?9J e p i s t o l æ d e
teres errôres rénovantes fortiter pugnare, & vi&ores eva-
dere poterimus. Ufus eft his etiam armis Cyrilli Johannes
Damafoenus contra Iconbmachos, & videre licet in
libro tertio Apologetico pro-veneratione fan&arum ima-
giniun ; ubi inter alias orthodoxorum Patrufn audorita-
tes, citât etiam ex diiûdeclma Catechefi hæc verba Cyrilli.
» Caufam igitur fi Chrifti adventûs quîeris, recurre ad pri-
« mura Scriptitrarum librum. Sex diebus Deus creavit mun-
•» <3um; fed mundus propter hominem, & alia complura >
M ùfque ad ea verba. Imago lignea terreni Régis honora-
*• tur,quantb magis ration'alis ima£b Dei. Unde etiam liquet
eafdem Catechefes Cyrilli in Orientali ecclefia olim
tempore Damafceni exftitiffe, quæ nunc poft multa iecula
in Occidentali 8c Latina ecclefia primùm eduntur latine :
non fine nùtn, & providentiâ quâdam divinâ, ut quo tempore
ferè in dies exoriuntur riovi hæretici veteres hære-
fes rénovantes, eodem quoque inter alios fandos Patres
prodeat in medium Cyrillus, & in acie Dei viventis çpn-
fiftens, fuo etiam prceclaro prifcæ catholicæque fidei tefti-
fnonio os hæreticis obftruat. Obmutefcant itaque, ut
cum Cyrilio ioquamur, & pudefiant noftri teinporis hæ-
retici, qui negant liberum arbitrium, 8c inducuntStoicam
quamdam rerum omnium neceilïtatem ; quum videant
hæc fiia dogmata, in ilia primitiva Ecclefia ante rot lecu-
îa etiam à divo Cyrilio, Dei verbo oppugnata 8c hærefcos
damnata. Obmutefcant hæretici, qui negant opera noftra
requiri ad juftificationem ; qui tollunt confeilionem pec-
catorum ; qui vitam cælibem , 8c virginalem coronam ,
exercitationemque monafticam ftultè reprobant, quum &
Cyrillum legamus, hæc quidem ad coelum nique tollen-
tem 8c angelicæ vitæ æquantem : ilia verb, maximaregni
coeleftis præmia habere confirmantem. Dilpercant hærc-
D I C A T O R I ^ j & c :
tici omnes, qui ritus & facramenta Ecclefia; catholic« tollunt,
8c humanas effe perniciofafque traditiones, tiuper
adeo i Pontificibus quaritus causa excogitatas nugantur;
quum videamus vcl Cyrilio tefte, in ilia veteri catholica
& apoftolica Ecclefia, ritus illos & myfteria facro-fanda,
tanquam verbo Dei confentanea, & ab ipfis apoftolis in-
ftituta ac per manus tradita, deinceps Temper obfervata
fuiffe. Obftupefcant facramentarii, qui blafphemant verum
corpus 8c fanguinem Ghrifti, fiib fpeciebus panis 8c
vini ; quum tarn difertis verbis doceat Cyrillus, veritatem
hanc quam omnes alïèrimus cathólici, ut jubeat non modo
intelledum, v^erum etiam fenfus omnes captivate in
obfequium fidei, 8c plus credere veritati, de veritate corporis
fui dicenti: Hoc eft corpus meum , quam fenfibus
renuntiantibus falfb; hie eft panis quern fentirnus , fim-
plex. Obmutefcant denique omnes lmetici 8c difpereanc
dodrinae illorum, qui tollunt facerdotium & fiicrificium,
quj tremendum Miffie officium impia lingua profeindunt.
Quum olim ante mille ducentos & rriginta annos, ut indicat
Cyrillus , in Hierofolymitana ecclefia, idem quod
nunc fit in Romana, in facro Miffie officio fuerint com-
memorationes & invocationes Sandorum , orationes 8c
obfecrationes pro vivis & mortuis; incruentum denique
illud facrificium Chriftus Jefus Dei filius, Deo patri, pro
peccatis tarn vivorum quam mortuorum offetebatur. H«c
& alia eiufcemodi veteris & orthodox« Ecclefia: dogmata
, adversüs erroneas haereticorum opiniones tradit Sc defends
Cyrillus, in his qua? nunc latin« prirnum ifto fe-
culo in lucem prodeunt Catechefibus, quas omnibus ve-
ritatis ftudiofis legendas proponimus. Scriptum Tridenti,
durante eoncilio. aicumenico, die nona Julii, anno Domini
M. D. LX III.
]OH- P R E V O T I I D E D IC A T O R IA E P I S T O L A
SUÆ E D I T I O N I S CYR I L L I G RÆ CO -L ATINÆ»
In - 4 °-. Parifiis apud C l a t j d i u m M o r e l l u m , ann. i 6 o 8.
gantfifßmo ac beatijfimo Dominä noßro P aulo Y .
