diiionifub exemplum inveniri, in quo præter ferroones & epiftolas S. Leonis hæc 'colle-
iec,t ' étio continebatur. Ex hujufmodi autem openim S. Leonis & hujus colleélionis
conjunftione in eodem codice Quefnellus iacilis conjeâator ipfam colleélioniem
Romanam & fub Leone potilïimum ufu receptam lufpicatus e f t . Itaque illam
fufiori difputatione talem conftituere, & jn Appendice Leonis edere llaturt.
e s colle* 3. Hanc vero colleélionem haberi non polie codicem canonum Romanæ Ec-
Pu^*ca auéloritate Jucubratum, & editum, ufuque reeeptum fub S. Leo-
îüt condi* n e , vel anterioribus. pofterioribufque ejufdem Ecolefiæ Pontificibus, palam fiet
** • ex Obfervationibus, quas fubjiciemus Differtationi XII. in qua fuam fententiam
ille confirmare ac raunire pluribus contendit. Inde etiam manifeftum erit, ejuf-
dem auélorem fuiffe privatum ac iludiofum virum nobis ignotum, uti Petrus
Pithoeus antea laudatus perfenferat. In Galliis autem earn conditam, ac proin-
de nec Italicam, fed Gallicanam colleélionem elfe, probabllibus, ut nobis viden-
tur, conjeéluris indicabimus.
4. Duo de hoc canonum & conftitutionum codice in recitata épigraphe af-
firmavit Quefnellus, nimirum omnium qui haélenus prodierunt, eflé vetuftijji-
mum 8c amplijjimum. Hoc fecundum defendi nequit: amplior enim ell multo
inter ceteras Ilidori colleétio, quæ fane, adulterinis etiam omiffis, longe plura
documenta compleélitur. Vetufiijfimus vero codicum haélenus editorum * qui
exhibent canones fimul & conftitutiones Sedis Apoftolicæ, eatenus dici péteft,
quatenus nulla documenta continet, quæ fmt pofteriora Gelafio; cum alise col-
leéliones antea typis data; aliqua polleriorum Pontificum præferant, ut vel ex
Dionyliana cognolcere licet. Reéle autem ftatuit P. Couitantius in præfatione
ad torn. 1. Epiftoiarum Romanorum Pontificum , hune codicem fub Gelafii
JuoTîc ’ ævum fuiffe digeftum. Cum enim, inquit num. 74. ex puris putifque Gelafia-
coinaio n# epifioloe ( de iibris apocryphis ) verbis confiait! fit prima nec minima pars
jiipfla præfationis ; & nihil habeas Godex, quod Gelafii ovum excedat: illud fane
1 ’ argumenta cft, eum-, qui Jub Gelafii Pontifiiatu , vel hand multo pofi, primam
Codici manum admovit, ulttmam eidem impofuijfe ; atque dum varia
Conciliorum Pontificumque décréta compilât, hi s intermifcuijfe ea , quæ fibi
nota erant, & familiaria Gelafii fiatuta. Putat Quefnellus earn codicis partem,
quæ Conilantinopolitanos' canones exhibet , poil Gregorii Magni setatem
additam fuiffe. A t id ea in hypothefi conjicit, quod is publicus Romanæ Ec-
clefiæ Codex fùerit , a quo laudati canones ufque ad Gregorium I. certilïjme
abeffent. Cum vero hæc hypothefis omnino1 fit falfa ; nihil impedit quin iidem
canones ita huic codici privato inferti fuerint fub Gelafio, ficut in aliis pri-
vatis colleélionibus ante, vel paullo poil Gelafium lucubratis inveniuntur infer-
.tt. Confer noftras Obfervationes ad Differt. XII. Quefnelli cap. 2. n. 8.
