Africae, Aegypto ascripta , coticulis ad tercnda collyria quadam
vtilitate naturali comieniens .
I t . Syenites, circa Syenem, vel Thebas nascitur : trabes ex eo
fecere reges.
12. Marmora autem, quae in officinis sunt, rupibifs gignun-
tu r, ex quibus Thasius diuersi coloris maculis distinctus e s t , cuius
primum vsum-insulae Cyclades dederunt.
13. Lesbius liuidior est paulo h o c , sed et ipse' diuersi coloris
maculas habens.
14. Corinthaeus , ammoniacae guttae similis cum varietate di-
uersorum colorum, Corintho primum repertus : ex eo columnae
ingentes , liminaque hunt, ac trabes .
15. Carystium viride, optimum, nomen ab aspectu habens , eo
quod gratum sit iis ,q u i gemmas sculpunt : eius enim viriditasre-
ficit oculos .
1 6. Numidicum marmor Numidia mittit:ad cotem succum diaddidimusprorsus
necessariam . GRIAL .
Ib. De lapide Thebaico cap. super,
num. 36. AREV.
1 1 . De Syenite Plinius lib.36. cap.8.
AREV.
12. Ex quibus Thasius . Hanc lectio-
nem veteres quoq. libri confirmant, nam
in plerisque Itasius, in aliis aperte legi
tur Thasius . Vid. Plin. c. 6. , qui locus
medicina quoque *get . GRIAL.
lb . Seneca epist. 86. ante med. Thasius
lapis 9 quondam rarum in aliquo
spectaculum ternplo, piscinas nostras cir-
cumdedit. Thasos insula est Thraciae in
mari Aegeo . AREV.
13. Lesbius liuid. paul. Philostratus
in lib. de v it is Sophist, de lesbio lapide
KetT^di ( inquit ) 0 xtà-oç 9 kai i .
GRIAL .
lb . Lesbium marmor inter maculosa
re.censet etiam Plinius lib. 36. cap. 6.
AREVALVS .
14. Magis ex vsu est Corinthius, quäm
corinthaeus , et Corinthi , quam Corintho
repertus . Columnae corinthiae sunt »
quae ratione corinthia , siue ordine , vt
dicunt 9 corinthio hun t. An autem marmor
corinthium célébré fuerit , incertum:
non ita certe vulgo laudatur 9 ac corinthium
a e s , et corinthia va sa 9 quae absolute
corinthia dicebantur . AREV.
15. De carystio marmore Plinius
lib.36. cap. 7. Quia color viridis reficit
oculos 9 periti architecti olim neque au-
rea lacunaria ponebant in bibliothecis,
neque alia pauimenta, quam e carysteo,
seu carystio marmore 9 vt nos docuit I-
sidorus lib. 6. cap. x i . Legesis not. ad
cap. 7. num. 1. huius libri . Salmasius in
Iul. Capitolin. pag. 164. obseruat, olim
nonnullos scripsisse charisteum pro ca-
risteum , aut carysteum : adeoque Isido-
rum vitiosa scriptura deceptum existi-
masse , marmor charisteum d ici, quod
gratum sit iis etc. Isidorus quidem simili-
bus alliterationibus solet alludere : sed
minime puto, eum ignorasse, marmor
carysteum vocari ex Carysto oppido Eu-
boeae insulae . AREV.
16. Numidicum - ad cotem succ. dimitt.
croc. Expungebat haec Chacon,
item v t capite superiori. GRIAL .
lb. Non crustis ( tantum ) sed in
roassam , et lim. vsum apt. Vox tantum9
quae desiderabatur ex P lin io , ineptam
sententiam reddebat,aptatum etiam, quam
mittit, crocosimilem : vnde et noïnen accepit, non crustis ( tantum),
sed in massa , et liminum vsu aptum.
17. Luculleum marmor nascitur in Chio insula , cui Lucullus
Consul nomen d éd it,q u i, delectatus illo , primumRomam inuexit,
solumque pene hoc marmor ab amatore n’omen accepit.
x 8. Est et Lunensis. . . . Tephria appellatur a colore cineris ,
cuius Iapidis alligatio contra serpentes laudatur.
19. Ebur a barro, id est, elephante dictum. Horatius -.Quid
tibi v is , mulier, nigris dignissima barris ?
C A P V T V I .
De Gemmis ,
i . ost marmorum genera gemmae sequuntur, quae multum auro
decorem tribuunt venustate colorum . Primordia earum a rupe Cau-
casi. Fabulae ferunt, Prometheum primum. fragmentum saxi eius
inclusisse ferro, ac digito circumdedisse: iisque initiis coepisse anu-
lum , atque gemmas .
2. Genera gemmarum innumerabilia esse traduntur , e quibus
aptum malirn . GRIAL .
lb . Vnde Jp nomen a c c ep it: fortasse
haec collocanda sunt post Numidia mittit
. De marmore numidico -Plinius lib.5.
cap. 3.9 et lib. 36. cap. 6. Grialius in
textu omisit tantum \ quam tamen vocem
inserendam iubet in nota . Seneca quoque
epist. 86. laudat numidicas crust as.
AREV.
17. Lucull - nascitur in Chio insula
. In Nili insula Plinius. GRIAL.
lb. Lucullqeum edidit Grialius: alii
Luculleum. Plinius lib. 36. cap. 2. et 6.
huius marmoris meminit in Nili insula
reperti. AREV.
18. Est et Lunensis - Lacuna est in
melioribus libris \ deinde Thephria diuer-
sum genus marmoris . GRIAL .
lb. Lunense marmor in agro Lunae
vrbis effosum laudatur a Plinio lib. 36.
cap. 6.9 et 18. Tephrias 9 vel tephria est
a ts<pp* 9 cini's • Vide Plinium lib. 36.
cap. 7. AREV.
19. Ebur a barro . E Seru. A e n .i, v .
Quale manus addunt ebori decus. GR.
Ib. Ebur inter marmora locum habere
non debet 9 quod dens est ele-
phanti, de quo lib. 12. cap. 2. AREV.
Cap. VI. n. 1. Primord. ear. a rup.
Caucas . E x praefatione Plinii in lib.37.
GRIAL .
2. Asserunt nonnulli 9 gemmas^pro-
prie dici de oculis in arboribus , et vite
, quod turgeant 9 a graeco y ifiu , pie-
nus sum . Alii ex Quintiliani, et Cice-
ronis sententia existimant 9 propriam si-
gnificationem vocis gemmae esse de la-
pidibus pretiosis, praesertim pellucid is :
atque ita etymologia ab Isidoro allata
non erit conteronenda . De gemmis pe-
culiater agunt Theophrastus, Ioannes de
La et, Ans. Boer de Bo o t, Gimma , Cal-
metus in Diet. Bibl., et alii. AREV.