' f ontißci maximo S. & httmillima
pedum oßnla.
Î N ea Temper fui fententia, beatiifime Pater, u t, quum
de facto-iarfdis fidèi myfteriis ageretur, antiqua ad-
mirari & ampledi quam nova perquirere maluerim. Veteres
cnim Apoftolorum feculo propiùs accedentes, cum
dodrinæ puritate, mm mçrum probitate præcelluiflè quis
dubitaverit? Itaque hujufee meæ propenfionis fpecimen
aliquod editurus, antiquilfimi Patris monumenta Beatitu-
dini tuæ fuppliciter confecro , ac fub facri Nominis tui
aufpiciis produco: Cyrilli, inquam, Hierofolymitani la-
deas introdudiones, quibus antiftes ille graviffimus animas
recèns in chriftianum corpus cooptatas, tanquam
eximio quodam pabulo fiuftentabat, public! juris -
quæ quidem olim latinè tantum emiîfæ,ob vitiofi forte
manu-feripti defedtum, quafi non evulgatæ cenlèri debe-
bant. Meüores igitur nadus codices in celeberrima ac
copiofiffima S. T. bibliotheca Vaticana , græcarum aliquot
Catechefeon excufàrum infinitas. prope lacunas fiip-
plevi , mendas correxi: reliquas vero nec paucas, nec un-
quam éditas,multùmque ab omnibus defideratas accurate
defcripfî, & quanta potui diligentia cum verfione latina
contuli : adeo ut qui græca non norint, tutiùs quàm an-
tea legant interpretationem j fiquidem illam multo emen-
datiorem fumram Ipero.’ Cæterùm, B. P. à S. T. fiipplcx
peto, ut conatum meum æqui boni confiilere, ac tenue
iftud munufculum placido excipere vultu non dedigne-
tur ; ampliora oblaturus fi vires voluntati adæquarcntur :
certior interea fadus, meam de Pâtre ifto publicando
fidem quâ me S. T . obftrinxeram, veniâ in Galliam ob
id conceflâ, tandem liberalïè. Faxit Deus ut Ecclefia tot
tantilque oppugnata hærefibus, turn demum fiib pruden-
tiffimo Pauli V. moderamine omnibus expürgata fæci-
bus , in priftinum reftimatur nitorem, fummoque fuo
Pontifice diu multùmque potiatur. Lutetiæ Pariolîorum,
Kal. fept. m. De. v in -
Humillimus fèrvus Jo. P aæ vo t iu sJ
F ED È R IC I M O R E L L I PROFES SORIS R EG I I
F S A ' î T I X O N
in B. Cyrilli Jrîitrofolymitani catecheßm edirionem Jiy\UTjo aufliorim,
Te Solymorum Antiftes, maxime P a u l s , falutat
C y r i l l u s , per te qui redivivus erit.
Contulit ut Romæ Chartas P r æ v o t i Us amplas
C y r i l l i , oftrigeri P e r r o n i i aufpicioi
Inde typis linguâ regalibus édita utrâque
M o r e l l i ftudio feripta iacrataPatris.
399
T H O M Æ M I L L E S S T B
IN SUAM C Y R I L L I H I E R O S O L Y M I T A N J
Oxonicnfem è theatro Scheldoniano editionem an. 1703.
p r m f
PRodeunt nunc tandem, Ledor erudite, landi Cyrilli
opera, meä qualicunque curä perpolita, typorumque
Academicorum nitore multüm exornata. Sunt quidem
hujus fandiffimi Pr«fulis feripta digniffima, qu« ab an-
tiquitarum Ecclefiafticarum peritiffimo denuo ederentur ;
fed quum viri undequaque dodiffimi, quorum non pau-
cos, hac prxfertim non adeo faufta Iitteris tempeftate,
tulit h«c noftra Oxonia, hoc quicquid eft laboris vel de-
tredaverint vel neglexerlnt, id a me fufeeptum fiiifle, &
ad umbilicum qualitercunquc perdudum, uti fpero, non
gravaberis. Nihil opus efle fentio, ut audorem noftrum,
cjufve Catechefes pietatem plane primxvam fpirantes,
pluribus commendatum cam; utpote quern meritiffimis
laudibus celebrarunt tot tantique Ecclefi« antiqua; feripto-
res, cujufque feripta peculiari titulo Kvexfr&ov in Oriente
cohoneftata refert Nicephorus. At vero quum ad fenfa
feriptorum penitius intelligenda apprime neceflarium fit
feriptoris vitam, mores, refque geftas prob^ callere; e re
tua fiiturum exiftimavi, fi antequam de hac noftra ope-
rum fandi Cyrilli editione dixero, qu«dam de Cyrilio '
ipfb, ejufque feripris breviter prariibarem.
