aiiud poflint facere nefeiunt, nih ad latrones alios remea-
rc. Ac ubi jam forent à longe redeuntes retroverfi, fo-
Jùm duos homines, ut prius, reviderunt. Mirantur nimis
latrones, & fe illufos arbitrantes, coeperünt ad tranfeun-
tes homines retrogradi. At ubi appropinquaverunt, uti
prius viderant, tunc viderunt. Magis ac magis ftupefàébi
larrones, ccrnentes in vacuum fe rediiffe, terga verterunt,
Sc velociter ad fuum quid hi feciffent cxfpeélancem prin-
cipem devenerunt. Increpat eos princeps, quid tamdiu
pçregillèrit. Sed quum rem geftam audiflet, eos infipicn-
tes Sc fatuos exiftimans, duodecim aliis latronibus convo-
eatis , cum eifdem ipfemet verfus homines tranfeuntes
meat curfom. A longe duos cernunt -, fed propinqui uti
primi viderant, he & ifti. Eorumdem protinus tremunt
baies, trépidât cor,hunt velue amentes, omni vigore ani-
mi deftituti. Tandem in le redeuntes, eos latcntcr fe-
quuntur, cupientes quid deinceps aeddat edoceri. Trepidant
verb hujus nefeii tranfeuntes,hûs vidences homines,
& inter fe qui hi hnt avide percontantur. Denique jam
occafii folis inclinata die , cum quid in noéte faciant
nelciunt, illos duodecim latrones viatores exiftimanres, ad
eofdem confolendum ftatuunt declinare. At ubi ad latrones
veniendi iter carpunt, eofdem latrones foliim duos
cernimt. Quo vigorem latrones adepti, tranfeuntibus Sc
iph protinus obviarunt. Qui omnes invicem junéti fe h-
mul falutarunt. Interim interrogant latrones : Qui hnt,
unde veniant, Sc quo pergant. Ac illi, inquiunc : Sumus
de Alexandria, inde venientes Bethleem petimus, ut glo-
riofi Hieronymi reliquias vihtemus. Ad hæc latronum
princeps : Q u i, inquit, fuerunt viri, qui hue ufque vo-
bifcum tantummodo veniebant ? Mirantur hos talia fari
viatores, & le , poftquam nemus intraverunt, neminem
nih ipfos, & très alios vidiffe, vel audiffe dicunc. Quæ
gefta fuerunt tunc latronum narrac princeps ,* illos obfe-
crans, ut iphs ob quam caufàm hoc acciderit, h nofeunt,
velint indicare. Quibus illi, non ob aliam caufam, nih
quia glorioh Hieronymi euftodiæ Ce dederunt, hoc eve-
hiffe fe putare dicunt. Ad hoc latrones, Spiritu - fànéto,
qui ubi vult fpirat, fubito infpirante, omni quam prius
nabebant ferocitate depofita, in terram eorum pedibus
provoluti, pro excogitatis flagitiis veniam poftulantes, illos
ad latrones alios perduxerunt. Sed quod dicam, non
minus patet ad contuendum. Hora prima noéfcis ad latrones
exlpectantes deveniunt: poll: hoc quid acciderat declarant
, eofdem fuppliciter exorantes, ut flagitiis folitis jam
expulhs, ad gloriohim vihtandum cadaver Hieronymi fe-
cum irenr. Fit his verbis çæteris latronibus irriho. Pro-
mittunt hquidem fuo principi, & illis aliis necem durifli-
mam, hi audeant amplius ifta fari. Non ceflàntibus au-
tem illis priora iterum loqui verba, latronum quam plu-
rimi canis rabie furibundi, mox in eos inforgunt enhbus
denudatis. Et^potuerunt quidem rhomphæas elevare ; fed
iphs glorioh Hieronymi auxilia poftulantibus, enfes depo-
nere , quamdiu illi qui fuerant occidendi ab Hieronymo
poftularunt, nullatenus valuerunt. O ineffabilis dementia
Salvatoris! quotmodis quos vult, facit adagnitionem
fui nominis pervenire. Repente hæc tarn infueta omnis
ilia latronum videns çoncio, altis Deo, & gloriofo Hieronymo
.vocibus débitas agunc laudes, ejufdem fe voventes
eadem fere via qua veniebant, duos contigerat homines
interimi. Quorum mortis rumore in prædido refonance
' prædio, loci ejuhlem viri in fimul congregati circumqua-
que , quis horum fuerit interfeétor, coeperünt inquirere
vehementer. Quumque diligenter perquirerent, adeffe cer-
tum neminem, nih prædidos juvenes qui jam propfe vénérant
reliquias vihtare, Faéto igitur mane plures trecentis ho-
minibus,qui tunc temporis ibi erant, talia perpétrantes
flagitia, cum eifdem Alexandrinis ex illo exeuntes nemore,
ad glorioh Hieronymi tumulum devenerunt, cunétis tarn
infueta prodigia enarrantes. Baptizantur itaque Gentiles
Alcxandrini, Sc cunétis mundi vanitatibus conculcatis, re-
ligiofam in quodam coenobio vitam ducunt. Latrones au-
tem illis fimiliter, ad lucem veritatis fànétæque & lauda-
bilis vitæ, divina gratia , & glorioh Hieronymi meritis,
pervenerunt.
