p e t y m o l o g ia r v m
lectionis ostendit. Dictae autem positurae, vel quia punctls positls
annotantur: vel quia ibi vox pro interuallo distinctionis deponitur.
2. Has graeci Gsrei? vocant, latini posituras .Prima positura
subdistinctio dicitur : eadem et xoppa. . Media, distinctio sequens
e s t, ipsa et kmAov . Vltima distinctio, quae totam sententiam clau-
d it , ipsa est : cuius, vt diximus, partes sunt mtev, et ;
quarum diuersitas punctis diuerso loco positis demonstratur.
3. Vbi enim in initio pronunciationis necduin plena pars sen-
sus est, et tamen respirare oportet , fit comma , id est, particula
sensus, punctusque ad imam literam ponitur, et vocatur subdis-
tinctio ab eo quod punctum subtus , id est, ad imam literam
accipit. _ ,
4. Vbi autem in sequentibus iam sententia sensum praestat, sea
adhuc aliquid superest de sententiae plenitudine, fit colon, mediam-
que literam puncto notamus, et mediam. distinctionem vocamus,
quia punctum ad mediam literam ponimus.
5. Vbi vero iam per gradus pronunciando plenam sententiae
clausulam facimus, fit periodus : punctumque ad caput literae ponimus,
et vocatur distinctio, id est, disiunctio : quia integral« sepa-
rauit sententiam.
6. Hoc quidem apud oratores. Ceterum apud poetas, vbi in
versu post duos pedes syllaba remanet, comma e s t , quia ibi post
scansionem praecisio verbi facta est. Vbi vero post duos pedes de
parte orationis nihil superest, colon_ est .Totus autem versus peno^
dus est •
ma singulis quit usque pone capitibus,
praeter translationem Sancti Hieronymi>
quae, colis , et commatibus ornata con-
sistit . Vide et'utn Diomedem lib. 2.
pag. 432. Putsch., et quae annotaui ex
Sergio in Proleg. ad Sedulium num.171.
Sequiori aeuo plures distinguendi, et m-
terpungendi notas recensebat Peregrinus
quidam librarius a me relatus in Isido-
rianis cap. 108. n. 26. AREVALVS .
■ 2. Cassiodorus loc.cit.alio modo expli-
cat : Prima est Media : secunda Subdistin-
ctio : tertia Plena . Sed Isidorus Diomedi
consentit : quod videtur approbare Li-
psius in epistola ad Hubertum Audeiantium
De distinctione , et interpunctione
Centur.3. Misc. ep.39., vbi obseruat > nos
variasse isto aeuo . Erudite de hoc ai'gu-
mento disseritur in Actis Academiae Bar-
cinon. totn.I. cap. 2. pag. 436. >et seq.
In Chronici Gottwicensis tom. I. prodr.
m i l cap.I. pag.20. et seqq. plura con-
geruntur de antiquissimo interpunctio-
num v su,vb i explicatio Isidori ceteris
aliorum facile praefertur, praesertim al-
legato Cassiodori testimonio . AREV.
j . Et tamen respirare oportet .Hatte
respirationem Donatus , et Sergius mediae
distmetioni tribuunt. GRIAL .
L I B E R L 33
C A P V T XXI.
De Notts sententiarum,
1, ^Praeterea quaedam scripturarum notae apud celeberrimos au-
ctores fuerunt, quasque antiqui ad distinctionem scripturarum car-
minibus , et historiis apposuerunt. Nota est figura propria, in literae
modum posita , ad demonstrandum vnamquamque verbi, sen-
tentiarumque, ac versuum rationem . Notae autem versibus appo-
nuntur numéro viginti sex,quae sunt nominibus infrascriptis.
2. Asteriscus apponitur in iis, quae omissa sunt, vt illucescant
per earn notam , quae deesse videntur. Stella enim âs-üç graeco ser-
mone dicitur,a quo Asteriscus est deriuatus. Figura 1.
3. Obelusy ià est, virgula iacens , apponitur in verbis, vel sen-
tentiis superflue iteratis, siue in iis locis, vbi lectio aliqua falsita-
te notataestjvt quasi sagitta iugulet superuacua, atque falsa con«
fodiat. Sagitta enim graece o/3eAoç dicitur . Fig. 2.
4. Obelus superne appunctus ponitur in iis , de quibus dubi-
tatur,vtrum tolli debeant, neene . Fig. 3.
5. Limniscusy id est, virgula inter geminos punctos iacens,
Cap.xxi.n.i. In Chronici Gottwicensis
cit. tomo X? p.24. et seqq. proferuntur
hoc j et seqq. capita de notis ex codice
Gottwicensi seculi x i i . ; sed non ex-
primitur, an sit codex Etymologiarum .
Pauca vero discrepant. AREVALVS .
2. Asteriscus . De Asterisco , et obelo
August. 18. de ciuit. pap. 4 2 ., et Hiero-
nym. in praefat. Paralipom. ; et in lo b .9
et epist. 135. ad Suniam , et Fret el. Re-
periunturque adhuc in libris et asterisciy
et obeli diuersae aliquantulum figurae,
Asterisci . Fig. 1. Obeli . Fig. 2. GRIAL .
Ibid. Augustinus ep. 10. ad Hiero-
nym. Asteriscis notasti , quae in hebraeo
sunt 9 et in graeco desunt : obeliscis autem
, quae in graeco inueniuntur, et in
hebraeo non su n t. Ex quo patet9 scri-
ptores veteres sententiaruno notis pro
hbitu aliquando vsos, non ad certain >
constantemque regulam . De forma no-
'Tom. 111.
tarum minime solicit! esse debemus,
siue earum , quae in cit. Gottwicensi
chronico excuduntur , siue aliarum,
quae ab aliis ex antiquis membranis os-
tentantur : siquidem in mss., et editis
magna est discrepantia . Hoc curandum ,
vt definition! ab Isidoro traditae forma
consentiat : aliae varietates, quae, serua-
ta ilia definitione , aut descriptione, in-
tercedere soient, librariis ascribendae :
vt apud nos easdem literas latinas, aut
graecas alius alio modo format. Confèr
tabulant aeream a nobis additam . AREV.
4. Obelus superne appunctus . Placet
A . Augustino sic pingi , v t est in
Pandectis Florent. Fig.3. GRIAL .
5* Limniscus. De vocis notione vid.
Veget. de re veterin. Mirum vero , Hy-
polimniscum ab Isidoro praetermissum
( nam praetermissum non dubito , cum
omnes x x v j . notas, quas proposait, éx