S* Præftantiam vero hujus’ colleélionis duo potimmum adllruunt. Primo ali-
jufdcmcoit<Iuot: iofignia documenta continet , quæ ex hae una colieélione ad nos pervene-
leaiouis. runt. Ita Petrus Crabbus ex vétufto hujus colleélionis exemple edidit epifto-
lam Mizonii & ceterorum Epilcoporum provinciæ Byzacenæ Breviario canonum
Hipponenfium præmiffàm cap. 2. aliaque nonnulla, quæ aliunde non fuppetiint :
8c Cardinalis Baronius qualdam impériales leges adverfus Pelagianos ex MS.
Atrebatenfi ejufdem colleélionis ab Henrico Gravio acceptas Annalibus inferuit,
quas in aliis colleélionibus fruilra requires. Secundo etfi alia pleraque documenta
inventa fint in aliis codicibus Dionyfianis, Hifpanicis', Ifidorianis; cum ta-
men auélor noftræ colleélionis ex his fontibus non ebiberit, fed ex aliis anti-
quioribus exemplaribus eadem documenta derivarit ; diverfas identidem, & non
raro etiam finceriores leéliones, ac nonnumquam integriora quoque monumenta
ad nos tranfmifit. Non neminém fortalfis illud offendet, quod fup~ofititia S.
dementis epillola ad Jacobum in hac colieélione recepta fuerit. À t cum ea
Rufino interprète vulgata f i t , ejufque auftoritate in Gallicana Synodo Vafenfi
an. 442; can. <5. ( faltem ut plerique codices ferunt ) laudata ■ nifiil mirum, fi
in hanc colleélionem Gallicanam traduéla fuit.
novæ editionis neceffitate, & militate, ac de fiibfidiis in eam
lioois. tecudendam adhibitis plura dicenda funt. Quefnellus hanc colleélionem non
°P1'jin0 integram, nec cum melioribus ac fincerioribus ejus leélionibus ubique
edidit. Id ex eo ortum habet, quod recentiorem codicem Oxonienfem, in quo
alia
alia omiffa, alia præter vetuftiorum exemplarium fidem’ lludiofi cujufpiam arbh
Thuaneum anrin^6 ’ ^ utus,^ t * Parafa quidem hujus .colleélionis .éditions
Thuaneum antiquiorem & ,probæ notæ codicem accepit. A t nec ex eo fupplerépukT’
form« W Ox0I? T fl ^ fl^ a n tu r ( unam tantum Gelafii ep iffolai/ f &
fimk locis Um “ I l ad,eClt-) nec h Ê k £)us icéliones nifi in paucîf-
. f rms locis reliquas vero vel rejecit f l margmem, vel omnino prætermifit. Hinc
jure P. Court an ti us in laudata præfatione num. 88. poftquam fcripfit • Umm cfi
antequam concludamus, de quo monitçs lefiores velimus, e'mnimirùm codt-
Cm i o t Z s dl btbfiotnects aflffeeriiZarT, efxie mâ püta,M quo rMum ÊnuËllul m Oxomenfi non fit muGlatoll icaanntiisq
u m j M m qmnque præftantioribus MSS. fubjecit ; A d d Z u ?& h Z m
exemptorurn ope permulta, quæ tn vulgatum ( a Quefnello j codicem irrepZ-
*1 - Ê t e adjicere ppterat, &Honnullos etiam defettusfupplerenda
\lnra vI Ia 6™ ^ eI5endatloï ^xc c°Ueélio recuderetur , nonnulla înfe-
theds’ arfHhta “ Agenda fuerunt, Multa vero diligentia in Italicis biblio-
e f e imtfifn n l fn-Ui Um ,pfiuS c&Il£,ftl° nls M s - exemplar, quod nobis fubfidio
ræfa’J a v i a potmmus, A t duos codices naéfi fumus in bibliotheca
Cælarea Vmdebonenfi, quorum altet fignatur num. XXXIX. alter vero num.
