non ita loquutus effet de hac quæ-
ftiqne , ut feriptum fupra legimus in ep.
quinque Epifcoporum & in libro de geftis
Pelagii , quibus præivit Milevitana Synodus
.
Talis fuit igitur Synodus, ex qua priores
litteræ data: Bafilifco Romanæ Ecclefiæ.Sub-
diacono,.& ex qua pofteriores etiam litteræ
longe prolixiores cum geftis, inftrumefl-
tis, inftru^Iionibufque omnibus ad caufsàm
Pelagianorum attinentibus, Marcellino Car-
thaginenfis Ecclefiæ Subdiacono traditæfuht
ad Zofimum perferendæ. Utræque perierunt
vel temporum, vel hominum injuria. Quid
priores confinèrent , quantum ex fuperfti-
tibus monuihentis feire licuit, diximus fuperius
; qiiid pofterioribus inferiptum efset
vel adnexum , pari diligentia mveftigan-
dum .• quamquam vix aliud agendum reflet,
quam