22. , quando pronomen est, per d scribendum : quando
numerus , per t ; quia totidem per t scribitur , Quotidie per q scribendum
, non per c , vt sit quot diebus .
23. R litera communionem habet cum s litera. Itaque apud an-
tiquos honos , labos, arbos dicebatur : nunc honor, labor, arbor .
24. Sat per t scribi oportet, quia integrum eius facit satis.
Sed per d oportet scribi : apud antiquos enim sedum dicebatur, nos
finales duas literas abscidimus.
2 j . Tamtus, sicut et quam tus, in medio m habebunt. De quam
enim, et tarn veniunt; vnde et quamtitas, quamtus, et tamtus .
2 6. Vae interiectio cum a scribenda . Ve coniunctio sine a .
27. Xristus, quia graecum est, per X-, id est ,C h scribendum.
Ita et Xrisma.
28. T , et Z literis sola graeca nomina scribuntur . Nam quutn
iustitia z literae sonuin exprimât, tarnen quia latinum est, per t
scribendum e s t. Sicut militia, malitia, nequitia , et cetera sirailia.
29. In dubiis quoque verbis consuetudo veterum era t, vt quutn
22. Quotidie per q. Sed iam eua-
nuisse dicit Quinctilianus. Velius . Per q.
quotidie magis dicu,nt, quam per c. co-
tidie , cum et dicatur melius, et scriba-
tur : non enim est quotidie a quoto dictum
, sed a continenti die cotidie tra-
ctum . GRIAL -
25. Tamtus , et quamt. Vid. apud
Cassiodorum de Orthograph. , Gn. Cornu-
tum , et Cesellium . GRIAL .
26. Vae interiectip . Eodem modo A-
gellius lib. 5. cap. 12. Sed rairum ( in-
quit) quod in compositione a deperdi-
tur , quoniam ve syllaba in illis breuis
estr, vt in vetus , vecors , GRIAL .
Ibid. Neque verba 9 neque sententia,
quam Grialius A. Gellio imputat, apud
eum reperiuntur . Lib. 5.9 et cap. 12. cit.
ne nominauit quidem vocem v e tu s : in
qua certe ve breuis est, non tarnen in
v ecors. Sententia ergo Gellii loc. cit. *
et cap. 5. lib. 16 . e s t, ve particulam du-
plicem signiücatum , eundemque diuer-
sum habere : nam et augendae rei valet,
et minuendae : augendae, vt in vehemens9
et in vetus , quod ab aetatis magnitudi-
ne dictum putat j minuendae, vt in vaecors.
AREVALVS .
27. Ita et Xrisma . Ita VV. CC. sic
latine placuit tune Xristum , Xrisma scribi
: ob id opinor , v t retineretur Crucis
figura : qua de re supra cap. 3. et4. GR.
Ib. Christi noir.en in mss. scribi so-
let X f ç ex graeco idiomate, ex quo monogramma
.Alii etiam scribebant Xps :
quia p latinum simile est r graeco .
Quum autem literae omnes exarabantur,
retento x 9 ita efferebatur Xristus : quae
scrîbendi ratio ad extrema vsque tem-
pora permanauit \ vt in. multis etiam li-
bris editis obseruare licet \ in quitus ea,
quae ad Christum,christianosue spectant,
indices ipsi ad literam x ren d an t. In
alphabeticis carminibus christianorum pro
x passim Xristi nomen inseritur 9 vt ad-
uerti ad Sedulium in hymno abecedà-
rio v. $ 1 . , vbi restitui Xristo myron post
s abb atwm pro Xeromyrrham post sabba-
turn, vti antea contra metri rationem le-
gebatur, AREVALVS .
2p>. Sicilicum superponeb. Sic Victorinas
in libro de Orthograph, qui extare
id signum aetate sua multis in libris te-
■ eadem litera alium intellectum correpta, alium producta haberet,
llongae syllabae apicem apponebant: vt puta , populus an arborem
Isignificaret, an hominum multitudinem, apice distinguebatur. Sic
|et vbi literae consonantes geminabantur, sicilicum superponebant,
ivt SE£A,SErA , As’ERES . Veteres enim non duplicabant literas,
•sed supra sicilicos apponebant,qua nota admonebacur lector, ge-
■ minandam esse literam.
C A P V T X X V I I I .
De Analogia.
nalogia graece, latine similium comparatio , siue proportio
mtatur. Fuit autem nota huiusmodi SER’A,
KEL4A . Sicilicum dictum ( ait Festus )
i&juod Semunciam secet. Id nunc nullum
mpparere in antiquis marmoribus, aut li-
wris miramur, cum in Duillii titulo CLA-
jSES, NVMEI, in nummis PILIPVS : sine
fvlla sicilici nota visantur . GRIAL .
■ Ib. Sicilicus apponebatur certe supra
trocaiem quae ab antiquis geminabatur ,
,%t ex veteribus inscriptionibus Marinius
in Actis Arualium pag. 39. ostendit; scilic
e t in R vFA , SvRA , MvSA etc. Su-
Ipicatur autem Marinius, Victorinum si-
Jilicum confudisse cum lineola, quae in
Ifnscriptionibus adhuc conspicitur, tam-
|luam signum duplicandi consonantes ,
yt COmISSVM etc. At Victorinus li-
bros appellat, non inscriptiones : Sicut
kpparet , inquit, in multis adhuc veteri-
wus ita scriptis libris . Adeoque dece-
•Ptum eum non ita ftcile suspicari de-
pemus. Et in ipsis quiHem inscriptionibus
, quas Marinius pag. 37. indicat, li-
fieola ad duplicandam sequentem con-
|onantem imposita sicilico non valde
fissimilis e s t, vt in VeTIO pro Vettio .
;i?otius credam , sicilicum duplici modo
formatum fuisse vei per modum apostrophes
, vt in MvSA e tc ., vel per mo-
®um accentus grauis, vt in VeTIO . Sed
fcuum Victorinus dicat, supra literam,
muarn geminari oportebat, sicilicum imponebant,
et Isidorus , sicilicum superpone*
b a n t. . • non duplicabant literas 9,sed supra
Sicilicos apponebant, non recte edi-
dit Grialius sei1 a , serya , as'eres : sed scribendum
SElA , SErA , As’ERES : atque
ita intelligitur, quod ait Festus : Sicilicum
dictum , quod semunciam secet . Se-
cat enim literam , quam duplicandam
indicat. In lapidibus antiquis saepe deest
vna e duabas consonantibus duplican-
dis I In Appendice j . ad Etymologias tria
alia opuscula de orthographia exhibebo ,
quorum primum Etymologiis in codice
Albanio insertum e s t , alterum Isidori
nomine inscriptum in veteri codice Re-
gio-vaticano 6018. inuenitur, tertium ex
codice Etymologiarum Vat. Arch.I. pro-
feram . AREVALVS.
Cap.xxvm. n. i . Omnia ex Quinctil.
lib .i . ca p.%.9 et Sergii arte secunda c»
de casibus ; sed ita cçncinnata , v t neque
interdum cohaereant, neque auctoribus,
e quibus sumpta su n t, satis respondeant.
G R IA L .
Ib. Analogia g. latine similium comparatio
. Ferri poterat, nisi apud Quincti-
lianum similium comparatio alio sensu
acciperetur . Est enim apud ilium Analo-
giae p a r s , hie genus ipsum . Sergius melius
similium rationem d i x i t . GRIAL .
Ib. Cuius haec vis, vt quod dubium
est etc. Verba sunt Quinctil. GRIAL.