» ir eis, si non memineTo tui, si non proposncro te in prin-
«cipio lætitiæ meæ1. » lllud ctiam de te cum eodem
Propheta alacri libet voce cantare : « Hæc rcquies mea
» in sæculum sseculi ; liìc habitabo quoniam elegi eam2.
» Quam pulchra es, et quam decora, diarissima, in
» deliciis5.» Sub figura tui llachelem venustus vultus(i)
ornavit4, et « Maria optimam partem, quæ nunquam
» auferetur, elegit5. » Tu areola aro ma turn , tu fons hor-
torum, tu malum punicum. Licet enim nescientibus
amara videaris in cortice, sed magnum est quod intrinse-
eus latet, cum perventum fuerit ad suavitatem medullæ.
VII. 0 eremus, mundi persequentis effugium, labo-
rantium quies, mentium consolatio , ab sestu sseculi re-
frigerium , peccandi repudium, libertas animarum !
Te David petiit cum mundi mala perferret, cum timidi
et tenebrosi cordis tædium sustineret. « Ecce, inquit,
» elongavi fugiens, et mansi in solitudine 6. » Et quid alios
memorem, quapdoquidem ipse Rederhptor hominum in
exordio suse manifestationis, invisere, ac propria te (2)
dignatus est babitatione sacrare ? Postquam enim baptis-
matis aquam (3) , qua lotus est, lavit, ut Evangelista tes-
tatur, statim «Spiritus expulit eumin desertum, et erat
» in deserto quadraginta diebus, et quadraginta nocti-
»bus, et tentabatur a Satana, eratque cum bestiis7. »
Debitorem ergo se tibi mundus agnoscat, unde prædi-
caturum ac miracula facturum suscepisse se Dominum
non ignorât. 0 eremus, terribile malignis spiritibus ha-
bitaculum, ubi cellse monaeborum velut tentoria ordinata
castrorum, quasi turres Sion, et quasi propugnacela
Israël, eriguntur adversus Assyrios, et contra faciem Da-
masci ! Imo cum in eisdem cellulis uno spiritu diversa
geruntur officia, dum videlicet bîc psallitur, illic oratur,
in illa scribitur, in aliis vero operibus variis manuumin-
sudatur, quis nonbsec divina verba eremo congruere(4)
videat, quibus dicitur : « Quam pulchra tabernacula
» Jacob et tentoria Israel ! ut valles nemorosæ , ut horti
»juxla fluvios irrigui, ut tabernacula quæ fixit Domi-
»nus, quasi cedri prope aquas8! » Et quid amplius
dicam de te, 0 vita eremitica, vita (5) sancta , vita angelica
, vita bcnedicta, vivarium animarum , exedra
gemmarum coelestium, curia spiritualium senatorum.
Odor tuus cunctorum aromatum flagrantiam superai ;
sapor tuus super distillantes favos, super omnia mella
guttur illuminati cordis obdulcat ; atque ideo quidquid
est quod de te dicitur, dignitatis tuæ mentis non æqua-
tur, quia lingua carnis nullatenus exprimere sufficit quod
spiritiis invisibiliter sentit; et quod tu sapis in intcriori
gustu atque in medulla cordis, nunquam piene explicat
cor.poralis organum vocis, llli te noverunt, qui te dili—
gunt; illi præconia tuæ laudis agnoscunt, qui in tui
amoris amplexibus delectabiliter requiescunt. Cæterum
qui ignorât se, quomodo prævalet nosse te? Me etiam
nibilominus tuæ laudis imparem fateor; sed unum pro
certo scio, 0 vitabenedietà, quod de te indubitanter af-
firmo, quia quisquis in amoris tui desiderio perseverare
studuerit, ipse quidem habitator est tuus, sed ejus inha-
bitator est Deus. Diabolus illi suis tentationibus servit,
atque illue eum tendere, unde ipse dejeclusest, gemit.
Victor itaque dæmonum, socius efficitur Angelorum; exuì
mundi, hæres est paradisi ; abnega tor sui, sectator est
Christi ; et quia per ejus nunc vestigia graditur, peracto
cursu sine dubio ad societaLis ejus gloriam provehetur.
