en blaadjes onder. Weldra spoelde het zilte nat er over heen,
als of ze weer begoten en gedrenkt moesten worden. De E t na
begon zieh van haar bakboordzijde, waarop ze gevallen was en
sedert als in slaap en sluimer leuude, langzaam op te heffen
en zieh eindelijk weder regt te leggen. Al hooger rees de
vloed > — alle krachten werden ingespannen, — stoom en wind-
as of gangspil werkten, — de räderen sloegen forsch achter-
u it, - de tros werd als een snaar gespannen, en door schipper
en bootsman werden loodlijnen buiten boord gehouden om te
zien of het schip ook de gewenschte achterwaartsche beweging
maakte . . . Vergeefs! Het schip zat in de perken der koralen
als door de Calypso van Ogy g ia betooverd vast, en de armen
der onderzeesche Elora, en de stengels en takken harer lieve
kiuderen schenen het als aan den groud te binden en niet los
te willen laten. In de grootste verlegenheid werd nu door een5
der offieieren een middel geopperd, waarvan hij zeide, dat het
wel eens meer in dergelijke gevallen als het onze was aange-
wend, en dat de strekking heeft om een aan den grond zittend
schip in eene aanhoudende en rollende of schommelende beweging
van stuurboord naar bakboord en omgekeerd te brengen,
en op deze wijze los te werken. Hiertoe wordt niets anders
vereischt dan liet telkens snel en plotseling verplaatsen op een
punt van het specifiek g ew ig t der gezamentlijke equipage of het
snel en herhaald verplaatsen van het zwaarte—punt van stuurboord
naar bakboord en vice versa. De manschappen, matrozen en mari-
niers, stellen zieh naast elkander tegen de boeg of reling aan
stuurboord, en loopen allen te gelijk en snel naar de reling van
bakboord over, — keeren daar om, en herhalen dezelfde beweging
naar stuurboord, en van daar weder naar bakboord, enz.
enz. Bij deze manoeuvre zakt het schip telkens aan stuurboord
of aan bakboord over, en erlangt dus eene schommelende
beweging, even als een boot, welke dwars-zee5s of tusschen
liooge golven lig t, of die bij spelevaarten soms tot vermaak
geschommeld wordt. Zoodanige schommelende en rollende of
waggelende beweging wrikt de kiel, zoo deze tusschen koraal
geklemd z it, door het afbrokkelen der koraal—stoelen of bloemen
los, en verwijdt in allen gevalle de sleuf of geul, die ze bij
het vastraken, hetzij in koraal- hetzij in steenachtigen of in
modder- en zandgrond, gemaakt heeft, en doet de zuiging op-
houden. Op een gegeven teeken liepen nu ook onze manschappen
en bedienden, op een lange rij aan stuurboord geplaatst,
allen te gelijk en gezwind naar bakboord over, en op een ander
gegeven teeken, weder even snel naar stuurboord terug, en her-
haalden deze manoeuvre verscheidene malen. De E tn a luislerde
er in den aauvang weinig of niet naar, maar weldra begon
er beweging en schommeling te komen, en gehoorzaamde het
schip aan den wil der menschen. Gelijktijdig sloegen de
radereu achteruit, en wond een achttal mannen den achter
het schip uitgebragten en aan een anker gehechten scheepstros
met vereende krachten om het gangspil rond. Elk oogenblik
vreesden we dat de tros zou breken, zoo sterk werd hij gespannen,
en zooveel had hij te houden en te trekken. Ware
dit gebeurd, dan hadden we als laatste middel water en kolen
inoeten lossen om het vaartuig te ligten. Doch de deugdzame
pas kort te voren te Amoerang op Menado bereide goe-
moetoe-kabel stond de proef gelukkig door, en op de telkens
herhaalde vraag van offieieren en passagiers aan de mannen met
de loodlijn: , / komt hij?55 (d.i. gaat het schip achteruit?), ant-
woordden ze eindelijk: »hij komt; hij komt!55 En waarlijk de
E tn a bood niet langer wederstand. Langzaam ging ze achter -
waarts en gleed ze van de koralen af. Weldra was ze geheel
vlot en v rij, en zwaaide vrolijk rond. Het anker, dat uitge-
bragt was, en waaraan men nog een touw of stoplijn met een
boei bevestigd had, werd door de barkas uitgewonden en de tros
aan boord opgeschoten, - en de E tn a , ongedeerd het gevaar
ontkomen, stoom de nu vlug daar henen, en liet haar lange
kronkelende rookwolk als een5 wimpel ver achter zieh in het
luchtruim zwieren! Kort daarop viel de avond, en Verdween
het schip, dat naar de Bogt v an T om in i koers hield, in de
duisternis uit het oog van Kema5s dorpelingen.