tur , qua Archidiaconorum eximia potestas in eligendis Parochiarum Re-
ctoribus , iisdemque Parochialibus vacantibus Ecclesiis administrandis ex-
pendatur . Potius nonnulla quaedam leguntur , quae videntur eidem can.20.
aduersari . Ait isidorus in lib. 2. cap.6. Corepiscopi, id est, vicarii Episco■
porum , iuxta quod canones if si testamur, instituts sunt ad exemplum Septuaginta
Seniorum , tanquam Sacerdotes propter sollicitudiMem pauperum. Hi
in vicis , et villis institdti, gubernant sibi commits as Ecclesias , babetttes /;-
centiam constituer e Lector es, Subdiaconos ,Exorcistas : Presbyteros autem,
et Diaconos ordinäre non audeant praeter conscientiam^ Episcopi, in ' cuius
regione praeesse noscuntur ; hi enim a solo Episcopo Ciuitatrs, cuiadiacent,
ordinantur . Quorsum baec inferiorum Praelatorum coercita iurisdictio
ex sententia Isidori,in ordinandis praesertim Sacerdotibus’, hac potestate
solis Episcopis reseruata, si Isidorus idem ad munus Archidiaconorum e!e-
ctionem Parochorum retulisset S Fateor, erant ArchidiaconiEpjicoporiim
Vicarii : sed et idem Isidorus tradidit, vicariam operarn Episcopo Corepi-
scopos praestitisse ; cur quod vni Vicario concessit, Vicariis ceteris dene-
gauit. Quae obseruatio eo mihi solidior videtur , quod clarius constat
ex veterum monumentis, Arcbidiaconos in temporalibus , Corepiscopos in
spiritualibus Ecclesiarum negotiis Episcoporum diligentiam adiuuisse . Fa-
teor praeterea , Archidiaconos seculo Ecclesiae septimo , et sequentibus
maximam exercuisse in Parocbiis potestatem . Verum id ex facto eorum-
dem Archidiaconorum proficiscebatur, mandatae iurisdictionis excedentium
fines. Hinc in Concilio Cabilonensi, vnde depromptus est can.3. dist.94,
operae pretium fuit illorum circumscribere auctoritatem , et Hincmartts
Rhemensis in suis capitulis, quae dedit Archidiaconis cap.J. § .7 . , monuit
illos, ne circumeuntes Parochias,eas confunderent, vnam ab altera dim-
derent, aut vnam alteri subiicerent. Generalis autem, et Sanctorum Viro-
rum testimonio tanta non fuit confirmata potestas, quod verum esset,j
si reuera fingeremus Isidorum canonis illius 20. auctorem . In conspectu
huius obseruationis suspicari iuuat , editorem canonis voldsse sequi «
monumento elucubrando ea, quae traduntur sub Isidori nomine in can. 1,
dist. 2 j .,v b i nonnulla exhibentur , quae -spectant potestatem Archidiaconorum
in negotiis parochialium Ecclesiarum. Quid de eo can. dicendura
s i t , inferius explicabitur . . .. . r ' V w i S S » * i‘ x
Can.io. 11. In libro 1. capite 42. leguntur verba canonis 10. . distinct. 70-1
vbi agitur de variis ieiuniorum Ecclestiasticorum temporibus.
Can. 7. MU. 30. 12T. Quae habentur in can. 7. cau. 30. qu. 5. leguntur in cap. 19. “•
Su. 5. bri 2 ., vbï totus est Isidorus, vt demonstret vnam tantum coniugem marito
esse iungendam . Pluribus id ostendit Sanctus Vir , quemadmo uni
liquet ex iis , quae paullo antes animaduerti ad canonem 5. dist. 34-, PoSt
quae ita prosequitur : §lucd vero eaedem jeminae, dum maritantur, velafc
tur, scilicet vt nouerint, se per haec viris suis esse^ subiectas, et humiM^
vnde et ipsum velamen vulgo Mauortem vocant, id est, Martern, quia u
gnum maritalis dignitatis, ac potestatis est in eo . Caput enim muliens m
est: licet prcinde velentur , dum nubunt ,v t verecundiam mulieris og»
scant, quia iam sequi tur inde,quod pudeat. Vnde Rebecca , cum ad sft
sum duceretur , simul vt eum conspexit, salutationem, vel oscula sustinuit, •
sed tamen statim sentient , quid esset future, pallio caput velauit. Obnubere
lenm velare dicitur, hinc etiam et nuptae dictae, quod vultus saos velent.
