H I
I j
Neque praeterroittam obseruare, haec verba, ex quo audita his qui
audisset, non nisi repetit a Saepius commendaret, a Loaisa in Concil.
Hisp., vti etiam a Fabrido in Biblioth. eccles. omnino praeterita
fuisse. Ita certe diflficultas omnis eluditur •
a muithsolid. 8, Nam siue bis , siue his, sine is , siue v ix legatur , non saris
tams : essfçnt- ciara est sententia. Padilla Centur, 7. cap. a 2, histor. eccles. Hisp. ira
hispanice verba Ildefonsi reddebat : Ponia espanto a los que le oian,
y deseauan oir de el lo que ya otras veces. auian oido , y boluien-
dole a oir les era mas suaue ,y gustoso lo que decia , Ita fere Flo-
rezius tom. 9. pag. 195. Pasmaba a quantos le oian, deseando todos
çirle repetidamente por el deleyte de su afiuencia > y suauidad « Nec
dissimili modo Cellierius tom. 17. exponit, eos , qui bis audierant,
etiam saepius repetita non fastidiuisse . Auctor quoque vitae galli-
çae S. Isidori, de quo cap, 84. dicam , intelligit, Isidorum tunc maxime
placuisse, quum rem eandem saepius repeteret, contra quam
accidere so le t, vt auditores rerum nouitate praecipue delectentur,
Quern ego quidem sensum in verbis Ildefonsi non assequor . Reten*
ta scriptura communiori audita bis, putarem explicari id posse de
mirabili ilia affluentia, et vbertate Isidori in eloquendo, quam Ilde-
fonsus praedicat : qua scilicet ita multa , atque ita velociter Isidorus
inter eloquendum explicahat, vt satis non ess e t , eum de iisdem rebus
semel, atque iterum audire , sed oporteret, vt saepius sermo-
nem, quern quis memoriae commendare vellet, repeteret.
Conicctürae. 9' Ac fortasse hue pertinet , quod apud scriptores eius aeui
commendare antiphonam erat prima antiphonae verba praeeinere,
vt alter inde canere pergeret.De rhetorica arte haeç Isidorus 1. 2.
C, 2, ’Translata in latinum a Tullio videlicet, et Quintiliano , sed ita
eopiose, ita varie, v t earn lectori admirari in promptu s i t , compre-
hendere impossibile • Nam membranis retentis, quasi adhaerescit memoriae
series dictionis, ac mox repasitis ,recordatio omnis elabitur.
Hinc Isidori elogium expressisse Ildefonsus videtur, praesertim si pro
commendaret legamus comprehenderet. Idem sensus commode eruituf,
si pro bis qui audisset reponatur i s , qui audisset.
tSriaKaaae tA- io , Aduertendum praeterea est, a Grialio in prologo editionis
(iQnis ermtam priinae Matritensis elogium Isidori ex Ildefonso ita describi, vt per
incuriam praetermissa fuerint haec verba : librum de genere officio-
m m , librum prooemiorum ; quod vitium in altera editione recçnti
Matritensi parlter occurrit. Ea omissio typographi occasionem erro-
ris praebuit Nie. Antonio, qui Ildefonsi verba de Isidoro non in ipso
libro Ildefonsi de vir. illustr., sed in Prolegomenis Grialii legebat.
AsSerit I.5. bibl. vet. n. 1 2 6 ., Udefonsum non commémorasse Isidori
librum de vir. illustr., neque duos alios de offic. eccles. , ac
rursus num. 14 6 ., et 147. confirmât, Udefonsum operis Prooemio*
rum , et de eccles. offic. nuhath fecisse mentionem . Mirum Nostro
excidisse , reponit Bayerius in nota , quod horum Isidori librorum
Ildefonsus recordatus non fu e r i t . Sed, vt dixi, Nie. Antonius exemplar
negligentia typographi deprauatum, seu mutilum prae oculis habuit 1
adeoque excusatione dignus videri potest . Quod autetn idem a it ,
librum Isidori de vir. illustr. ab Ildefonso commernoratum non fuisse,
verum id quidem est, si de elogio Isidori, hoc e st, de cap. 9. lib ri
Ildefonsi senno sit: alioquin Ildefonsus in praefatione ad librum suum
de vir. illustr. post Hieronymum , Gennadiumque, de viris illustri-
bus scriptores, sic Isidorum commendat : Deinde vir prudentissimus
Hispalensis sedis Isidorus episcopus eodem ductu quosque viros opti-
mos reperit, in annotationem subiunxit.
C A P V T V I .
Obitus B. Isidori a Redempto Clerico recensitus .
Variae lectiones ex mss. codicibus.
i . „ isum est mihi, vt tuae Sanctitati breuiter exponerem ,
qualiter bonae recordationis dominus meus Isidorus, Hispalensis Ec-
clesiae Metropolitanus Episcopus, poenitentiam acceperit, suamque
confessionem erga Deum , vel homines habuerit : vel quomodo de
hoc saeculo ad caelum migrant , fideli praenotationis meae stilô ,
tuae Dilectioni notescerem. Quae res me primum compulit prohac
sollicitudine, quam ex amore in eum offertis, vestrae Charkati gra-
tias agere : deinde, quia vera supprimere nequeo, et quod de eo pait-
ca de multis colligere potui, te orante , dicere c o g o r . Dum finem
suum, nescio qua sorte , iam prospiceret, et fatigatum corpus aegri-
tudine assidua subtiliter animae natura praeuideret, tanta eleemosy-
na quotidianis diebus per sex pene menses , seu amplius , plus quam
erat solitus, pauperibus ab eo est erogata, vt ab ortu solis vsque in
D 2
occasionem
randi aliis prat*
huit
îledempti te£-
tus «