? lIlenanæ, ferme Ktat>s eft codex membranaceus in folio , qui
j . rum’ !eu eapttulorum tabula e Thuaneo manuferipto édita careat, ea-
tribus a lill TcvFcta- e?derp ordine continet. Cum, vero totidem capita in
poiftob T wvenent etiam Petrus Pithoeus, quorum ultimum définit in
duhinrn * Dor.um’ ut In.alü^ quoque exemplaribus deprehenditur ;
ut na aiidienrl S sB rs captta 98. ad hanc colleélionem pertineant ;
1 o l a n n k l I f L i Q-Ue.lne.llusj SU1 unius recentioris MS. Oxonienfis teftimo-
rtfU epiftolas, veluti ab hac colieélione aliénas, abjudicandas putavit ,
u em m Oxomenfi exemplo ipfî colleélioni non fuerunt infertæ, quia jam
antea inter Leonis epiffolas colleélioni præmiflàs erant deferiptæ , nec eam-
em crambem recoqttendam librarius credidit. Ceterum aliorpm omnium vetu-
ltiorum exemplarium confenfus uni MS. Oxonienfi jure ell præferendus ; ipfa-
que tabula in pletilqiie codicibus confervata, quæ eumdem capitulorum 98. nu-
merum indicat , idipmm confirmât. Tabula enim primævi operis indicium elfe
o et* aaeo ut u quæ altciibi in corpore defint, perperam abfciffa; fi quæ vero
S f eL eL rep! rlailtS ln£ l:t? I P°^eriPfi additamento acceffiffe Jicenda fint .
H « quidem de eanffa addmtia éffe nonnulla documenta, quæ præter tabula;
purloruni codicum fidem Leonis epiftolis fubjeéla leguntyr in ipfo Thuaneo
codice, oblervavimus not. 9. in Præfationem Quefnelli torn. 1. pag. XX XIII.
Oc not. 1. ad ejufdem Pontificis epiftolam 120. col. 1218. Hinc vero facile ell
judicium ferre de altero MS. codice Vindebonenfi X L II . qui poil præmiffàm
tabulam capitulorum 98. & poil præfationem Nicæni Concilii inferit epiftolam
iJionym Exigui ad Stephanum, turn vero in corpore ipfius Codicis aliquot capita
addititia recepit. Nam Innocentii epiftolis præmittitur ilia ejufdem Ponti-
ficis epillola. ad Tolofanos ( leg. Toletanos ) quæ incipit: Sæpe me & nimium.
Uem ante Siricn epiftolam ad Himerium deferibitur alia ejufdem ad diverfos
hpilcopos, cujus imtium.- Cogitantibus nobis. Turn vero inter Leonis epiftolas
intruiæ leguntur aliæ epillolæ ipfius XXI. quæ in noftra editione funt epiftolæ
9- 20. 22. 23. 25. 60. 6 1. 69. 70. 7 t . 79. 80. 82. 83. 8j. 90. n s i 130.
134. 166. & 168. Tandem in fine adduntur aliæ epiftolæ très, una Hilari Pa-
f'f Afcamum, altera Simplicii ad Zenonem Spalenfem, ac tertia Innocentii
ad Aurehum. Hic codex fequioris eft ævi, hæcque additamenta ( Dionyfii Exi-
gui epiftolam excipe ) ex Ifidoriana, vel Hifpanica colieélione librarius tradu-
xtt. Cum autem antiquior & purior fit primus codex Cæfareus Vind, XXXIX.
ejus præcipue exaétiiïimam collationem non levi fumtu nobis comparavimus :
nec tamen negleximus alterum iis in locis, quæ plurimum intereflè credidimus.
is e que vero prætermifimus alios ejufdem colleélionis codices, ficubi ex ipfit aliqua
documenta ab aliis édita, vel emendata deteximus. Hinc diligenter reco-
gnovimus, quæ vel Crabbus, vel Baronius, Sirmondus, Baluzius, Couftantius,
aluque vetuîlorum exemplarium folliciti ferutatores ex aliquo ejufmodi codice
produxerunt. Iis autem fubfidiis hanc vetuftilïïmam colleélionem integram , a
plu-
De codici-
bus Cæfa-
reis Vindc-
bonenfi-
bus.
* Vde dicenda
nor.
x. inc.67.