V I I . Sicut Conftantinopolitanis litreris hac de re mihi
fpecialiter directis, tran faéto jam longo dierum fpatio in-
tellexi, hmile pene miraculum illi quod hipra fatus him-,
duobus accidie Romanis juvenibus , à Romana urpe Be-
thleçm venientibus, pro glorioh Hieronymi vihtando cor-
pore. Quod tradabo ficuti brevius potero. Quum igitur
duo illi juvenes cuidam appropinquarent prædio, à Con-
ftantinopoli per duodecim forte diftante milliariorum fpa-
tium, antequam prædium à duobus milliaribus introirent,
, reperientes, eofdem protinus tenuerunt, ab eifdem
credentes fore homines interfedos. Mirantur itaque hujus
ignari juvenes, Sc horum fe nil feire totis nihbus pro-
teftabantur. At illi eorum pro nihilo computantes verba,
captos eoldem ad prædium conantur ducere feftinancer.
Poft hoc de prædio, quod ad eofdem viros juftitia non
foedabac, cuni accufàtoribus ad Conftantinopolitanum
dominum capti juvenes deftinantur. Et, ne nimis longus
ham verbis, quod non feceranr tormentorum rigore juvenibus
jamconfeffis, adjicitur. more folito fententia de-
collandi. Heu quale eor, audiendo tot lamenta innocen-
tium, quos Sc juventutis Sc pulchritudinis maxima venu-
ftas, Sc ortus nobiliflimus decorabant, poflèt Ce à lacrymis
continere ? Fientes itaque juvenes, gravibus lacrymis
pallidas facies irrigantes, ululatus, gemitufque, Sc fofpi-
ria promere non ceflàntes : Gloriofe, dicebant, Hierony- •»
me,hoc tale ne eft præmium,quod obfequentibus tibi &
præftas i Heu Romana urbs noftri confeia ortus, non he « .
te credebamus nefeiam noftræ finis ! Ad locum itaque “
ranti fupplicii, ibidem gentium multitudine maxima ex-
fpedante, innoxii juvenes ducuntur. O ineffabilis mife-
ricordia Dei noftri, qua caelum redundat & terra , nec
ullius ad fe currentis oblivifcitur mifereri V Flexis in loco
quo pledendi erant genibus, in coelum utrique juvenes
manibus elevatis: Gloriofe , magna voce inquiimt, Hie- «
ronyme, noftræ falutis & auxilii portus, noftræque fpei «
ançhora faluberrima & vitalis , hac inclina hora noftris «
indignis hipplicationibus pias ailles, ut^dioc quo pu- «
nimur fcelus non fecimus, tuæ liberationis opes pietatè «
folita fentiamus. Quod hi fecimus, exigente juftitia con- «*
demnemur. Hæc ubi dixerunt, colla extendunt carnih-
cibus ferienda, nil dicentes aliud quam : Succurre , hie- «
xurre, Hieronyme gloriofe. Quid mirum, h tot lacrymis «*
cundtorum ad fe currentium mifericors opifer Hieronymus
fe à miferendo non potuit abftinere, quum circum-
ftantium omnium & carnificum corda ad compaflionem
moverentur ? Elevatis hquidem enhbus, juvenum carnifi-
ces colla feriunt ; fed colla percuffionum-hgna, quaff por-
phyretici lapides forent, recipiunt. Mirantur cartiifices ,
credentes fe i£tus fefelliffe ; denuo devant ut plus pofliint
enfes, & feriunt; fed tarnen ut prius infenhbilia juvenum
colla manent. At illi iterum atque iterura feriunt ; fed
enfes, quaff eflènt paleæ, juvenes nunquam lædunt. Oritur
ex hoc inter adftantes admiratio, Sc ftupor vehemen-
tiifimus omnes capit. Hinc inde gentium ad tarn infue-
tam vihonem confluit multitudo. Audit hoc Sc ipfe fen-
tenliæ lator, 8c adcurrit: jubet iterum carnihcibus, uc fe
vidente denuo feriant ; Sc tarnen omnimode illæfe juvenum
colla manent. Stupens magis âc magis Judex, tan-
tique ignarus miraculi, nil feit aliud cur hæc hant,quam
