mrnum conspectu remoti.nulli ad se praebentes accessu» , sed m
sola contemplatione Dei viuentes .
« Quartum genus e st,qu i sibi anachoretarum imagine blan-
diuntur : isti, vt ait Cassianus,in primordiis suis feruore quodam
breui coenobii perfectionem videntur expetere, sed continuo te-
pefacti, dum pristinos mores, ac vicia resecare contemnunt, nec
fupum humilitatis, ac patientiae diutius sustinere contenu sunt ,
subdique seniorum imperio dedignantur, separatas expetunt cel-
las ac solitarii sedere desiderant: vt a nemine lacessiti, mansueu ,
vel humiles existimentur, quae institutio , immo tepor , hos , quos
semel infecerit, ad perfectionem nunquam permittit accedere, I
6. Hoc enim modo non solum non abscinduntur, vernmetiam
in déterius eorum vitia conualescunt, vt quoddam lethale,et
stinum virus, quod quanto amplius celatum
dius serpens insanâbilem morbum générât aegrotanti. Pro reue
rentia enim singularis cellulae nullus ïam vma solitam audet ar-
euere,quae ille ignorari maluit, quam curari.
7 Quintum °enus est circumcellionum , qui sûo babitu mo-
nachorum vsquequaque vagantur, venalem circumferentes hypocn
iili pierique in eremo sine vllis taber-
tiaculis, quoi anachoretas vocitnt. Vtuunt
herbarum radicibus, nullo vnquam certo
loco consistant, ne ab hominibus frequen-
tentur . Id innuit Cassianus coll. 18. c.6.
quum ait : A d imitationem quoque E lia e ,
et E lisae i, atque illorum , de qutbus Apostolus
, Circuleront in melotis , in pellibus
caprinis . MENARDVS .
5. Quartum genus vsque ad quam
curari, e cap. 8. eiusdem collât. GR.
Ib. Quartum genus etc. Haec suroun-
«ur ex Cassiano coll. 18. cap. 8 ., cuius
etiam verba proferuntur . Agitur de qui-
fcusdam , q,ui sibi anachoretaruro nomine
blandientes in primordiis conuersionis
tepefacti, nec vitra valentes ferre se-
niorum iugum , se in cellis includunt,
ad id etiam hurnanae laudis applausu com-
pulsi . Quorum stultitiae vt remedium
adhibeatur, concilii toletani 7* cap. 5•
cautum est.nequis prius includatur, quam
multos annos in militia coenobitica ex-
«rcitatus fuerit adlùbito etiam episcopi,
et abbatis consensu , vt habetur in con-
cilio francofordiensi can. 15. ec_ sextae
synodi can. 41. statuitur, vt_, qui huius-
modi vitam appetunt , quadriennio pro-
bentur : nempe , vt prius ingrediantur
monasterium , et per triennium eiusmo-
di vitam seclusam exerceànt abbati^mo-
nasterii subditi ; quo euoluto , ab episco-
po interrogentur » qui eorum volunta-
tem , an firma s it , explorer ; qua perspe-
cta , e cella exeant, et anno integro ma-
neant in monasterio , vt eorum propo-
situm plenius tentetur : quibus ita per-
fectis » si modo certa sit eorum voluntas
, includebantur . MENARD.
6. Grialius , non solum abscinduntur
. . . conualescunt, dum a nemine pro-
uocati, v t . Pro solitarii alii solita . AR.
7. Quintum genus est circumcellio-
num . Circumcelliones dictos ( ait Aug■ )
aduersus Caudentium , quod vie tus su
causa villas rusticanas circutrent - GK.
Ib. Quintum genus est circilhonum.