j Vnde et nubes dictae , eo quod terram , out aethera obtegant. §>uod autem
\ nubentes post benedictionem vittae inuicem Vinculo copulantur, videlicet ne
\compagem coniugalis vnitatis dissipent. A t vero, quod eadem vitta can-
\dido, purpureoque colore permiscetur, candor ad munditiam vitae, purpura
\ad sanguinis posteritatem adhibeiur, vt hoc signo cpntinentiaejex tenen- -
da ab vtrisque ad tempus admoneatur, et post haec ad reddendum debi-
{turn non negetur. sfuod enim dicit Apostolus coniugatis : Abstinete vos ad
!.tempus, vt vacetis orationi , hoc ille candor vittae insinuât : quod vero
\subiungit, E t iterum reuertimini in idipsum , hoc purpureas color ille de-
monstrat. fllud vero , quod in primis annulus a sponso sponsae datur, fit
I hoc nimirum, vel propter mutuae fidei signum , vel pr opter id magis, vt
\eodem pigriore eorum corda iungantur . Vnde et quarto digito annulus idem
inseritur, quod per eum vena quaedam ( vt fertur ) sanguinis ad cor vsque
perueniat. Antiquitus autem non amplius vno dabatur, ne pluralités amo- ’
rem vnum carperet.
I 3. Sine canon 1 9 . , sine can. 74. de cons. dist. 4. habentur in cap. 24. C an. 19 . et 74.
Ifbri 2 . , vbi agitur de Baptismo , iisque, qui vel suscipiunt , vel ministrant de cons. dist. 4 .
illud Sacramentum . Vbi de baptizandis paruulis sermo est, exhibentur ver- ‘ t Can. 1 3 .dist*
: ba canonis 7 4 ., quae omnino consonant cum integris Isidori codicibus . 93-
I At verba can. 19. , in quibus disseritur de Ministro Sacramen.ti , erunt
f emendanda. Demonstrabat S. Antistes , Sacerdotibus solis Baptismatis mi-
nisterium fuisse a Christo coininendatum, quod Apostolis, quibus Sacerdotes
successerunt, dixerit Christus : Ite , docete omnes gentes, baptizan-
f« etc. quemadmodum et Sacramentum Poenitentiae solis Sacerdotibus re-
iseruatur administrandum , quod Apostolis data diuinitus potestas fuerit
[remittendi peccata ; post quae ita conclu Jit : Vnde constat, Baptismum so-
f ih Sacerdotibus esse tradition , cuiusque mysterium nec ipsis Diaconibus ex-'
F fiere est licitum absque Episcopis, vel Presbyteris , nisi illis procul abseti-
! lions vltima languoris cogat nécessitas , quod- et laids fidelibus plerumque
[ permittitur , ne quisquam sine remsdio salutari de saeculo euOcetur Subii-
[ cit Gratianus nonnulla Gelasii nomine, quae sane eadem sunt cum verbis
[canonis 13. dist. 9 3 ., quae quoniam suo loco a me praetermissa fuerunt,
heic describam . Habentur in epist. Gelasii I.-ad Episcopos Lücaniae cap. 7.
et 8. ibi : Diaconos quoque propriam constituimus seruare mensuram, nec
[ vitra tenorem paternis canonihus députât urn quippiam ten tare permittimus,
nihil eorum penitus suo ministerio applicate, quae primis ordinibus proprie
decreuit antiquités . Absque Episcopo , vel .Presbytero baptizare non audeant,
nisi praedictis fortasse ofjiciis longius constitutie , nécessitas extrema com-
pellat. >guod et laids Çhristianis facere plerumque conceditur . Non in
presbyterio residere, cum diuina celebrantur ,v e l Ecclesiasticus ha be tur qui-
! curnque tractates . Sacri corporis praerogationem sub conspectu Pontificis, .
: seu Preshyteri, nisi his absentibus, ins non habeant exercendi .