ons aan de lager wonende stammen te vertoonen en dezen tot de
overtuiging te brengen, dat wij geen moordenaars of dieven waren,
Men vertelde mg nu, dat Ding Ngow uit angst voor mij juist nu
het bosch was ingetrokken, om sago te zoeken en het ontvangen
van ons gezelschap maar aan Bo Anje had overgelaten.
Om voor de toekomst mijne geldmiddelen wat te sparen, vond
ik bet betery mijne Kajans ten deele met goederen in plaats van met
geld te betalen, vooral omdat er zooveel rneer van hen waren mede-
gegaan dan ik eerst gevraagd had. Kwing Irang vond dat ook
goed en begreep tevens, dat de zijnen beter doek en kralen konden
gebruiken dan g e ld, waarvan zij de waarde niet begrepen. Het
lokte evenwel bij de betrokkenen protest uit; dit scheen Kwing ook
gedacht te hebben, ten minste zelf kwam hij er ook bij staan. Eigen-
aardig echter gedroeg hij zieh evenals alle andere hoofden bij zoo’n
gelegenheid; in plaats van aan de zijnen duidelijk te maken, dat
de verandering in hun voordeel was, en een paar ouderen, die dit
reeds inzagen, onmiddellijk te steunen, liet hij hen allen eerst de zaak
van alle kanten bekijken en met mij behandelen. Toen ziende, dat
zij reeds half er voor gewonnen waren en hij geen gevaar meer
liep van partijdigheid beschuldigd te zullen worden, kwam hij ook
uit den hoek en daarna was de zaak spoedig beklonken.
Het groote wantrouwen tegenover vreemden, dat den Bahau’s
altijd bezielt en bij de geringste aanleiding wordt verlevendigd,
dreigde hun hier weer eens parten te speien, en eerst door een
nauwkeurig overdenken der aangeboden schikking zagen zij, dat
hun eerste indruk van misnoegen over vermeend onrecht een ver-
keerde was geweest. Deze karaktertrek komt bij den omgang met
de Bahau’s telkens op den voorgrond en het kost eene groote mate
van zelfbeheersching, om zijn geduld niet te verliezen, wanneer
men, ook na een langdurig vriendschappelijk verblijf onder hen, daar
bij de geringste aanleiding nog ernstig mede te strijden heeft.
In de omgeving van den Bloeöe begon men nu ook ernstig zieh
voor te bereiden op den reikhalzend verwachten oogst, maar het
moest toch nog een dag of tien duren, voor men de godsdienstige
feesten zou kunnen vieren, die aan ieder de vrijheid zouden verleenen,
te eten van het nieuwe product.