Haec fere excerpta^jn; ex D.Augusttsin,
circumeuntes prouincias, nusquam missi, nusquam fixi, nus-
quam stantes, nusquam sedentes : a lii, quae non viderunt, confin*
gunt, opiniones suas habentes pro Deo : alii membra martyrum
no lib. de opere monachi cap. 28. Quid
sint Circilliones , exponunt glossae Isi-
dori: Circilliones falsi anachoretae : eae-
dem glossae : Circellio monachus per cel-
las varans ; Augustinus . De quibus ipse
S. Augustinus in psalmum 132. Quid sibi
vult nomen Circellionum ? Sed non9 in-
quiunt nvocamur Circelliones . Forte cor-
rupto sono nominis eos appellamus . Nam
circumcelliones dicti sunt, qui circum cel-
las vagantur . De qua voce Papias : Circumcelliones
dicuntur, qui sub habitu mo-
nachorum vsquequaque vagantur . Idem :
Circumcelliones genus monachorum va-
gnntium, dicti * quod circum cellas vagen-
tur . Sunt et alii circumcelliones hae-
retici > qui 9 vt martyres haberentur , se-
ipsos perimebant , atque etiam obuios
passim christianos: de quibus S. Augustinus
in ps. 82. epist. 48. 61. et multis
aliis locis j et Philastrius lib. de haeresi-
bus : meminit Collatio carthaginensis .
- A lii membra martyrum , etc. Execrabilis
ilia hypocritarum nundinatio ; cuius be-
neficio aeruscatores illi multam stipem
cogebant. Hanc attribuit circellionibus
S. Augustinus lib. de opere monachi c.28.
Similem licitationem exercebat falsus
quidam eremita Desiderius nomine , qui
Parisijs olim cum cruce sacra loca ob-
ambulans , in sacculo gestabat radices di-
uersarum herbarum 9 dentes talparum ,
ossa murium 9 vngues , et adipes vrsinos,
quibus tanquam. sacri« reliquiis a plebe
occurrente venerationem exhiberi vole-
bat , vt refert S. Gregorius Turonensis
lib. 6. hist. Rodnlphus Glaber lib. 4% hist,
cap. 3. narrat de simiti temporis sui ba-
latrone circumforaneo 9 qui ossibus mor-
tuorum , quae e sepulchris eruebat, eis
varia propheta rum 5 martyrum 9 et con-
fessorum nomina imponens * superstitio-
sos homines passim decipiebat , emun-
ctis eonim marsupiis . Hinc nata est quorumdam
superstitio, vt falsas reliquias»
falsosque sanctos colerent • Qualis fuit
olim mulier quaedam Carthagine Lucilla
nomine , quae obscuri, et nondum vin-
dicati cuiusdam martyris obsequio ita
addicta erat» vt antequam sanctam Eu-
charistiam sumeret, illius caput venera-
retur : eoque nomine a Gaeciliano ar-
chidiacono correpta , ob idque furore in-
censa, a communione ecclesiae disceS-
s it , suaque auctoritate, atque opibus Do-
natistarum partes multum adiuuit: vt refert
Optatus Mileuitanus lib. 2. contra
Parmenianum . Nota est ilia historia
S. Martini apud Seuerum Sulpitium in
eius vita cap. 8 ., qui latronis cuiusdam
aram9qui ab indocta, et imperita
multitudine pro martyre colebatur, sum-
mouit. S. Gregorius Papa lib.3. epist.30.
improbat quosdam graecos , qui Romae
ossa mortuorum effodientes, ea pro reliquiis
sanctis in suam patriam asporta-
bant. Fuit etiam olim romanae plebe-
culae superstitio , vt dalmaticam , quae
corpus papae mortuum 9 dum efferretur %
inuoluebat, scinderet, et partes pro reliquiis
seruaret , quod idem Gregorius
lib. 4. eipst. 44. fieri prohibuit. Guil-
lelraus Neubrigensis lib. 5. hist, cap.20,
et 2i.narratde quodam Guillelmo Lun-
douiensi, qui a stolida plebecula martyr
habitus e s t . Ille enim diuitum num-
mis inhians , seditiosis concionibus mul-
titudinem commouebat 9 seque pauperum
saluatorem nominabat: iamque multa fer-
ramenta ad infringendas locupletum ae-
des circulator ille parauerat, dum captus
de sententia regii senatus equis prius dis-
tractus 9 de patibulari trabe pendere ius-
sus e s t. Post cuius mortem quidam sa*
cerdos catenam , qua trifurcifer ille , et
sesquilauernio in carcere vinctus fuerat 9
cuidann ex febre laboranti supposuit,
eumque inde sanatum impudenti men-
dacio palam diuulgauit . Statim , vt est
caeca 9 et praeceps vulgi deuotio , pati-*
bulum, in quo pependerat impostor il-
le 5 a loco reuulsum nocte sublatum est ^