venèftca cogitare. Præcepit itaque miniftris omni mora
poftpohta, nudos tradi ariuros juvenes rogi flammis. Circa
illos mox çopiofus ignis accenditur, infunditur lignis
oleum & pix, ut eorum vita citius deftruatur. Quid mi-
randum, h compos protegendi ab enhbus gloriofus Hieronymus
à flammis fuds fe invocantes feduus vocibus juvenes
potuit liberare ? Surfum ignium flammæ in im-
menfum feandunt. At juvenes fub alis conhftentes Hieronymi
glorioh, felubriter permanent, veluti in amæno,
h quiefcerent,viridario & jucundo. Poft hæc Judex, utrum
hoc adferibendum miraculis an veneheiis certius cupiens
experiri,ut h hi diebus o£fco hilpenh viverent,quo vel-
lent abirent foluti & jhberi, cenfuit. Sufpenhs itaque illis,
mox Hieronymi glorioh præfentia minime defuit, qui
plantas manibus tenens pedum, illæfos Sc vivaces ftatutis
diebus mirabiliter confervavit. Currunt igitur o&avo die
totius civitatis, Sc circumadjacentium villarum viri, currit
& Judex. Cernunt clare gloriohim miraculum, patefa-
cientibus quæ viderunt, qui ad cuftodiendos juvenes erant
deputati. Mirantur omnes, vocibus in excelhs laudes pera-
gunt Creatori Sc Hieronymo gloriofo. Mox de equuleo innoxii
juvenes deponuntur > & maximis honorum cxequus
ab omni populo venerantur. Verùm qui in urbem Con-
ftantinopolitanam capti cura Sc dolore vchementiflimo in*
traverant, liberi honoriheè Sc cum gaudio ineffabili exie-
runt, Sc tandem%nnuente Deo, à multis Conftantinopo-
litani populi comitati Bethleem adtingentes, venerationc
débita glorioh Hieronymi reliquias vihtarunt ; ftatimque'
depohta fecularium omnium cura, coenôbiurain quo vi-
xit gloriohis Hieronymus intraverunt, Sc vacantes die no-
étuque poenitentiæ Sc orationibus, celebre vita fanâitatis
perfpicuæ in prædi£to coenobio adhuc manent.
V I I I . Magnæ admirationis, gaudii, devotionifque
præcedens juvenum miraculum exftitit; fed multæ for-
midinis conftatfequens, in fecris ordinibus maxime con-
ftitutis. Apud fuperiorçm Thebaidem quoddam Domi-
narum fuifle ante duos annos* dicitur eximium Sc dives
monafterium , omni pulchritudine Sc excellentia decora-
tum. In quo pene ducentæ Dorninæ vitæ honeftæ, hub
religionis recluhone continua decoriique moribus perma-
nebant. Ad hoc qpi adfùnt figant aures, ne quod una
hauferit auriqila , fondât altera. Navis quantumcuuque
fana ht & integra, modicum , imo nihil prodeft, fe^alta
volens fecare maria, parvum quod fondo ineft foramen
relinquat, ut dira naufragia non admittat. Cur hæc hm
fatus, præfentis narratioriis hiftoria referabit. Multis itaque
pollens prædi6tum monafterium virtutibus, unum
peflimum, quo ruit, hmoniæ vitium retinebat. Nam in-
ftigante Diabolo in eifdem Dominabus hæc obfervabatur
abuho,-ut h quam vellent in monialem .recipere, non
tantum intuitu charitatis Sc mifericordiæ, recipiendæquc
bonitâte, quantum recipiebant refpedtu pecuniæ. Nulla
enim in -monafterium intrare manhira poterat, nih certa
pecuniæ’ quantitas fecum iret. In hoc hquidem erat mo-
nafterio fan&imonialis quædam Domina, ætate grandæ-
v a , quæ ab infantia hia jejuniis Sc orationibus ferviens,
omni refolura coeno, Deo vixerat; quæ vitium illud quàm
plurimum abhorrebat. Cui noéte quadam, ut erat folita,
in oratione pohtæ, gloriohis Hieronymus âpparens, locum
ilium immenfo luftrans lumine, eidem præcepit, u t .
