dekt, in geheimzinnige knoopen opgebonden, en
dit wordt ook een mor ai genaamd. Op elke van
deeze fcheeps-morais lagen enige kokos-noo-
ten, plataanen, Hukken van brood-vrugt, vis-
fchen, en andere dingen. Men zeide ons dat
deeze den Eatooa toebehoorden en dat zij de
vloot moeften verzeilen, die beftemd was om te*
gens Eimeo gezonden te worden.
Het ongelukkig flagtoffer, bij deeze gelegenheid
aan het voorwerp van hunnen eerdienst opgeofferd,
fcheen een man van middelbaare jaaren, en
was, naar ons gezegd wierd, een toutou, dat is
van de laagfte klasfe des volks. Doch , daarna
vernoomen hebbende, kon ik niet te weeten
koomen dat men hem daartoe verkoren had om
enige bijzondere misdaad, door hem begaan, die
den dood verdiend had. Het is egter zeeker dat
zij gemeenlijk zulke misdadigers tot hunne offerhanden
verkiezen, o f anders gemeene flegte knaa-
pen, die van plaats tot plaats, en van eiland tot
eiland omzwerven, zonder enige vaste woonplaats
o f enige zigtbaare middelen van een eerlijk be-
ftaan te hebben, van welke foort van volk ’er genoeg
op deeze eilanden gevonden worden. Gelegenheid
gehad hebbende om het lijk van den
armen man, die thans geofferd wierd, te bezien,
nam ik waar dat .het aan het hoofd en het aange-
zigt bloedig was en grootlijks aan den regter
flaap gekneusd, waaruit bleek op welke wijze hij
ge*
gedood was. Men zeide ons dat hem in het geheim
met een Heen de kop was ingeflagen.
Die, welke men tot fterven doemt om deeze
bloedige godsdienftige plechtigheid te verrigten,
zijn onkundig van hun lot tot de flag gegeeven
wordt, die een einde aan hun leven maakt.
Wanneer een van de groote Opperhoofden bij
eene bijzondere gelegenheid eene menschlijke
offerhande nodig oordeelt, kiest hij het flagtoffer
uit. Hij zendt enige van zijne vertrouwde
bedienden af, die hem eensklaps overvallen, en
met eene knods of fteen dood flaan. Vervolgens
geeft men daarvan bericht aan den Ko-
ning i wiens tegenswoordigheid bij de plechtigheden
, die ’er op volgen, naar men mij zeide,
volftrekt noodzaaklijk is, ook konden wij bij de
tegenswoordige waarneemen dat otoo ’er eene
voornaame rol in fpeelde. De plechtigheid zelve
wordt Poore Eree of het Opperhoofds gebed
genaamd en het flagtoffer, dat opgeofferd
wordt, Taata-taboo o f gewijde man. Dit is
het eenigst voorbeeld, in hetwelk wij op dit
eiland het woord taboo hebben hooren gebruiken,
daar het dezelfde geheimzinnige betekenis
fchijnt te hebben als op Tonga, fchoon het aldaar
op alle gevallen wordt toegepast, waarin dingen
niet mogen aangeraakt worden. Maar op Otahiti
dient het woord raa tot hetzelfde einde en is
even uitgeftrekc in zijne betekenis.
De