I. Qnibus parentibus, quovc anno natus fuerit Cyrillus
incompertum reliquerunt hiftori« ecclefiaftica; feriptores;
8c licet altum de patria ejus ubique fit filentium, in Pa-
lsftina tarnen, atque in ipfis forfän Hierofolymis ortum
fiiifle verifimillimum videtur. Macarium, Maximumque
anteceffores luos habuit in cpifeopatu Hierofolymitano ;
ab illo autem diaconum, ab ifto prefbyterum fadum
fuiflc conftat. Catechift« etiam munus poftremis Maxi-
mi temporibus in ecclefia Hierofolymitana exercuir, 8c
fingulis fere*dicbns per totum Quadragefim« intervallum
pracipüa fidei capita, Catechumenisqui ad feftum Pafcha-
ris baptizandi erant, luculenter expofuit. Mortuo Maximo
, vel, ut' aliqui referunt, in exiilium pulfo, in fedem
Hierofblymitanam CaccelTic Cyrillus nofter, fävore 8c au-
viljn Acacii Cxfare«, 8c Patrophili Scythopole<as epifeb-
porum qui Arianorum feda; addidi fuerunt, prxeipue
adjutus: nac iniqua, ut ait Hieronymus, * conditione, fi
- repudiato prefbyteratus honorc quern a Maximo accepif-
fet, diaconi loco 8c gradu aliquantifper in Ecclefia mini-
flraret. Verum enimverö Hieronymi teftimonio hac de
re vix eft cur certam fidem adhibeamus. Nam Patres fecund
« fynodi generalis Conftantinopoli congregate con-
rrarium prorfi.s ftatuunt, dum in epiftola ad b Damafiim
Cyrillum rite 8c canonici ab epifeopis provincie ordina-
tüm declarant, & ab Arianorum fadione adeo abhorruifle,
ut plurima mala variis in locis ab iis perpefliis fit, dum
fidem orthodoxam tueretur. Unde mirari non immerito
uis poffit, cur Ruffinus Cyrillum noftrum vatiarionis in
de & communione infimulaverit , -quern Theodoritus
* acertimum Apoftolice dodrine propugnatorem fuifle
fiiifle predicar. Ut ergo quod verum eft fateamur, Cyrillus,
etfi fidem Nicenam intemeratam fervaverit, ami-
dtias tarnen cum Acacio Cefarienfi, Bafiiio Ancyrano,
aliifque quibus ea tempeftate Semiarianifmi notam inu-
rebant, colere non deftitit; indeque forfiran occafionem
sirripiebant malevoli, eum tanquam miniis rede dc fide
fentientem calumniandi. Neque verb diffitendum eftCy-
rilium vocem rarius, nonnifi feme! atque iterum,
fi bene memini, in catechefibus ufurpafle ; 8c quamvis
Chriltum eile verum Deum verbis difertiffimis aflerat,
«um nihilominus dicir effe 0%o/«y -rJ mu» , 8c opmov xp
A T I O.
ittivm tJ ’fyjvHowm' de qua loquendi formula vide qua? ad
Catechefi'IV. §. 5. notavimus.