ad Abbatiflàm cæterafque illius coénobii moniales mane
pergeret, nuntians , quod nih à peccato jam inveterato
manum extraherent, ultionem divinam fubito exfpeéta-
rent. his diétis, tlifparuit. Perterrita vihone infueta fan-
ctimonialis Domina, quis hic fuerit jubens talia nuntiari,
in feipfa avide pertraétans, totam illam noétem peregit
infomnem. Crépu feülo diei adveniente, omnes in capi-
tulo moniales pulfàto tintinnabulo congregavit. Quibus
admirantibùs, ad quæ forent tanta feftinatione in capi-
tuiô convocatæ, fànétimonialis Domina ex carum aflur-
gens medio, quæ viderat Sc audierat omnibus patefecit.
Fit illico ex hoc monialibus cunétis irriho : hanc exclamant
fatùam, multifque garriunt derihonibus ; hanc forte
ilia nimiâ ebrietâte fomniaflè. Ilia vero accepta contu-
melia , patientiæ feuto fe muniens , de earum quidem
pèrtinacia nimium dolens , fed de fua defpeétione gau-
dens, ad folitas rediit orationes, hipplicans continué, ne
fois monialibus quod audierat eveniret. Tranfàétis igitur
diebus decem, noéte media prædiétæ fanétimoniali Do-
minæ hac pro re devotis orationibus incumbenti, glo-
riofus iterum apparuit Hieronymus, eidem, ut quæ prius
nuntiaverat monialibus denuo intrépide nuntiarer, allo-
cutione mandavit benignà. Ad quem ilia : Quis, inquit,
es, Domine, talia mihi mandans î Hieronymus, inquit,
fom ,& ab ejuhlem evanuit oculis. Ilia vero feiens earum
duritiem, quid ageret, quidve diceret, nefeiebat. Tandem
malens à monialibus infàna Sc ebria reputari,quàm
divinis contradicere præceptis, congregatis iterum monialibus,
quæ viderat Sc audierat voluit intimare. Aft ut cam
aflùrgere moniales peftifèræ confpexerunt, divini nefeiæ
judicii hbi de proximo affuturi, antequam verba incipe-
ret , è capitulo cum magnis cachinnationibus exierunt.
Quin tranfaétis infoper diebus tribus, dormienti prædiétæ
fanétimoniali Dorninæ gloriohis Hieronymus ineffabili
quah focietate vallatus angclorum , noéte apparens media
eam excita v it, eique juflk protinus ut de illo exiref
monafterio , nec fobité- foturam fententianf oxfoeétaret.
Quum ilia verô multis lacrymis fupplicaret ne hoc fie-
ret-, gloriofus inquit Hieronymiis : Ad Abbatiflàm & cæ-
teras pergito omni mora pôftpohta, eifdem nuntians,
UM A U G U S T I N U M .
