âocftina Isidori
eatholica
si alicubi dixerit absolute, all quo s esse praedestinatos ad interitum,
•vt l. de perfect, iustor., sicut' ilium exposuit Fulgcntius dicta lib. i,
ad Monimum . Et eodem modo loquitur Isidorus l. 2. de summo bo-
no cap. 6 ., et indicat Concilium Valentinum sub Lothario cap. 3. Sed
in hoc genere locutionis aduertendum est , illam particulam prae di.
cere antecessionem aeternitatis ad tempus , non voluntatis diuinae ad
praescientiam eius. Sic enim verum est , quod Concilium Arausica-
num , et Eridendnum definierunt , deum potestate sua neminem ad
malum praedestinasse . Quod ego intelligo etiam de malo poenae,
et aeternae miseriae , v t in secunda parte huius materiae latius osten,
dam . Expendo tarnen verbum illud , POEESEAEE SVA, quo signifi-
catur,deum ex sola potentia, et voluntate neminem ad malum ae.
ternae miseriae ordinasse . Id vero non excludit, quin ex iustitia
aliquos in aeternum punire decreuerit. Hoc autem decretum suppo-
nit praescientiam culpae, propter quam homo dignus est tali poena.
Ideoque tale decretum non potest d id praedestinatio in brdine ad
praescientiam, sed radone aeternitatis comparatae ad talem effectum.
et ita loquuntur died Patres: nam expresse declarant, praedestina-
tionem illam supponere dictam praescientiam . Ex his ergo patet pr'rn
pars assertionis. Ham dicta locutio in priori sensu vera est .Et ra.
do illius est, quia deus vere dicitur praedesdnare ilia , quae absoluta
, et efficaci voluntate sua aeternitate ordinauit, et facere deert-
u it, saltern eo sensu, quo pardcula PRAE dicit antecessionem aeter-
nitads ad tempus. Sed deus absoluta voluntate decreuit punire, quos
peccaturos , et vsque ad finem in peccads permansuros esse praeschif.
ergo eos, v t impios, recte dicitur ad poenam praedestinasse . Posterior
item assertionis pars ex eadem doctrina declaratur : quia deus dicitur
propriissime praedestinare hominem, quando ex se, et ex sua be-
neuolentia, et ajfectu, et non tantum-prouocatus ex praescienda ali-
cuius operis ipsius hominis, ilium ordinat ejjlcaciter ad aliquem f-
nem, vel terminum homini conuenientem, et commodum etc.
13. Alia plura in eandem sententiam Suarius . Quod autem Isidorus
nullo modo intellexerit, a deó reprobos praedestinari ad malum
culpae, siue ad mortem animae, patet ex capite superion 5'
eiusdem libri, vbi de obduratione , et caecitate hominum sic ratio-
cinatur: Obdurare dicitur deus hominem , non eius Jaciendo duri-
tiam , sed non auferendo earn, quam sibi ipse nutriuit . Non alitet
L ohcaecare dicitur quosdam deus, non v t in eis eandem ipse caeci-
\tatem facial : sed quod pro eorum inudlibus meritis caecitatem eo-
\rum ab eis ipse non auferat. De libero autem hominis arbitrio »
let reprobatione malorum , siue praedestinatione reproborum ad
fcoenam ob peccata , clarius ipse Isidorus 1. 2. Different, num. 32.
IDei est ergo bonum , quod agimus , propter gradam praeuenien-
■ tern , et subsequentem . Nostrum vero est propter obsequentem li-
\beri arbitrii voluntatem . . . . Proinde ergo in eo quod gratia
\praeuenimur , dei est in eo vero , quod bene operando praeue-
Inientem gratiam sequimur , nostrum est . Nemo autem deum me-
\ritis antecedit , v t tenere eum quasi debitorem possit . Sed mira
\modo aequus omnibus conditor alios praedestinando praeeligit, alios
tin suis moribus prauis iusto iudicio derelinquit . . . Quidam enim
Igratissimae misericordiae eius praeuenientis dono saluantur, effecti
vasa misericordiae : quidam vero reprobi habiti ad poenam praedesti-
nali damnantur ejfecti vasa irae. Non desunt theologi, qui praede-
■ stinationem post praeuisa mérita tueantur, neqüe repugnare Augu-
Etinum contendant : nonnulli etiam hac in parte deserere Augusti-
inum non verentur : quo fortasse spectat opus in codice Vaticano-
iOttoboniano 392. sic inscriptum : Dialogus christianus de praedesti-
Snadone contra S. Augusdnum . In fine codicis elenchus auctoritatum
Ipro stabilienda sententia, italice .Incipit Felice, e heato. Sed prae-
Idestinatio ante praeuisa mérita , vt Augustino congrnentior e s t, ita
'etiam inter theologos communior, et ad exposita Isidori verba ac-
jeommodatior .
I 14. Ex his , aliisque huiusmodi Hincmarus colligere potuit ,
»non ex reliquiis Gallorum Praedestinatianorum , sed ex Augustini,
IGregoriique Magni libris Isidorum praedestinationem reproborum
àd poenam docuisse , accepto praedestinationis vocabulo in sensu
bquodam vero, non tamen in sensu magis propfio, et vsitato . Sen-
■ tentiam,et verba ipsa Isidori approbat Honorius Augustodunensis
K ) e lib. arbitr. tom. 2. thes. Anecd. Pezii , vbi plures Patrum sen-
Itentias colligit, praesertim Isidori . Prima sententia : Arbitrium est
Mvoluntas liberae potestatis etc. ex 1. 2. Differ, n. 32. al. 27. Secunda
■ sententia: Sciant liber! arbitrii defensores etc. ex 1, 2. Sentent, c. 5.
■ Tertia sententia : Gemina est praedestinatio etc. vsque ad verba per-
mpendere ordinem ex loco, qui ab Hincmaro notatur. Quarta sen