Atque ut ipsum fidenter dicam , qui sihgularem vitam
usqUe ad finem vitae pro divino amore tenuerit, de habitáculo
caruis egressus , ad sedificalionem perveni'et, do-
mum non manufactam asternam in ccelis9. »
EPISTOLA
De septem petitionibus in Pater noster.
Hcecadhortatio, seupotius epistola, autquovis kanc alio nomine
nuncuparivolueris, extrahiturex Cod. Cass. ccclxxxvi i,
fo l. 189. Non dissentii a doctrina , quam innuit breviter
sanctus Augiistinus in lib. 11 de Sermone Domini iri monte,
num. 5 8 , ubipariter septem petitiones Orationis Dominicce
conferì, cum septem donis Spiritus sancii et septem Beatitu-
dinibus.
SYNOPSIS.
I. Quinque septena in Scriptum. Quae ? II. Septem vitia
sunt principalia. III. Septem pariter petitiones contra hsec septem
vitia, quibus conveniunt septem dona Spiritus sancii, et
septem beatitudines. IV. Prima petitio contra superbiam. V.
Scarnila petitio contra invidiam. VI. Tertia petitjo contra
iram.VII. Quarta petitio contra tristitiam.VlII. Quinta petitio
contra avaritiam. IX. Sexta petitio contra gulam. X. Septima
petitio contra luxuriam.
I. Q u i n q u e septena , frater, in sacra Scriptura in-
veni, quse volo si possum , sicut postulas , prius singil-
latim enumerando ab invicem distinguere, postea vero
quam inter se convenientiam habeant (6), eadem per sin-
gula conferendo, deraonstrare. Primo loco septem ponun-
tur vitia, prima superbia, secunda invidia, tertia ira ,
quarta tristitia vel acedia, quinta avaritia, sexta gula ,
septima luxuria. Contra haec secundo loco conslituuntur
septem petitiones, quse in Dominica oratione. inven ¡untar,
prima, qua dicitur Deo : « Sanclificetur nomen
» tuum10 ; » secunda, qua dicitur : « Adveniat regnum
» tuum , » et sic de caeteris. Tertio loco sequuntur septem
dona sancti Spiritùs, primum spiritus limoris Domini ;
secundo spiritus pietatis ; sic de aliis. Deinde quarto loco
succedunt virtutes septem, prima paupertas spiritùs, id
est, bumilitas; secunda mansuetudo sive benignitas;
tertia compunctio , sive dolor; quarta esuriesjustitise ,
sivedesideriumbonum; quinta misericordia; sexta cordis
munditia ; septima pax. Novissime quinto loco disponun-
tur septem beatitudines, prima regnum coeli coelorum ;
secunda possessio terree ; tertia consolatio; quarta justi—
tiae saturitas ; quinta misericordia ; sexta visio Dei ; septima
filiatio Dei. Ilaec ita distingue, utintelligas ipsa vitia
esse languores anima?; ipsum vero hominem segrotum ;
rcedicum Deum ; dona Spiritùs sancti anlidotum ; virtutes,
sanitatem; beatitudines scilicet intelligas felicitatis
gaudium.
II. Sunt ergo septem principalia vjtia, e quibus quasi
cxfontibus universa vitia oriuntur, de quibus flumina Baby
lonis exeunt, et in omnem terram adducla stillicidia
iniquitatum diffundunt. Et Psalmista : « Super flumina
» Babylonis, etc.14.» De his ergo septem vastatoribus, et
universam naturseintegritatem corrumpentibus, simulque
malorum omnium germina producentibus loquamur.Sep-
1 Piai, cxxxvi-, 6 . — 2 Id. exXXI, 1 4 .— 3 Cant, vir, 6. — 4 Gen. xxix, 17. — 5 Lue. x, 4* . — 8 P ial, i t e , 8, — 2 Marc. 1, i a .— 8 Num. xxiv, 5 , 6.
® 2 Cor. y , t .— "> ; Matth. v i, 9 -1 3. — “ Psal. cxxxvi, x.
(1) Cod; R'ichclem venusti viti tus ornavic. — (a) Id. male proprietate. (6) Dewt vox habeant io cod.; sed banc requin! seiisus.
