op Otahiti meer dan veertien onderscheiden planten
tot welriekende geuren gebruikt worden \ men kap
daaruit afneemen hoe veel de Tahitiers van aangenaam
me reuken en balfemachtige dampen moeten hou-'
den,
Zedert den handel van roode vederen was het aan--
tal van gemeene vrouwspevfoonen aan boord ongemeen
vermeerderd, en deezen dag waren zij voornamelijk
in zulk eene menigte gekoomen , dat veele,
die geen portuur hadden kunnen vinden, als overtollig
over het. verdek liepen. Na de roode vederen wielden
zij ook aangelokt door den trek naar varkens-
vleesch , vermits de gemeene daarvan niet krijgen..
Des avonds verdeelden deeze vrouwen zig in onder-
fcheiden hoopen , en danften op de bak, in de kuil
en op het halfdek. Haare vrolijkheid gong dikwijls,
tot buitenfpoorigheid, en zij waren ’er zeer luidrug-
tig bij; ondertusfehen ontbrak het haar ook niet aan
koddige en vreemde invallen. Wij hadden, bij voorbeeld,
eenen fcorbutieken aan boord , dje bij onze
aankomst alhier zeer zwak geweest, maar door het
genot van verfche groenten zeer ras beter geworden
w a s , en dus geene zwaarigheid maakte het voorbeeld
van zijne kameraaden te volgen. Met dit oogmerk
vervoegde hij zig to.t een van deeze meisjens , en.
bragt haar, met het vallen van den avond, naar zijne
kooi , daar hjj licht ontftak, Nu keek zij haaren
minnaar in het gezigt , en , daar zij gewaar wierd
dat hij maar een oog had,, vattede zij hem Stilzwijgende
bij de hand , bragt hem weder op het verdek eiv
bij een meisjen , dat ook een oog ontbrak,, hem zeggende
dat deeze regt goed voor hem w a s, maar dat
zij met geenen blinde o f eenoogigen te doen wilde
hebben. |
Bladz,
Bladz. 37 ( 4 ) . Toen mijn vader twee dagen Vart
de moeijelijkheid Van zijne berg-feize had uitgerust j
begaf hij zig haar kind eh trof aldaar ö r e t t i .
den bevelhebber Van Ohiddèa aart , dat liet diftriét
en de haven is , daar de fleer d è BOUGAi f tviLLË
weleer ten anker gelegen had. Deeze man vroeg kapitein
c oöK , of hij, bij zijne terugkomst in Engeland,
den Heer b e h o uGAiNv i L LË, dien hij Poti-
taviri noemde , te zien zoude koomen 2 eri , toen
c o o k zulks met neen beantwoordde, wertdde hij zig
tot mijnen Vader, eh deed hem dezelfde vraag. Deé-
Ze antwoordde hem dat het niet onmogelijk was ,
fchoon die Heer zig in een geheel ander land ophield.
Goed, zeide ö r e t t i , als g ij dan mijnen
vriend z ie t,' zoo zeg hem dat ik zijn vriend ben, en
hartlijk wensch hem weder hier te zien , en , opdat
gij het niet tuit vergeet en, zal ik u een varken uit
mijn dijlrict zenden, derwaarts ik mij begeeven wit.
Hierop begon hij te vérhaalen dat zijn vriend d é
b o u g a i n v Ir l e twee Schepen, en op een Van dezelve
eene-Vtouw gehad had, die egter gantsch niet
fraai geweest was. Hij kon niet Ophouden daarvan
te fpteekert , want het kwam hem zeer zonderling
Voor dat eene eenige vrouw zig onder zoo Veele manuien
op eene zoo lange reis gewaagd hadde. Hij bevestigde
ook het naricht, dat wij ontvangen hadden,
dat hier een Spaahsch fchip geweest was; maar hij
verzeekerde ons dat hij en zijne landslieden niet veel
van de Spanjaarden hielden.
ö r e t t i was het beeld van eenen levendigen, vrolijken
, edelihoedigen grijzaard, én hij was, óndanks
zijnen grijzen kóp , nog zoo gezond en fris als de
óude lieden op Otahiti gemeenlijk zijn. Hij verhaalde
dat hij menigen flag bijgewoond, en meer dan een
lid