gediend. Nevens voordeelige eerambten, schonk de hertog hem
have en goed. Het slot te Wedde, dat hij in 1530 gewonnen
had, ontving hij in leen. Toen het huis van Egmond de hertoge-
lijke kroon had verloren en Rarei V met magtige hand de ver-
schillende Nederlandsche vorstendommen zamenbond, bleven zijn
diensten gewaardeerd. Als Sholtus van Zntfen werd hij gehand-
haafd. In 1557 stierf hij op zijn huis Hackfort, oud van dagen
en zat van onrust, een dier avonturiers uit een tijdperk der ge-
schiedenis, dat voor ons vaderland met zijn’ leeftijd gesloten werd.
Zonen heeft hij niet nagelaten. Had hij in 1504 uit de vaderlijke
nalatenschap de heerlijkheden Hackfort, half Medler en een derde
deel van de Wierse ontvangen, bij zijn’ dood gingen zijn goederen
aan zijn dochters over. Eene daarvan bragt Hackfort aan haar’
echtgenoot, Goosen van Raesfelt.
Op een half uur afstands van Vorden ligt te midden eener
boschrijke streek, op den regter oever der Vordensche beek, het
stamslot der Hackforts, het eigendom der baronnen van Westerholt
, sints de kleindochter van Goosen van Raesfelt Borchard van
Westerholt huwde. Oorspronkelijk schijnt het huis en goed aan
de dynasten van Bronckhorst te hebben behoord. In 1324 werd
het aan Jacob van der Weelle verkocht; in 1369 komt Gerrit van
Baecke, geheten van Hacforde, voor. Uit den ouden stam der
Heeren van Baeck schijnen de Hackforts dus gesproten, en ook
het wapen van beide geslachten bevestigt deze verwantschap. Sints
de laatste helft der 14de eeuw werd het huis nooit verkocht, maar
ging het altijd door erfenis of huwelijk over.
’t Was vroeger een versterkt kasteel met voorburgt en vesten.
Nog in 1582 lag er een Staatsch garnizoen. De toenmalige bewoon-
ster, Margaratha van Raesfelt, destijds nog ongehuwd, verzocht, dat
de bezetting van het huis zou genomen worden, daar zij het zelve
wel bewaren kon. In 1598 lag het door brand verwoest. Borchard
van Westerholt lief het toen weer opbouwen. Tot het laatst der
vorige eeuw bleef het in dien Staat. Toen onderging het belang-
rijke herstellingen, die vooral aan den voorgevel het antiek ka-
rakter ontnamen. De beide voorpoorten werden toen tevens
gesloopt. Het front van het tegenwoordige huis heeft, ondanks
den toren aan den linkerhoek, meer het voorkomen van een deftig
landhuis, dan van een kasteel. Schilderachtiger vertoont zieh de
achtergevel met zijn hoog dak en den lagen, maar zwaren, ronden
toren. Krachtig eikenhout omringt het gebouw en versiert allerwege
het uitgestrekte landgoed.
Maar in aantrekkelijkheid kon toch het edele huis Hackfort,
tot voor weinige jaren, niet halen bij het oude h u i s te V ö r den.
Poetischer plekje , dan de omtrek van dat destijds verlaten
kasteel aanbood, zou ik in ons gansche land niet weten aan te
wijzen. Gelijk het daar lag, een weinig ter zijde van den straat-
weg op Ruurlo, trok het onweerstaanbaar de oogen, de schreden
der wandelaars tot zieh. Gelijk het daar oprees uit de ruig
begroeide gracht, met zijn graauwe bemoste muren, met zijn
kleine ramen, door verwelooze luiken half gesloten, en met de
verweerde ruitjes, in lood gevat, met zijn leijen dak, waarop de
tijd zijn roode, purperen en geele tinten had getooverd, maakte
het een’ diepen en onvergetelijken indruk. En wie de brug was
overgegaan en het voorplein aan de beek betrad, waar de ingang
was van het huis, wie daar stond voor het front met zijn’ ouden
toren in den hoek door den vooruitspringenden vleugel gevormd,
met de gebroken hardsteenen trappen van den stoep en den
weelderigen overvloed van klimplanten, neerhangend längs den
hoogen muur, voor de gesloten vensters, om den ronden boog
der läge deur, die moest al zeer weinig dichterlijks in zieh heb-
be'n, als de geest der droomen niet vaardig over hem werd en
het oude huis te Vorden niet met magtige taal had gesproken
tot zijn gemoed. Hoe was de gansche omgeving ook in harmonie
met de verlaten huizinge! Hoe paste hier die prächtige linde,
die op het buitenhof voor de gracht zijn breede takken uitsloeg —
iedere tak een boom 1'-^ Hoe uitnemend op zijn plaats was hier
die oude watermolen, met zijn half vergane brug en zijn sints
jaren stilstaand rad !• Hoe stemde het verwilderde bosch met
zijn menigvuldige kraaijennesten en zijn begroeide paden met het
indrukwekkend geheel overeen! Was het niet, gelijk in het sprookje