quod nih poeniteant,hac noéte divinam fèntieht ultio-
nem : h autem in foa permanebunt duritia ; ftatim exiens^ «
amplius in monafterio non morcris. his imperatis abfecff- ••
ht. Hæc igicur audiens Sanétimonialis, anxia plenaque
triftitiis, capitulum adiit, Sc campanam coepit vehementer
, ut ad capitulum accederent moniales, pulfàre. Quo
Abbatiflà de fbmno evigilans, cognofeenfque ab hac foro •
campanam pulfàtam, cum iracundia ad capinilum pro*
peravit. At ubi illam vidit, diris earn minis incrcpans *
nullum voluit audire verbum ; promittens quod nih ceC-
fàret hoc agére, fecum in monafterio amplius non ma-
neret. Cui fànétimoniâlis Domina : Ne tardes, inquit, *•
quæfo, agere quæ promittis. Profeéto me nofcas hoc in
loco amplius non manforam : gloriohis hquidem Hiero- “
nymus mihi apparuit tantummodo hoc ftatim monafte- "
rio futurum judicium patefecit. Hæc audiens Abbatiflà, *
deridere coepir, hanc æftimans vefàno capite ifta fari, &
oftiàriam convocans, juffit ut hanc de monafterio protinus
fugaret ; mandans eidem, ut aliqua hora hc extra di-
miflàm poftmodum faceret introire , ut hc ab incoeptis
jam operibus ccflàret. Hac de re læta fànétimoniâlis Domina
, quàm citius potuit è monafterio eft egreflà, lacrymis
turn perfofà, doloribufque repleta., pro iis quæ monafterio
noverat evenire. Terribilif hquidem Deus, for-
tis atque potens; & quis rehftct ei? Heu cur eum ho-'
mines non formidant, feientes fe nullatenus poffe ab
cjus effiigere manibus, ut eos magnum & inenarrabijé
judicium ejus non comprehendat ? Saltern his miferi
terreantur cxcmplis. Audiant qui in fois confidant divi-
tiis, quique in ira concitant excelfum Dominum, fox
avaritiæ hccitate, quale huic monafterio à Deo propter
pecunias fàciem avCttenti de coelo eft judicium jacula-
tum. Vix berie limen oftii fànétimoniâlis Domina excef-
ferat, cum fobitö totum corruit monafterium , omnes
opprimens moniales? ita ut ex eis viva aliqua, non re-
manfît. Sanétimonialis verô ilia in quodam venerabilt
Dominarum monafterio, quod eft apud inferiorem Thebaidem,
haétenus in fànétitate præcipua viva manet.
I X. Dignum cenfui præmiflis miraculis aliqua alia divina
contra peccantes manifefti judicii declarativa jüngere
, ut fi forte præjudiciorum multitudine, peccatorum
corda tenacia & plus quàm lapidea in carnea verteren-
tur, quum Ce ob peccata cernerent belluas, rationem &
cognitionem foi conarentur, ut fièrent homines , adipifei.
Abjeéta etenim ratione qua font homines, infra brutà
animalia rediguntur. Græcorum quidam hæreticus die
quadam cum fàcerdote quodam in Hicrofolymitana ec-
clefia publicè difputabat. Quumque facerdos ob fuæ partis
defenfionem auétoritatem quamdam glorioh Hieronymi
allegaret, ut Græci deftrueret rationes, temerario
peftifer Græcus ore gloriohim fuiffe Hieronymum, totiua
veritatis lumen, mentitum non erubuit voce fari. At qui
voce talem nequitiam perpetraverat, voeem deinceps ul-
latenus non formavit.
X. Quidam infoper alius hæreticus peftifer Arianorum,
in quadam difputatione Cuidam glorioh Hieronymi au-
ctoritatem contra eum inducenti : Ut mentitur, foatéme- «
ritate refpondens, fobitö fuit divina ultione pereuflus.
Nam nondum verbum voce finiens, clamare per totum
diem fine aliqua ceflàtione non dehit : Miferere mei , m
Hieronyme gloriofe, quia à te poenis duriflîmis torqüeor. «
Et hoc per totum ilium diem quantis potuit vocibus
damans, hora completorii miferabiliter cunétis qui ad
hæc concurrerent cernentibus, exfpiravit.
X I . Hæreticus quidam alius peftiferæ hærehs Arianæ,
cui ante meum obitum finem pius imponat Dominus,
in eccleha Sion glorioh Hieronymi imaginem cerncns ;
Utinam, inquit, hc te quum vivebas meis manibus tenuif- «
fem, quia te meo gladio jugulaffem. Hæc ut diéfca dédit, «
gladium evaginans tota vi ipfum in imaginis illius gut-
tur infixit. Qiram' magnus ifte Hieronymus tot faciens
mirabilia, cui fecundùm fua opéra fimilis non apparet I
Potuit quidem imbecillis in imaginis gutture gladium fi-
gere dextera ; fed de imagine gladium, & à gladio manum
, quoufque res innotuit , extrahere nullatenus fuit
compos. Mox quoque ex percufhonis loco tanquam ex
hominis corpore,. vivi fànguinis unda fluxit, quæ ufouc
modo pro miraculo declarando fluere nunquam cefutj