niunt curae:ionge autem est a Deo animus, qui in oratione eo*
gitationibus seculi fuerit occupatus. Tunc ergo veraciter oramus,
quando aliunde non cogitamus. Sed valde pauci sun t,qui tales
orationes habeant. Et licet in quibusdam sint, difficile tamen est,
vt semper s in t.
9. Mens, quae ante orationem vacans a Deo ,in illicitis cogi-
tationibus occupatur, dum in orationem venerit, confestim illi imagines
rerum, quas nuper cogitauit , occurrunt, aditumque precis
obstruunt: ne se mens libera ad caeleste desiderium1 erigat.
xo. Purgandus est itaque primum animus, atque a fempora-
lium rerum cogitationibus segregandus, vt pura acies cordis ad
Deum vere, et simpliciter" dirigatur. Nam reuera tunc impetran-
da diuina munera credimus, quando simplici affectu assistimus,
quum oramus .
1 1 . Multis modis interrumpitur orationis intentio,dum se per
incuriam vana mundi ingerunt in cuiuscumque orantis animo.
Tunc autem magis diabolus cogitationes curarum secularium hu-
xnanis mcntibus ingerit, quando orantem aspexerit.
12. Duobus modis oratio impeditur, ne imp^trare quisque va-
leat postulata : hoc est, si aut quisque adhuc mala committit, aut
si delinquenti sibi debita non dimittit. Quod geminum malum,
dum quisque a semetipso absterserit, protinus securus studio ora-
12 , Est cipud Gregor. huius senten-
tiae sensus l. 10. Moral, cap. 18. Verum
Augustin, serm. 2. de oratione, Tribus 9
inquit , modis orationes impediuntur,
aut quum quis a Deo petit, quod suae
saluti resistit, aut quum o ra t, et ab ini-
quitate non cessat , aut si delinquenti
in se debita non relaxat • Quod triplex
malum 9 dum a se vnusquisque studio-
sius abstraxerit, securus studio orationis
incumbat, etc. Gregor. i t a : Tunc igi-
tur vere sine macula faciem leuamus,
quum nec nos prohibita mala committi-
mus, nec ea , quae in nos a proximis
commissa sunt , ex proprio zelo reti-
nemus . Graut namque mens nostra orationis
suae tempore confusione deprirai-
tu r , si hanc aut sua adhuc operatio in-
quinat9aut alienae malitiae seruatus dolor
accusat. Existimo itaque 9 Isidoruffl
et disceptatione . Hinc etiam Hieronym.
ad Rust, de viuendi forma ; Vigilet sensus
9 nec vagis cogitationibus patens corpus
> parjterque animus tendat ad Dominum
9 etc. LOAIS A .
lb . Sed valde . Probat id Augustinus
in enarrationepsalm. 85. exponent i llu d ,
Quia tu Domine suauis es 9 ac mitis:
et adducit illud 2. Reg. Quoniam inue-
ni 9 Domine , cor meum , vt orarern ad
t e . LOAISA.
9. E x Gregor. homil. 8. in Ezechiel.
Accenditur ad compunctionem animus 9
sed earum rerum 9 quas egimus 9 etc. et
1. 10. Moral, cap. 17 , Est autem cogitauit
in goth. salm.9 non agitauit. LOAIS.
10. Id tradit Augustin, psalm, 33.
Nam oratio 9 v t inquit Bernardus 9 duas
alas habet 9 contemptum mundi 9 et carnis
ajßictionest serm.3.de Epiphania • LOAIS.
tionîs incumbit,et ad e a , quae impetrare precibus cupit, mentem
libere erigit.
13. Qui laeditür, non désistât orare pro se laedentibus : alio- Matth
quin iuxta Domini sententiam peccat, qui pro inimicis non orat.
14. Sicut nullum proficit in vulnere medicamentum, si adhuc
ferrum in eo sit, ita nihil proficit oratio illius, cuius adhuc dolor
in mente, vel odium manet in pectore .
x 5. Tantus debet esse orantis erga Deum affectus,vt non de-
speret precis effectum . Inaniter autem oramus, si spei fiduciam
non habemus . Petat ergo , vt Apostolus a it, vnusquisque in fide Iàcob
nihil dubitans : nam qui dubitat, similis est vndae maris, quae a
vento fertur, atque dispergitur.
1 6. Dilfidentia nascitur impetrandi orata, si se adhuc animus
sentiat circa peccandi affectionem versari. Non enim potest habere
precis certam fiduciam, qui adhuc in praeceptis Dei pigritat,
et peccati recordatione delectatur.
17 . Qui a praeceptis Dei auertitur, quod in oratione postula
t, accipere non meretur,nec impetrat ab illo bonum , quodpoex
Augustin. potius,quam ex Gregor, hatte
sententiam hausisse . LOAISA .
13. Sic enim habetur Matth. 5. Ora-
te pro persequentibus, et calumniantibus
v o s . Et Luc. 6. pro inimicis itaque orare
in orationibus communibus quisque ex
necessitate tcnetur , et esset peccatum ini-
micos excipere. Thom. 2. 2. q. 83. art. 8.
Specialius autem pro illis orare est per-
fectionis opus . Id probat Augustinus lib.’g.
de verbis Domini serm. 16. loqueits de
vtilitate inimicorum 9 et Ambros. psalm,
38. exponent illud'. Pro eo 9 vt dilige-
rent me 9 detrahebant mihi • Ego autem
orabam . Sic Gregor, in epist. ad v er cel-
lensem episc. lib. 10. epistolarum epist»
82. Euangelii plenitudo 9 in q uit, pro calumniantibus
9 et persequentibus nos iu-
bet orare 9 vt peccatis eorum veniam po-
stulemus, etc. LOAISA »
14. '. Gregor. lib» Moral. 10. cap. 17 ,
idem ait 9 sed aliis verbis : Menti namque
, vt gladius 9 figitur 9 et mucrone il-
lius ipsa viscerura occulta perforantur.
Qui scilicet a transfixo corde si prius
non educitur , nihil in precibus diuinae
opis obtinetur. LOAISA •
15. Est apud Iacobum cap. 1. Postu-
let 9 inquit 9 in fîde nlhii haesitans : qui
enim haesitat, similis est fluctui maris»
qui a vento mouetur>et circumfertur.
LOAISA .
16. Certam . Ita goth. tolet• Perfe*
ctam goth. salm. LOAISA .
17. Oràtio peccatoris damnatur in
multis sacrae scripturae locis ; psalm. 16.
Auribus percipe orationem meam non
in labiis dolosis : psalm. 65. Iniquitatem
si aspexi in corde meo 9 non exaudiet
Dominus > et psalm. 144. Prope est Do-
minus omnibus ïnuocantibus eum in vir-
tute . Eccles. 7. Ante orationem praepara
animam tuam : noli esse 9 quasi homo »
qui tentât Deum . Et Eccles. 3. Qui di-
ligit-Deum 9 exorabit pro peccatis 9 et
eontinebit se ab illis 9 et in oratione die-
rum exaudietur » Prouerb. 1. Tuncinuo-
cabunt me 9 et non exaudîàm eos 9 et cap.
59. et Ier. Thren. 3. Nos inique egimus »
et ad iracundiam prouocauimus : iccir-
co inexorabilis e s . Ezech. 8. Quum cla-
mauerint ad aures'meas voce magna*
N n a