— (3) Id. aqua. — (4) Cod. male arguere. — (5) Deest vita in cod. —
tem ergo sunt, et fex bis tria hominem expòliant ; quartûm. limo c veil i non potest, nisi ad ilium clamet, et ejus
expoliatum flagellât; quintuin flagellatum ejicit; sextum auxiìium poslulet, de quo Psalm iis. : « Expectans expcc-
ejectum seducit ; septimum seduclum servituti subjicit. » tavi Dominum ; et respexit me , et eduxit me de lacu
Superbia enim aufert bomini Deum; invidia proximum; » miseriæ et de luto fæcis2.» Propterea igitur nos orare
ira seipsum ; tristitia spöliatum flagellai ; avaritia flagella- docuit, ut totum bouum nostrum ab ipso esse intelliga-
tum ejicit; gulaejectum seducit,luxuriaseductum servituti mus.
subjicit. Superbia namque est amor propriæ excellentiæ, IV. Prima igitur ejus petitio est contra superbiam ,
quoniam mens singulariter diligit bonuitì quod habet, et quando Dco dicimus : « Sanctificetur nomen tuum ; »
sine eo a quo boitum accepit. 0 pestifera superbia, quid hoc eninvpetimus, ut det nobis timere et venerari no-
agis?Cursuades radio ut a sole seseparet, etrivo utafonte men suum, qua tenus ei per humilitatem subjecti simus,
divertat cursum , nisi ut et ille dum infondi desinit (i) qui per superbiam rebelles et contumaces cxtitimus.Huic
arescat, et iste dum ab illuminante se -averti tur, tene- petitioni datur donum spiritùs timoris Domini, ut ille
brosus sit. Utrumque véro dum accipere cessât id quod- ad cor veniens virtutem in eo cremet humilitatis , quæ
nondum habet, continuo illud etiam quod habet amittit.ì superbiæ morbum sanet ; quatenus ad regnum coelorum
Sicut cnini oràrie bónum veraciler a Deo est, ita nullum quod angelus superbus per elationera perdidit, homo
bonum extra Deum utiliter baberi pò test y et idcircosu- bumilis pervenire possit.
perbiam semper invidia seqùitur, quia qui illic: amorem V. Secunda petitio est conira invidiam qua dicitur :
non figit, ubi omne bonum est, quantum de suo perverse « Adveniat regnum tuum. » Regnum siquidem Dei est
extollitur, tanto gravius de abeno bono torquetur. Sua? salus hominum ; quia tunc in hominibus regnare dicitur,
igitur elationi justissime pcena deputata est ipsa, quam quando ipsi homines Deo subjiciuntur, modo per fidem
de se gignit invidia, quæ quia omnium bonum diligere adhærendo, et post mirando ad faciem (5). Qui ergope-
noluit, rectenunc boiìi alieni livore tabescit, quia pro- tit, ut regnum Dei adveniat, profecto salutem quærit
fecto alienæ felicitatis successus non ureret , si 'ilium a hominum , ac per hoc dum communem hominum salu-
quoestomrie bonum possideretper amorem. Nequeenim tem postulat, livorem sævienlium se reprobare demons-
alienum a se judicaret bonum alterius ,' si ibi diligerei, tat. Huic petitioni datur spiritus (6)pietatis, ut ipse ad
ubi suum et alterius bònum possideret. Nunc ergo quan- cor veniensiad benignitatem illud accendat, quatenus ad
tum se per elationem contra Creatorem éxtollit, tantum eamdem homo .æternæ . hæreditatisi possessionem , ad
per livorem sub proximo cadit ; et quantum ibi fallaciler quam (^J alios pervenire cupit, ipse perveniat.
