392 FEDERATIE DER KOLONIEN. LITTERAÏUUR.
federatiestelsel, door Engeland in Canada tot stand gebracht en dat Engeland in
Zuid-Afrika vruchteloos trachtte door te voeren. In 1899 is o. a. aangenomen in de
parlementen der koloniën, met uitzondering van West-Australië, de „Commonwealth
bill”, volgens! welke de koloniën, hoewel met een zekere zelfstandigheid, toch ver-
eenigd zullen worden. In hoofdzaak zal de inrichting dier confederatie als volgt zijn.
De gefedereerde koloniën zullen hun administratie, voor zoover die tot de alge-
meene zaken wordt gebracht, in handen stellen van een federaal parlement, bestaande
uit de koningin en twee huizen, ’t model van alle parlementen in Britsche landen
met zelfbestuur. Het Hoogerhuis zal heeten : de Senaat, het Lagerhuis : Huis der
Vertegenwoordigers. De Senaat zal bestaan uit een vast aantal Senatoren, waarvan
iedere Staat een gelijk getal kiest, nL voorloopig zes.
Doch daarentegen zal het aantal leden van het Huis der Vertegenwoordigers voor
iederen Staat bepaald worden naar de grootte der bevolking, met een minimum van
5, en op de grondslagen, nu aangenomen, zal Nieuw-Zuid-Wales 26 vertegenwoordigers
krijgen, Victoria 23, Queensland 10, Zuid-Australië 7 en West-Australië en
Tasmania ieder 5, totaal dus 76 tegen 36 Senatoren.
In alle staten zal het kiesrecht gelijk zijn, een groot verschil met de Canadeesche
constitutie en meer in overeenstemming met die der Vereenigde Staten van Noord-
Amerika, welke ook nog in een ander opzicht is gevolgd, nl. door de bepaling in
democratischen geest, dat het federale parlement slechts die rechten heeft, welke er
aan zullen worden toegekend, terwijl de andere rechten aan de Staten blijven. In
Canada is het juist omgekeerd : daar heeft het Dominion Parlement de beschikking
over alle rechten en de Staten die, welke hun zijn toegekend.
Tot de rechten' van het federale parlement behooren: de regeling van den
handel met vreemde landen en onderling; na een zekere période de uitsluitende
macht over invoerrechten en accijnzen. Verder de militaire verdedigihg, ’t beheer
over kroonlanden, enz. De rechten van de kroon zullen worden uitgeoefend op de
gewone wijze door een gouyerneur-generaal, bijgestaan door een uitvoerenden raad
van 7 leden, die verantwoordelijk zijn aan het Parlement.
Ten slotte is nog een belangrijke bepaling de invoering van een hoog hof van
Australie, bestaande uit een hoofdrechter en op zijn minst twee rechters, een hof
van appel voor de opperste hoven der Staten ; hoewel het recht van beroep op den
geheimen raad niet is vervallen, zal daarvoor in sommige gevallen appel op het
hooge hof in de plaats komen.
VERDERE LITTERATUUR OVER POLYNESIË EN AUSTRALIE.
G. G e r la n d —W a it z .- Anthropologie der Naturvölker, VI. Leipzig, 1872.
F . R a tz e l. Völkerkunde, I. Leipzig, 1894.
J. G. W o o d . The natural history of Man, 1868.
K. E. Ju n g . Weltteil Australien, 3 Teile. Leipzig, 1882.
A. F o r n a n d e r . An account of the Polynesian Race, 3 vols. London, 1878.
A Statistical Account of the seven Colonies of Australasia. By T. A. Coghlan,
Government statistician, published annually, Sydney.
D. F e rg u s s o n . Vicissitudes of Bush Life in Australia and New-Zealand. London, 1891.
F . H u tc h in s o n . New-South-Wales: The Mother Colony of Australia. Sydney, 1896.
R. S erm on. Im Australischen Busch und an den Küsten der Korallenmeeren.
Leipzig, 1896.
E d w in H o d d e r. The history of South-Australia. London, 1893. D. B la ir . Cyclopaedia of Australasia. Melbourne, 1881.
W. E ll i s . Polynesian Researches,A. J. 4 vols. London, 1853. C a lv e r t. The discovery of Australia. London, 1893. The exploration of
Australia. London, 1895.
W. E pps. The Land Systems of Australia. London, 1894.
H. M o o re. The Commonwealth of Australia. Melbourne, 1897.
E. R e c lu s . Géographie Universelle. Vol. XVI. ” ’is, 1889.