bitUPdieà1. Pulsa et aperi, quia si àpetis, nèltiò cìàttdit; » dorilijàt in tìiòrté, ne quando di£ki inimicai : Prevalili
irigffedéré et ¿laude pbèì tè òstium , èt inéittb aperict*; Ìli » adversiis eàni K» Qiii tpb&ìàhi me, éxùjtàbttnt, sì idiota
pade Sitili otiitiia quas possides3, et sine te nulla èst pax. fùerit®. Sèd ègò tèadjttyànte. inUjisèricòrdia tua sperato,
Tti (1) laborahtiura èS VeqUies, pt-asliantium pax, dòlén- illàìit alttplpckaf, ìn èa confidarci, ììlà éritportio iirièa,
tratti juèlitidilas , languendum cònsolatiò, assttiatitium et sié bop timèbò quid facidt mihì caro®. Noppòtèsnòiì
tempèries, flentium risUs, casCófum lux , dubitandUtti faceré ihissHCórdiain, qttià Ubi consutstantialis est. Vide
diix , limerai um audacia ; nullus cnfm quiescit, nisi qui paupèrtàtèm meam ? vide instantcm necessitatcm méUm ;
prò tè laborat. Solus pugnans piò te, pacem habet.Pro sècundùm tuàm jbàgnaift dignitatpm miserere, non sete
dolere suttittia jtìcuttditas est, et lligére cppsolatió. cundum meamìmqttiiat<prii. ÓsténdatibisericòrdU quod
Cum flet anima ttiea prò te , lune beiie ridet. Ò quatìta sttpèr ómnià òpera luàèst^. Nòp praévafèàt malitia péc-
benignitas ! hoh pótes suStinere quod aliqttiè doleht prò cali advérsus màgnitùdinem tópitàtis tuae. §eciinciùm
te, rìéc quod fleat aUt laboret. Simul ehim incipiunt la- miséricóidìàni titàni dicis : d Nòlo mortem peccatoris,
bor et requies, pugna et pax, dolor et jucuiiditàs, fléluS »'sfa ut convertatur et yivat11. » Diligis ehim miséricor-
et risus. Èsse in te, est esse iti aeterna felicitate. diam pliisquam sacrificium12. Làrgitorlargissime.extende
III. Tatìge, dilectissime , tange animam meam quam illaqi sàpetaìri dexteram tuam , quaé nnnquam vacua
creasii, animam quatti per lavacrum inhabitast} ; at (SÌ est. denegare ttèscit, indigenti dare non cessai ; ex-
heti ! ejéctus millies turpiter fuisti et injuriose a domo ttia tende èrgo, dator optime, manum istam omni bono impropria
, et ecce misera hospita ttta clama t post te ; pes- pletam. Ipsa èst maniis pauperum, da pauperi tuo, imò
sirne est énim ei sine te. Revèrtéte, benignissime, et mi- ipsi paupèrtati, èrnia sivé bòna illà, quae pauperem
serere ejus quàs tc seditiose expUlit a se. Nunc, nund bene ditànt siriè defectu. Confirma èrgo, Deus, quod operàtiis
recordatur, quod bene erat ei prope te ; venerunt enim esin nobis13, quia nunc video quod non ex operibus jps-
omnia bona parilér propter te4, et post recessum tuum tidas, qttèè féciinus nos, salvàs nos, sed sècundùm tuam
spoliaverunt eam inimici éjuS, ét omnia bòna ejiis quas misericordiam14. Èrgo, sanctissima communicatio (3) ,
primo dedisti, asportaverunt, et ìnstiper plagas crude- donum pietalis mihi concede , cui proprium est miteni
lissitnas imposuerUnt, et vix semivivàm rellquerunt3. facérè, et conservare, èt réddere illum, cui se tribuit,
Redi ergo, dilectissime Dòmittè, ét déscéndé ih dottìuni iminìineìn ab pmni ttiunere, ut possinius dicere curii
tuam, priùsquàm móriatur fatila hóspità ttta. Nunc vi- apostolo Petro : « Ècce nòs reliqttiiniis omnia, èt secuti
deo , nunc sèntio qttatn male est inihi siné tè; eriibésco » sumus te15. » Quibus omnibus despectls mundanis ét
et confundòr vebèmenter quod recessisti a Me, sed de- transitoriis, Spiritus tuus bonus deducet nos in viam
fèctuS tani gravfis prò àbsentia tua compcllunt ine rèvo- rectam16, et in terram viventium, affectu ^4) pietatisnos
care te. Ychi in domum misérae Mariliaè tttae®, ctistòs inducet, ubi te possimus perenniter frui per infinita sae-
optinle, et custodi eàm in Veritate, « Ne de caetefò òb- cula saeculorum. Amen.
