HET TATOÜEEREN. TEEKENS.
HpA+HnHon0I!|rat^Ur }‘et Patroon. geteekend heeft, begint zijn eigenlijk w erk; hij drijft
H o t f r ?■? Vln,nig? en schieliJke slagen van den Het asthouden van dit werktuig zelf is een kunst; het handvhatasmele rg adaoto ro nddee rh udiedn.
hheeindl eenT rjeTgeflm“ a♦ti Tgh evidy yasvaninggeewr eennd .h e„tD we esrnketluhiegi dw,”o rsdeth rmijfett Pereintc hvaerrdw,o n„wdearalirjmkee dsen edle-
f Veegt’ de Juisthfeid. waarmede hij zijn werktuig bestuurt, en de
Naast den pa*ti• enTt s+taeawne gvinergsecih? ei™deent e zihJenl phearsn,d evno ozrzijine n wvearnk eslitjukk kveenrb awziitn g„wmeakski”en- dz.i”i
einde Hpr T‘ ob l°ted da i'w*'? Ä.hou,de “a'l1 sTb eusts cohnedne re ldkee ttawnedee no df edrr ikea smla gueitns twrooormdtt ,h eent gdeet ahnudide emde der kam gedoopt in de kleurstof, die met water is aangelengd.
HET TATOÜEEREN IN SAMOA.
overeen, rsecrh izlliejnm deec hpteiar trkolneeinn e kvoemrsecnh ililnen , hdoioef dhzeata eki laonpd aala nddeu iSdaemn, owa-aeailra enldke nb iivzroiniwdeerl
PPpS°vvijraonTd ver’ s1la1g eann dh®ereef’.t ,w vaoaerugitt hbijl «ekrt > stoomt tiwjdesl keee nfa mteielkiee nh ijb ijb, ehheotowrte. lkA else niiegmszainnds
voovremre evnakno meet n moeft .a nondzeer dgieesrl agcehntwomapeenn.s. Yoor zulk een eereteeken wordt meesfal de
Voor een tatoueer-patroon van ongeveer 10 centimeter in het vierkant is omtrent
S t e m“ -n,TNia geei’ n1SJ : lu goendgaeavne’e i' knJg‘ de deee Jrsotneg ejol'n"gge l°iPn ge nw endeeerm ete ne ebn eMurt eMn dIit gaat zoo 3 of 4 maanden, lang voort, naarmate het aantal patienten: meer dan
njgt ddpe6 IMMeatt ai-1 10e0e n °Pm- e6uewn gegsc ,hgeenokP;e redeel ’dg- roZoijtne dbee tafilginugr eng ehsachlfi euditt geevcoheterdr , pdaasn
HET TATOÜEEREN. OQRSPRONG.
wanneer het werk den laatsten toets gekregen heeft. Indien de Matai met zijn betaling
niet tevreden is, gaat hij met zijn werkzaamheden niet door; daar nu een
onafgewerkt tatoueersel een groote schände wordt geacht, halen de vrienden der
jöngelingen alles bijeen, om het ontbrekende aan te vullen.
Zoolang de operätie duurt, zijn de patienten ongelukkige wezens; de verwende
deelen zijn gezwollen en ontstoken, en tot nog toe kan men niets öntdekken van de
sierlijke patronen, die er op zijn uitgevoerd. De jöngelingen Ioopen rond in alle moge-
lijke; gewrongen houdingen; zij verjagen de vliegen met waaiers van witte masi en
doen alles, wat zij kunnen, om de pijn te verzachten. Eindelijk krijgen zij de belooning
voor al hun lijden. Zoodra de wonden genezen zijn, maken hun vrienden toebereid-
selen tot een grooten dans. Daar het danskostuum uit niet anders bestaat dan de
kleine schort, komen de figuren van het tatoueeren uit in al hun glans; de jongelieden,
die nu onder de mannen zijn opgenomen, achten zieh ruim beloond voor alle uitge-
stane smarten door de eer en den roem, voortaan tot den rang der mannen verheven
te zijn, en door de bewondering van de andere sekse.
De afbeelding op de voorgaande bladzijde
stelt de wijze van tatoueeren voor. In
het midden ligt de patient, met het hoofd
op den schoot zijner zuster, en zijn beenen
worden vastgehouden door haar gezellinnen,
die zingen, om zijn mogelijk kreunen niet
te doen hooren. Naast hen zijn twee help-
sters met kleederen van witte „masi” en
aan zijn rechterzijde ligt de Operateur ge-
knield, druk bezig .met kam en hamer.
Een klein kommetje met kleurstof staat
naast hem. Rondom het huis zitten de
andere jongelieden te wachten, totdat het
huHn obe eupritj nislii-jk de operatie ook zijn möge
en hoe kostbaar — daar er niet slechts een
groote belooning, maar ook een gedurige
aanvoer van levensmiddelen voor vereischt
wordt — zien toch alle jöngelingen er met
verlangen naar uit, daar zij weten, dat zij
niet als mannen beschouwd worden, zoolang
zij niet een volkomen tatoueersel kunnen
vertoonen. Zoo was het tenminste tot
voor körten tijd; door den invloed der
Europeanen en van de zendelingen in het
bijzonder is het tatoueeren thans zoo goed
HAND VAN EEN OPPERHOOFD DER
als afgeschaft.
MARQUES AS-EID ANDEN.
Toch mag de vraag hier niet onbe-
sproken blijven, waaraan het tatoueeren zijn oorsprong ontleent en met welk doel
dit geschiedde.
YVij zeiden reeds, dat het tatoueeren als een heilige ceremonie beschouwd werd,
die onder de bescherming der godheden stond. Er bestaan op enkele eilanden over-
leveringen, welke vermelden, dat de goden zelf het tatoueeren zouden hebben inge-
steld. Doch de vraag is nu: waarom werd het tatoueeren als zoo heilig beschouwd,
dat men het een goddelijke afkomst toeschreef?
Op Nieuw-Zeeland heette de tatoueering. bij de inboorlingen moko, d. i. slang. Nu
tias tohueete reeenn vfoeoitr,k wdaamt ehna..g eHdoises eknw, asmla nhgeetn nuen, dvaists cdheezne doiveereranl baijl sh emt otadteoluleene revno osrc hhieert
owveerrdael n aolsv ebraele iadlesn hevioliogrek wdaiemreenn ?b eDsceh ohuawgde.d i. sZ oeon naslmanegn. ö(ipn NMieiucrwo-nZeesieel anodo kd ed eg oadaeln)
en de geesten der afgestorvenen veelal de gestalte van een hagedis aan. Ook in de
mythologie van Tahiti speelt de slang een röl als ineärnatie van demonische machten.
Zoo zag men bijna overal de vormen van die dieren, waarvoor rhen een bijgeloovige