Maximo vindicate. 4 i 3 ; Vabarsius putatinter Hieronymi apocrypha amandandum; Bibbotheca vero Laurentiana
apud Bandinium Diro Ambrosio accenset. Anne Patrum stylus novus veluti Proteus in novas, et varias sew fingi t
species ? ' i • , 1 •
Ipse etiam Augtfstini stylus quantopere, quamqne multis de causis varius sit, et multiplex, graphxce exponunt
ipsi Editores Monachi in Prmfatione ad Tomum quintum : qui simul doctissime, ut assolent, persuadent unum
in omnibus, eumdemque existere Augustini spirilum, quo veluti animator filine stylus. Vbique enim, inquiunt,
agnoscitur Augustinus proprio quodam eloquentia gravis, ac seria genere, quod sibi lectorum animos
subjicit, non lepore cpmptce, et affectatce elocutionis, sed efficacia quadamjudicu, prudential, pietatis.
ft eque filud hie praetereundum putem , dictiones ipsas, ac sententias, ipsasque fere periodos, quae alicubi
in Angustino occwrunt, in novis etian. istis sermonibus pasrim ilnrari. Cave tamen ex hoc ladniosos dixeris,
dubiaeque fidei : id ipsum enim pnefati Editores saepenumero deprehenderunt vel in ipsis autbenticis Augustim
partubus et Augustinum legentibus ubiquf patet, in libris prmsertim De Quastionibus. Nonnulla autem in
nonnullis sermonibus adesse, quae et alibi adsunt, longe secus est ac sermones verbis ejus consarcinarl. Ecquts
autem neget S. Doctorem innumeros prope sermones aut ex tempore fundentem, aut scriptis consignantem facdlime
pottiisse iisdem verbis nonnunquam easdem reddere sententias?
Quod si quid curiosius. sciscitetur qui factum sit ut doctissimi fili Monachi nullibi sermones istos meminerint,
percontari et milii bceat, qui fieri unquani potuerit, ut meminissent, cum nec ipsos Cassmenses-Codices in exomanda
Augustini Editione vd a Emine salutarmi? idque ex eovd maxime patet, quod inter Manuscnptos omnes ab us
singillatim recensitos, et naviter collatos nostri prorsus silentio prffitereantur. Nec tamen arguas eos idcirco fuisse
posthabitos, quod vd ut minis probates fidd, vd ut apociyphi omnino in nuUo hablti srat numero : namque
apociypbis saltern contentas Homibas accensuissent, ufi pronum est colhgere ex trina apud ipsos lnstituta
sermonum classe ; quos nempe integerrimis illis Editoribus libuit dispescere in authenticos, dubios, et apocryphos.e
Si quern porro cupido incesserit dignoscendi penitius, qua potissimum de causa ea in Editione nulla Bibbothecae
Cassinensis babita sit ratio, fieri hoc potuit sen quod ipsa fuerit minus celebrata; famae apud Gabos pnusquam
MabUlonius, Montfauconius, abique hujusce subselbi homines suum ibi testarentur honorem, sen quod mgruentia
undique beba, qurn tunc temporis, aetate nimirum Ludovici Magni Regis Christianissimi Enropam pene tojam
fatigabant, communicandi Kbertatem adimerent, ipsaque fortasse btterarum diribitona prmpedirent. Quod si baec
naso suspenderis adunco, nullo plane negotio evincerem ex syllabo Codicum quos contulere, hoc us fuisse
propositum, ut ex Bibbothecis Itabs omnibus Yabcanam tantum, necnon et S. Crucis in Jerusalem de Urbe
consulerent, reliquis universis postbabitis, vel ipsa nobilissima Medicea.
Ipsum autem Mabfflonium, Montfauconium, cmterosque apnd nos diversatos siepe saspius ad expiscanda
btterarum, et vetustatis monumenta, quoad Homibas istas emeutire pene visos «se, neque iverim inficias, neque
mirari subiL Cum enbn post adornatam jam Parisiensem Editionem eruditissimi ibi hospites hue perrexermt, nullum
putarunt pretium operm ad Sermones istos attendere impensius, quos facbe censebant cum rebquis omnibus
luce donates. Quin et suspicari merito beet Codices ipsos utpote sequioris aevi prm aliis longe remoUofum
setatum minime fuisse iis exhibitos; vel demum, quod multo verosimihus, tempos eos deferisse Codices nostros
-singulos trutìnandi numero quidem supra quingentos. Idque Montfauconii ipsius exemplo bquido patet, qm
cum caeterarum Bibbothecarum, turn et Cassinensis Codices omnes recensendo enumerai, quavis secbisaqiecnliari.
analysi Quid quod et ab ipso in Bibbotheca Monasterii SS. Severini, et Sosil Neapoll Ordinis S. Benedicti
Codex inter cmteros recensetur, et describitur Num. f - b™ de t o n r 0 ^ nOTa Proferat’ aec TeteraÌ
Codex inquam, tunc temporis Monasterio ibi deputatus, nunc Bibbothecae Yindobonensi plurmus abhincamns
addicts, unde scibcet prmfatus perspicacissimus Denisius novos Augustini sermones auspicatissimo ebcuit; in
quo herde banc nobis gloriam invidit non ita multis annis ante, viam tamen munire visus est ad confirmandam
Codicum nostrorum authentiam.