1 Lue. xtiV, ig . B * Apoc. tìl, 7. — * Liic. xi, à i . — * Sap. Vii, x i. — « Lue. x, 3o. — 6 Ibid 3 8 . — 7 Psal. x ir , 5 . — 8 Ibid. —
9 Id. *V, S. -I» W Id. cti.ivf 9. L Ì tt Ezeeh. xxxui, u . - t ì aUttll. tà, x3 . — «8 psal. u n , 99. — M xit. iu , 5 . — « Matlh. xxx, 97. — »• tu lli
! d u i , %ff.
(*) Cod. tu qui, — (a) ìd. et, — (3) Vide lib. Medit. uum. g . — (4) Cod, affectum.
SANCII AURELII
AUGUSTINI
HIPPONENSIS EPISCOPI
TRACTATUS.
LIBER
De Spirituali certamine.
Etllióitur k it ttitetatus, iii>è àet'rtio , ijUi l'anìM il ftldhii-
Wriplb dicitttr líber, ùi Bibl. Sarlctee Crucis Flóreritifè, P ia i.
8vii d e x tr ., coti. 155 b. Hilnc fru stra quccswi tipìld
sanctum Angustinum t cu/us lidiACn habét in còdice.
SYNQPS1S.
I. Cluistiaui boni ex ASgypto in terram promissam adducti
sunt. II. Non otiotamen indulgendum, sedjpúgnandiiiñ contra
vitia. III. Qiltè delenda , Ut gèntes quas Ìsraèlitàl destruere
jttssi fuerant. ÍV. Quam damnàndà mònàchoruniSegnitieà. Y.
Profectus spiritualis argumenta. YI. Cur Deuà ttòs Siine certà-
inine Vincere adversarios non vult. VII. Finalis adliortatiO
ad monachos.
I. Si diligenter considerare volumtts, fra tres diarissimi,
unde veni mus, et quo vocamur, ntillae vires in
nobis sunt,rquibus ad reddendas Deo gratias ’sufficere
valeamus. Nos enim filii Israel sumns, qui Pharaoni in
jEgypto servivimus, qui gravissimo superbiVegis imperio
premébamur. Gaudebat siquidem Princeps mttndi hujus
silb feroci servitutis j Ugo nos indesinenter àttetere, et ser-
vilium operum semper òfficiis occupare. Cogebat nos
lateres cóqueré, nec (1) ex pretiosis virtutum lapidibus
templum Deo cònstruere, sed térfénum potius sibi did-
tabat sèdificium fabricare. Sed edèè jara Deus pàtrum
nostrorum % Deus benedicttts in sèectllà , ex jEgypto nos,
id est, de tenebria vitse veteris erttit, de Vincttlo tyrannicae
dominationis absolvit, atque in terram hos promissionis
fideliter introduxit. Terram namque reprottìissiònis ex eò
jam ingressi sumus, ex quò, spreto mundi desiderio ,
firma? spei fìduciam in ffiternitate posuimus, et jam in
spe possidemus, quam in fé postmoduin babituri per
Dei gratiam sumas. In hatte videlicet tèrram jam fili spei
gratià(2)introducti fuerant, quibus Petrus aiebat : «Yos
» autem genus eléCtutti, regale sacerdoti um, gens sa net a ,
» populus acquisitionis, ut virtutes annuntielis ejus qui
» de tenebris nos voGavit in admirabilé lumen sttutn1. »
II. Sed quia in hanc terram, duce divina gratia -, sumus
ingressi, nòn (3) nobis Vacimduni est odo, non torpóri
vel desidias cedere, non Sòmiio vel incautas seduti tati
sanum est indulgere» Expedit itaque ut Virtutum alrmis
semper accincd, ad custodiara nostri jugiter excubetìms,
et adversus immanissimos liostes nostros acriter dimice-
mus ; per bellum namque pàriter ad pacem, per laborem
transitur ad requiem. Non enim est sine pugna victoria,
non absque victoria perdngitur ad coronam. Intestinos
autem bostes habemus , cum quibus si perire nolumus,
( i ) Cod. male ptnetrabilibus. —- (9) Cod. hoc, — (3) Deleta sunt quee- dam in cod.