i j0 L I B E a S E C V N D V S
ne , vel malum male,seu bonum male, vel malum bene profertur.
17 . Bonum quippe bene loquitur, qui ea, quae recta sunt,
humiliter annünciare videtur. Malum male loquitur, qui quodli-
bet flagitium persuadere cpnatur . Bonum male loquitur, qui quod-
cumque rectum arroganter praedicare sentitur . Malum bene loquitur,
qui aliquod narrando vitium detestatur, vt ab eo homines
auertantur.
18. Corde bene loquitur, qui charitatem non simulât. Ore
bene loquitur, qui veritatem annunciat. Factis bene loquitur, qui
alios bonis exemplis aedificat .
19. Corde male loquitur, qui interius cogitationes noxias me-
ditatur,et cogitat. Lingua male loquitur, qui pro e o , quod male
agit, flagellatur, et murmurât. Factis male loquitur,qui male vi-
uendo, exemplis suis alios ad praue agendum informât.
20. Semel bene loquitur, qui se poenitendo redarguit. Bü
bene loquitur, qui bene yiuendo et alios instruit.
21. Semel male loquitur, qui post vitium cito corrigitur . Bis
male loquitur, qui male viu it,e t male docet . Item bis male loquitur,
qui et male cogitat, et male refers cogitata. Item bis male
loquitur, qui et bonum, quod debuit, non egit : et malum,
quod non oportebat, admisit .
22. Mali mala respondent pro b on is ,et aduersa pro optimis.
Boni bona respondent pro malis, et prospéra pro aduersis.
23. Aduersus conuicium linguae fortitudo adhibenda est pa-
tientiae, vt tentatio ve rb i, quae foris impugnat , tolerantiae virtute
deuicta discedat.
24. Non omnis,qui patiturprobra, Justus est;sed qui pro ve-
ritate innox patitur,ille tantummodo iustus est.
25. Inter vituperationes linguae , et opprobria hominum isto
remedio mens iusti se corroborât, vt tanto solidius in Deum figa-
tur interius, quanto exterius ab humanis spernitur sensibus .
26. Qui illatas sibi contumelias tranquillo animo prodit, do-
lorem cordis aperit, et virus , quod feruet in animo , facile reiicit.
18. Alludit ad illud Luccie 6• Bonus
homo de hono thesauro cordis profert
bonum : ex abundantia enina cordis os
loquitur . LOAISA .
20. Verba Iobi: Semel loquitur Deus,
et secundo id ipsum non repetit. AREV.
23. AY\\,vt tentationis verba, quae
foris impugnant, tolerantiae virtute deuicta
discedant» AREV.
S E N T E N T I A R V M . 23I
27. Vulnera enim mentis aperta cito exhalant: clausa, nimis
exulcerant.
28. Qui dolorem iniuriae clauso pectore tegit, quanto amplius
ailentio linguam premit, tanto acriorem dolorem intrinsecus nutrit
Vnde et vere quidam poetarum gentilium dixit : Quo que magis t i
gitur , tectuf magis aestuat ignis. Caecus enim languor veheraens'
est 5 ac nimius ï cjuia tucitum uiuit sub pcctopc *vulnus «
C A P V T X X X .
De mendacio .
M T* -LYxendaces faciunt,vt nec vera dicentibus credatur. Reddic
enim saepe hominem multa falsitas etiam in veritate suspectum.
2. Saepe vera praemittit, qui falsa dicturus est, vt quum pri-
mum acquisierit fidem, ad reliquamendacia audientescredulos feeiat
3. Multis videntur vera esse , quae falsa sunt,et ideo non ex
I Deo,sed ex suo mendacium loquuntur.
4. Nonnunquam falsitas veriloquio adiungitur , et plerumque
I a veritate incipit,qui falsa confingitf 1
J. Latent saepe venena circumlita melle verborum : et tamdiu
I acceptor veritatem simulat, quousque fallendo decipiat.
\ ■ 6‘ . Nonnunq»fm perns est mendacium medttari, qu'am loqui,
I nam interdum quisque incautus solet ex praecipitatione loqui men-
l dacium: meditan autem non potest, nisi per studium. Grauius
ergo die ex studio mentiri perhibetur, quam is, qui ex praecipita-
I tione sola mentitur. * r
7- Summopere cauendunt est omne mendacium, quamuîs non-
2». E x Quid. Metamorph. lib. 4. Quae
I sequuntur verba : Caecus enim languor „
I vehemens est , ac nimius, putamus ver.
I sum quoque fuisse ex alio loco pentarne-
I trum itafartasse conceptum : Caecus enim
I languor , viuidus ah nimium . LOAISA .
lb. Vitim a capitis verba , Taciturn
I suuit sub pectore vuluus, sunt etiam he-
I tnistichium exVirgilii lib .4. Aen. v.67. ,
I de quo vide Macrobium lib. 6. Saturnal.
I cap. 6. AREV.
Cap. XXX. n. 1. Locus Hieronym. epist.
ad lultan. Diac. Antiquus sermo est :
Mendaces faciunt, vt nec vera dicenti-
bus credatur . LOAISA .
6. 1 1 . Quaes t. 1. t t apud Magistr.
in 3. rli s t . 19 . et Polycarp. 1 .6 . tit. 12.
Burch. 1. 12. cap. 20. luon. p . 12. c. 7.
Panorm. lib. «8. LOAISA .
7- Augustinus octo genera mcndacio.
rum enumerat lib. de rnendac. cap. 14.
septimurnque esse a it , quod nolli obest ,
et prodest aiicui ; veluti si nolens ho-
minem ad mortem quaesitum prodere,