erigitur, tantum hîcveraciter præcipitatur. Sedncquebîc VI. Tertia petitio est contra iram, qua dicitur : « Fiat
sesistere potest semel incoepta(2)corrUptio.Moxenim utde » voluntas tuaj » Non enim vult contendere, quidicit:
superbia nata fuerit invidia, iram ipsam de se parit; atque « Fiatvoluntas tua. » Sibi piacere indicai quidquid vo •
ideo id etiam quod habet si'bi displicere incipit, quoniam luntas Dei vult in se, vel in aliis. Hurcergo petitiorìi da-
in alio id quod habet non potest agnoscere. Quod ergo tur spiritus scientiæ, ut ipse'ad cor veniens, erudiat
tut um per charitatem in Deo habere potuit, quod (3) illud, et salubriter compungat intus, utsciat homo^ma-
etiam per elationem extra Deum habere conabatur, per- lum quod palitur ex culpa sua provenire, si quid autem
dit. Per invidiam perdit proximum, et per iram semet- boni habuerit ex misericordia Dei procedere, ac per hoc
ipsum. Quia igitur omnibus amissis, nihil est unde gau- discat in omnibus quæ patitur prosperis sive ^adversis
deatinfelix conscientia ,per tristitiamin semetipsa colli- contra Creatorem non irasci, sed se ad omnia patien-
ditur, et quod alieno bono pie lætari noluit, de suo malo tem (8) exhibere. Optime ergo per compunctionem cor-
juste cruciatur ; post superbiam ergo, invidiam et iram, dis quæ, spiritu scientiæ operante, mentis ex humilitatc
quæ hominem spoliant, continuo tristitia sequitur, quæ nascitur, ira et indignatio animi mitigatur, quia e con-
nudatum flagéllat, cui dum succedit avaritia quæ flagel- verso stultum ira interficit. Hanc autem virtutem, id est,
latum ejicit, quia «eterno gaudio amisso , foris consola- compunctionem, sine dolore præmium consolationis se-
tionem quærere compellit, postea accidit gula, quæ ejec- quitur, ut qui se hìc sponte coram Deo per lamenta aflli-
tum seducit, quia animum exterioribus inhærentem (4) git, ühc verum gaudium etlætitiam invenire mereatur.
hoc vitium, quasi e vicino tentans, per ipsum naturalem Vil. Quarta petitio est contra tristitiam, qua dicitur:
appetitum ad excessum seducit: postrema luxuria, quæ «Panein nostrum quotidianum da nobis hodie.»Tristitia
seductum violenter servituti subjicit, quia postquam caro namque tædium est animi marcidi (9), quando mens
per crapulam infiammata est, ardore libidinis super- quodam modo tædio affecta, et vitio suo amaricata ,
veniente molliter atque enerviter resolutus animus in- bona interna non appétit. Propterea ad sanandum hoc
cedere non potest. Servit igitur sævissimæ dominationi vitium deprecari potest misericordiam Domini, ut in se
'mens turpiter subacta, et nisi adveniat Salvatoris exorta solita pietate , animæ tædio suo languenti, internæ re-
pietas, non erit jam unde capta restituatur libertas. fectionis pabulum admoveat, ut quod ipsa ahscns nescit
III. Sequuntur ergo septem petitiones contra septem appetere, gustu præsentis admonita incipiat amare,
principalia vitia, quibus ille oratur ut sub veniat qui etnos Datur ergo huic petitioni spiritus fortitudinis (10), ut
orare docuit, et Spiritum bonum orantibus se daturum fatiscentem animam erigat, quatenus ille, pristinivigoris
repromisit. Per superbiam igitur cor inflatur; per invi- virtule recepta, ad desiderium interni saporis convales-
diam arescit ; per iram crepat ; per tristitiam conteritur cat. Great ergo fortitudo in corde famem justitiæ, ut dum
et quasi inpulverem redigi tur; per avaritiam dispergitur; hìc per desiderium pietatis fortiter accenditur, illic prò
per gulam inficitur et quasi humectatur ; per luxuriam præmio plenam beatitudinem consequatur.
conculcatur et inlutum redigitur, ita ut jam miser di- Vili. Quinta petitio (11) est contra avaritiam , qua
cere possit : «Infixus sum in limo profondi1 ; » ex quo dicitur : « Diraitte nobis, » et cætera. Justum est, ut in
1 Psal. LXYiii, 3 . — 2 Id. xxxix, 2, 3 .
(1) Cod. desinai, et prius desunt qute de rivo dicuntnr. — (a) Id. sevilis — (5) Id. quod. — (8) Id. patientiam , et non babet #r</.j|sj(9) Id. cum
ceepta. (3) Id. et. Deinde deest perdit.— (4) Sic corrigendum duximus ; mercede. — (10) Id. male scilicet fortis.— ( t r) Id. male proprie.
cod. inrantem. — (5) Cod. merendo per speciem. — (fi) Id. male scilicet.