Sed ad rem universam secundis curis recognoscendam, utque ex Horatìano prmeepto nonum premalur in
annum, certummihi est decem duntaxat ex sermonibus bisce ( quos complures datum est delegete) in praesens
typis mandare Speciminis instar; atque eo vel magis quod Èustrari ulterius spem pubbeam non beerei, neu
quis ibnd in nos merito obganniret : Fortunati sua si bona norint. Modicis vero , iisque pemecessarus anno-
tatìonibus, animadversionibusque blos communire ad rem duxi, uli et in antecessum annotata dignum est blos
eCodicibus Membranaceis prodire, et quidem smeub ut plurimum X, et XI, character Longobardos prie se
ferentibus, ad typum porro eorum, quos exhibet Mabibonius de Re Diplom. Tom. I. Num. 4“- ex Codice Chisiano
sign. Num. i 5a i , et Num. 5 , ex Codice Mediceo Laurentìano; quosque et idem P. Bruni annotat in Edibone
Rom. S. Maximi; quos et Trombelhus refertinsua Arte intemoscendm letatis Codicum Labnorum, et Italorum
pag. 79, quos denique et P. Blasi meminit in serie Priucipum , qui Longobardorum sevo Salerai imperarunt.
Tab. III. Num. III. Quibus Codicibus-omnibus beet solertissimi isti Diplomabces Magistri nullam praescripserint
tetatem cum cbaracteres Longobardi diu obtinuerint, comparab ibi tamen cum Cassinensibus, cum eo imprimis,
qui signatur exterius Num. i4S , interius vero annum refèrt decimum supra mibesimum, vix alter ab altero
vidétur internosci. Quod satis superquie innuit, quotquot eosdem prie se ferunt cbaracteres1 nonnisi ad saeculum X,
sive XI, referri oportere.
In bisce autem Cassinensibus Codicibus ut bene multa insunt Augustini opera, sic et duplicem bcuit dignoscerc
sermonum classem, Prima sum integritati restituit mutilos, et imperfectos jam typis vulgatos, sarcitque fragmenta,
et lacunas, quibus restaurandis Maurini Editores locuplebora expetissent Èxemplaria. Sic enim ad sermonem in
Natab Domini, qui et bic prodit quarto loco, annotantes, dolent : Spat,et afà quidam, Ipcifolte minus integri;
sed iis sanandis necessaria E zompiamo, nos deficiunl. Secunda e tenebrie èvocat sermones quos film Possidius
in Indicalo turn et aba mque certa indicia e regubs sanse Critices hausta fidenl faciunt fuisse blos ab Augustino
elucubratos, attamen deperditos nonnisi vota snpererant assequendi.
Harum Classium specimen in decem istis Homibis deprehendere est; quarum priores quatuor adpriorem
classem, posteriorcs sex ad secundam revocanti». Quod supeDest, prmmonere juvat, Codices istos eosdem piane
esse acqui exarati leguntur jnssu Tbeobaldi, et Desiderii AbbatumCasrinebsium, quorum posterior ascito dein
nomine Yictoris III clavum tenuit Ecclesise, meruitque in Sanctorum Album cooptali : cujus quidem rei. testis,
est locuplesLeoOstiensis (Lib. 2. Chron. c. 5 l, etbb. 3, ci 63.) qui apud Baronium dicitur integerrima fidei,
quique Codices singulos enuntiat, quamvis. plures temporum inj,uria deperierint, no» semel expbata Bjbliotheca
Cassinensi. Cbaracterum fornja, ipsaque ietasnonnulbs per eaiudem mqnum apposita ijem yidentur conficere. I
li vero Codicesf^cet elegantissima characterum forma, et splendidissimo maximarum Litterarum omatu
prseòptandum nil habeant, tamen non Sitfs accurate conscripti sunti Quàmvis enbn bbrariuS ipse; Vel quivis
abus ferme ejus mquabs qua interscribendo, qua ad marginerò notando, qua eradendo btteras correXerit errata,
non raro tamen vel neglectu verborum intercipitur dictionis sensus, vel maculatur mendo, vel solecismo. In
quibus emendandis eó usque mihi bcuit, quod ex cobatione Codicum mter se germanam lectionem successaqt
adipisci. Dt autem in sermonibus jam a Parisiensibus vulgabs, sed nostrorum Codicum fide instauratis, facibus
intemoscatur, quid nunc primum pubbei juris fìat, visum est idipsum btteris, quas Italicas dicunt, moneTe1 ;
seduloque opportunis animadversionibus annotare quaecumque Editio Parisiensis aut varie legit, aut lectiom
nostrorum Codicum supplet i qum vero annotandà occurrunt, ut diximus, ea vel sermonum initio prsefiguntur,
vel ad oram paglnie differuntur. Permagni quippe‘ litererat sermonum- istorum perspicuità», digmtabque pro
vnibus consulere ; nec mediocris in eo collata dbigentia est.
Num vero coeptis e sententia successerit, severioris Censurae judicium esto : quas ubnam nec vexet Columbus,
dicam cum Juvenab, nec vemam del Corvis !
i i n pi-¡esenti vero nostra Editione in te r uncinos posuimus loca deprompta.