droeg hij haar weder op zijn’ schouder naar het vaartuig! .. .
Ik vernam toen dat de etiquette, die aan de lioven van Celebes
wordt in acht genomen, niet gedoogt dat de voeten der
prinsessen, als deze bniten ’s huis zijn, den grond aanraken.
Intusschen had ik hier ook gelegenheid om de schoone Makas-
saarsche paarden te bewonderen. De lezer weet, welk een voor-
treffelijk paarden-ras op Celebes gevonden wordt, en de kleppers
der prinses en van haar gev'olg behoorden tot dit ras. In
den Indischen Archipel zijn de paarden van Makasser nog
meer gewild, dan die van Bima öf S uinba of Sandelwood,
en in 1854 werd er voor een bedrag van/ 21,060 aan paarden
van Mak asser naar J a v a uitgevoerd. Even voortreffelijk als
de Makassaarsche paarden zijn ook de Makassaarsche ruiters.
Men kan zieh van hunne rijkunst bijna geen denkbeeid maken,
en men zou meenen de oude S ch v ten ' of de C e n ta u re n te
zien. Man en paard schijnen een te zijn. De gewone Makassaar
bezigt noch zadel, noch dekkleed, noch hoofdstel, noch toom.
Hij zit a p o il en heeft gewoonlijk een zijner beenen omhoog
en tusschen zijn ligehaam en het paard ingestoken! Voor een’
toom gebruikt hij slechts een stuk touw, dat ter regter-zijde
van den mond van zijn ros is vastgemaakt. En zie hem nu
in volle vaart over heuvelen en door dalen ren n en !... Het is
onbegrijpelijk hoe hij, als wäre hij aan zijn paard vastge-
bonden, onwrikbaar zitten blijft! . . . Gewoonlijk heeft hij eene
laus in de hand (doch zonder scherp), waaraan een touw be-
vestigd is. Gaat hij ter jagt op herten, of misschien ook om
in het wild loopende paarden te vangen, dan heeft hij aan die
lans een’ langen r ö t ta n , die in een’ strik of n o e u d - c o u la n t
eindigt. In vollen ren werpt hij dezen strik met groote vlugheid
en juistheid over den kop van het vervolgde hert, - en het
dier ziet zieh gevangen! . . . Ook onze Makassaarsche dames
bij den Tello-stroom waren vlugge rijdsters. Hare paarden
hadden een touw in den mond en een los küssen op den
rüg. Dit was alles! Geen singel, geen riemen, geen teugels,
geen stang of gebit, geen zadel of stijgbeugels! En toch
steten die dames in een’ oogwenk af en zaten fluks weder
op het losliggeud küssen te paard!
In de laatste dagen van Mei - (nadat ik vooraf behoorlijk
een aandenken aan M a k a s s e r gekocht had, namelijk eenige van
fijnen rottan gevlochten en zwart gekleurde sigaren-kokers en
hoofddeksels (karpoes) of mutsjes (tjoppeo of koepia), - ging
ik met een’ der heeren van Maka sse r naar Maros. Het
rijdtuig bragt ons tot aan de T e llo -riv ie r, waarvan ik zoo
even gesproken heb, en dezen stroom voeren we met de veer-
pont' over. Aan de andere zijde j steekt een smal steenen hoofd
of dam in de rivier vooruit. Aan dat hoofd werd de pont
vastgemaakt, en stapten we uit om te paard den dam af te
rijden. Eenige kaaimans . of krokodillen, waarvan deze rivier
(gelijk, bijna overal op Celebes,) wemelt, kregen lust om ons
al zwemmende te volgen, - en, terwijl ik naar hen keek,
struikelde mijn viervoeter over de puntige koraalsteenen, waar-
uit de dam bestaat, en stortte met mij neder! Ik begrijp
nog niet, vooreerst hoe het mogelijk geweest is, dat mijn hoofd
niet * tegen een’ der vele koraalbrokken als het wäre verpletterd
werd, en ten tweede hoe het mogelijk geweest is, dat ruiter
en paard niet van den dam af in de rivier vielen. Mijn reis-
genoot en onze Makassaarsche geleiders stonden bleek van
schrik; want hier was dubbeld gevaar. De scherpe steenbrokken
zouden mij; of vreeselijk gedeerd kunnen hebben, of wel zou ik
bij de krokodillen naast den dam in het water hebben kunnen
teregt komen!.,. Gelukkig ontkwam ik aan beide siechte kansen.
Ik was niet -o p , maar tu s s c h e n de koraalpunten gevallen,
zoodat ik mij niets of slechts onbeduidend had bezeerd; e n ,
ofschoon ik wel digt bij den rand van den dam lag, zoo
stak er echter noch hoofd, noch been, noch arm over heen.
In het laatste geval zou een vrieudelijke kaaiman mij denkelijk
spoedig bij zieh genomen hebben!
Veel moeite kostte het ons, om het paard weder ter been te