boomen laat staan. Het tamelijk groote waterwerk daartegen-
over, aan de andere zijde van den straatweg, met eenige slin-
gerpaden en opgaand houtgewas omzoomd, is ook n ie t, gelijk men
haast zou vermoeden, het overblijfsel van een voormalige bui-
tenplaats; ’t is een kolk, gelijk de dijkbreuken ze hier veelvul-
dig hebben veroorzaakt, en het geheel behoort bij de daarnaast
gelegen buitenplaats Be e k z i g t . Het tegenwoordige huis is ge-
bouwd van de afbraak van een zeer groot h u is, dat er vroeger
stond en waarin weleer de landbouwschool van den heer Enklaar
was gevestigd. — W eldra staan wij op een’ viersprong. Ter linker-
zijde zouden wij naar Apeldoorn gaan, dat heden ver buiten ons
bestek ligt. De grindweg regts leidt naar den Nijenbeek. In den regel
houdt men den straatweg, die, aanvankelijk tusschen bonwland
en geboomte doorloopend, weldra tot een prächtige laan wordt,
waar de breede kroonen der hooge eiken zieh tot een digt ge-
weven loofdak vereenigen. Hier ligt een eenvoudig schoolgebouw,
de school der buurschap Gi e t e l o , en een herberg, waar een
groep van rijzige stammen tot rüsten onder hun koele schaduw
noodigt. Dit is de uitspanning d e Gi e t e l s c h e b r o uwe r i j ,
als rustplaats gekozen door hen, die den togt niet verder willen
uitstrekken en het landgoed d e P o l l willen bezoeken. Een der
groote lanen van d e P o l l komt tegenover de herberg op den
straatweg uit. De togt is hiermede evenwel doorgaans nog niet
geeindigd, en wie den weg vervolgt, ziet weldra een prächtige
R. C. k erk, die met pastorie en kerkhof uit den donkeren ach-
tergrond van een boschpartij te voorschijn treedt. De kerk is
in Byzantijnschen stijl gebouwd, op kosten van wijlen den baron
J. W. A. v a n Wi j n b e r g e n , den eigenaar van het landgoed
Bus s lo. Tusschen de pastorie en het kerkhof ligt de laan, die
naar het heerenhuis leidt en er eenig uitzigt op vergunt. Het
huis is vermoedelijk omtrent 1528 gebouwd, in 1630 vergroot
en gerestaureerd, terwijl het in 1856 en in 1874 belangrijk ver-
bouwd en verfraaid werd. Het landgoed zelf is niet zeer groot,
maar van oudsher als een adellijk goed bekend. Het behoorde
weleer aan de familie v a n D o r t h t o t Me d l e r en droeg toen
den naam van D o r t h u i z e n . Door het huwelijk eener erfdochter
kwam het op het laatst der vorige eeuw in het geslacht van den
tegenwoordigen eigenaar, C. baron van Wijnbergen. Mejonk-
vrouwe T. M. J. van Wijnbergen heeft in het jaar 1872 op on-
geveer twintig minuten afstands van de kerk eene bijzondere
school voor R. C. kinderen dezer buurschap gesticht.
Ter zijde van den straatweg is ook het gemeenschappelijk kerkhof
voor de dorpen Voorst en Wilp aangelegd. Zijn wij het
voorbij, dan bereiken wij weldra de uitspanning de Zu t f e n -
sche b o e r , met haar schoone, eeuwenheugende linde, wier zware
stam en sierlijk gewelfde kroon haar regt geeft op eene eereplaats
te midden van de woudreuzen van dit boschrijk oord. Regt te genover
de uitspanning lokt de breede laan van het landgoed
d e L a t hm e r tot een verkwikkende wandeling uit. ’t Is eerst
een laan van kloeke beuken, later van statige eiken, die tusschen
bouwland en boschjes naar het heerenhuis voert. Andere lanen
sluiten zieh er bij aan en loopen deels weer naar den straatweg,
deels naar de bosschen der plaats, overal den achtergrond vor-
mend voor akkers en weiden. Een oud adellijk goed is de L a t h m e r
niet, al was ’t in de vorige eeuw de bezitting der baronnen
van Broekhuizen. Maar op breede schaal aangelegd en voortref-
felijk onderhouden, bekleedt het een’ eersten rang onder de bui-
tenverblijven van deze landstreek. De heer C. G. Crommelin,
van Amsterdam, bouwde voor weinig jaren het groote, schoone
huis, te midden van een’ rijken bloemhof, en met zijn stallen en
oranjerie houdt het de eer op der Amsterdamsche patriciers, die
in ons vaderland zoo menig vorstelijk buitengoed stichtten. Vooral
van den belommerden weg tusschen Wilp en Twello heeft men
een goed gezigt op het vorstelijk gebouw, gelijk het te midden
van zijn veelvuldig geschakeerd plantsoen zieh als het middelpunt
van een statig park vertoont.
Minder uitmuntend door bouwstijl of ligging, maar eerwaar-
diger door oudheid en herinneringen aan het verleden, is het
huis de P o l l , dat gewoonlijk op den terugtogt naar Zutfen
wor t bezocht. Rijtuigen en wandelaars verlaten doorgaans den