Poftquam Cyrillus ecclefiæ Hierofolymitanæ res duobus
vel tribus annis ftimma cum laude adminiftraflèt, ingens
lis ei cum Acacio Cæfàrienfi, quîcum hadenus amicifîimè
vixerat, de jure Metropolitica ecclefiæ Cæfàrienfis coorta
eft. Cyrillus nempe primatum provinciæ Palæftinæ ecclefiæ
Hierofolymitanæ vindicare fàragebat ; quam omnium
ecclefiarum matrem, à Chrifto ipfo inftiruram, ab apoftolis
fundatam, ab omnibus omnium temporum chriftianis
maximo in honore fèmper habitam jadirabat. Verùm
hâc iniquâ &• intempeftivâ altercatione Cyrillus legibus
ecclefiafticis, paci Ecclefiæ, fuoque commodo peffimè con-
fuluit. Canone enim feptimo Nicæno fàncitum fjerat ,
ut ecclefia conftitura Hierofolymis, ( quam patres Nicæni
Æliam vocant, quia ab Ælio Hadtiano imperatore con-
dira, poftquam à Tito everfà fuifïèt, ) non nifi prô-
ximum poft Cæfârienfêm ecelefiam honoris graaum
obtincret. Ita enim Hieronymus * voces iftas, uh»
CÜMAuStetr TÎfVfMÏf, Tf n oix&v
'mit®- , interpretatur, ut Palæftinæ Metropolim Cæfàream
efîè' aflèrat. N i fâllor, inquit, hoc ibi decernitur, ut Pa- «
læftinæ Metropolis Cæfàrea fit. Et quamvis epifoopo Hie- <•
rofolymitano fummus honor tunc temporis deferebatur i
jus tarnen Metropoliticum ecclefiæ Cæfâreenfi intadum
fervari voluere patres Nicæni, quod etiam * canone duodecimo
concilii Chaleedonenns difèrtius ftatutum re-
perire eft. Ex hac Acacium inter & Cyrillum fimultate,
diflidii fèmina latè per ecelefiam Orientalem fparfa fuere,
dum epifoopi qui idem cum Arianis fènriebant, fo Acacio
jungebant; qui verb fàniorem fidem profitebantur, à Cyrilli
parrihus ftabant. Acacius verb quum diutiùs ferre
non potuir Cyrillum æquale jus fibi fuæque ecclefiæ vin-
dicantem,congregatis Palæftinæ epifoopis eum ab epifoo-
patu depofuit urbeque expulit. Varia autem crimina Cyrilio
objiciebant ejus adverfarii. Primùm, quod, ut ait
Sozomenus, f fidem Homoeoufianorum , five eorum qui
Filium Patri fècundùm fubftantiam fimilem aflèrebant,
fecutus fit. Hoc verb nimis improbabile videtur, ut Acacius
Arianus, cæterique cum eo epifoopi Ariani, Aria*,
nifmum Cyrilio tanquam nefas imputarent. Ideo Nice-
phoro s potiùs .afïcntior, qui Sozomenum ipfum focutus,
Cyrillum in odium Acacii hanc præcipuè ob caufâm in-
cidifïè refert, quod confùbftantiale laudanres ab initio
robabat. Secundo, Cyrilio objiciebant quod Ecclefiæ
ona imprudenrer profudiflèt, & quod fame Palæftinam
premente, facram veftem aurcis fills intertextam , quam
Macario donaverat Conftantinus M. mèreatori cuidam
vendidifïèt, unde haberet quod pauperibus, qui ad epifco- -
pum confugiebant, irrogaret. Mercator autem mulieri
cuidam liiftrionicæ venum dédit, quæ vefte illâ amibtà in
fcenam prodiens, fàltando forte ceddit, miferèque in or-
cheftram impingens enecata fiiif.
Hifce de caufis'Cyrillus exutus infula, &exfiIio mulda-
tus , ab Hierofolymis profugus, Antiochiam pervenit :
quum autem hanc1 ecelefiam epifoopo orbatam reperiflèt,
Tarfum ire perrexit, ibiqué cum Silvano epifoopo diu-
tius commoratus eft. Acarius, ut primùm de ejus ad Tarfum
adventu inaudivit, litteris ad Silvanum miffis eum
certiorem fecit Cyrillum de fode epifooporum foffiragio
dejebkum, ab ecdefiaftico minifterio fimul & à communione
arcendum elle. Silvanus autem, quia videbat po*
• la Chron, ad an. 349. i Theodor«, lib. j. cap. 3. «Hiftor. lib. 1. ca^. 16. 1 Epift. ad Pammach. « O ten Si ncXat Siti
y&pf&m WiAMctf», ïÿ >3* infir.$qrM> 0,0/(9171, ftóttn •£nXcu/n*ttu> rit tmÏk , W Tjj, MoO.r.rîa* Surit Sitlxàt tinmen®',
nn. Hiftor. lib. 9. cap. 4s.
Sntetjn r? Keer oiAi'^e,/o^ oîtoAh rS, oittttii Sneat/r, ! Lib. 4. cap. t t . * Ü rûs r« iutvrlm tei%tiirii i\ «H