De Samoaners zijn integendeel onschuldig, vriendelijk van natuur, beleefd en vol
nette vormen, en betrouwbaar. Zij zijn de e.enige: Polynesiers, woord voor „dank” bezitten. die in hun taal een
De vermakelijkheden der Samoaners zijn in vele öpzichiten gelijk aan die der
andere Polynesiers; wij zullen, daarom alleen die besehrijven, welke iets karakteris-
tieks hebben en bij hen bijzonder tehuis behooren. Een der grootste vermaken is
duiven-vangen, hetwelk ge'sehiedt in .zekere. gedeelten van het.bosch, hiervoor bijzonder
ingericht. Het beginsel, waarop het .berust, komt veel overeen met dat van
het rattenschieten der Tonga’s. Verscheidene bpperhoofden komen overeen, op duiven
vangen uit. te gaan. Op den bepäalden- tijd wordt de, baan in orde gem aakt; er
wordt een. groote kring met steenen afgebakend en juist buiten den kring een aan-
DUIVEN-VAIiGESr.
twalo rdhiennd.e. rlagen gemaakt van takken en bladeren, die dagelijks versch gesneden
De vogelvangst wordt voorafgegaan door het drinken van „kawa” ; na deze
onvermijdelijke voorbereiding gaan de opperhoofden naar hun stations, elk met een
net en een afgerichten vogel bij zieh. Het net is klein en bevestigd aan het einde
.van een bamboe, .dikwerf 10 ä 12 meter lang. De vogel zit bij zijn meester op een
stok, waaraan hij met een koord van 40 a -50 meter lang is vastgemaakt. j
De vogels worden nu op een gegeven teeken omhoog geworpen; zij vliegen, zooals
men hiin geleerd heeft, eenigen tijd rond. De wilde duiven zien hen van verre; zij
maken uit hun bewegingen op, dat zij boven voedsel rondzweven, en komen op
hen aanvliegen. Terwijl zij zoo met de lokvogels rondwarrelen, lichten de opperhoofden
hun netten op en vangen ze op een zeer händige wijze. Hij, die de möeste
duiven is mächtig geworden, wint het spei eh ontvangt van elk der overige spe ers
een te voren bepaalden inzet. Gewoonlijk bestaat deze inzet uit voedsel ot „kawa
.wortels, in welk geval de winner niets krijgt dan de
•eer, het spei gewonnen te hebhen, daar het voedsel
gekookt en aan al zijn metgezellen rondgedeeld en de
„kDawezae” ipna rdtirjeann,k vomer anvdoegredls wteo rdvta.ngen, duren geruimen
tijd; de spelers blijven somtijds een maand langaan den
■gang. Er worden dus natuurlijk hutten gebouwd rondom
deD oep elno kpvloagaetlss, wwoaardr emn eun itdeer stv ozgoerlgs vlualadti gv laifeggeerni.e ht; het ..Wj]
doel van den africhter is, te maken, dat zij op komiriando
tot aan het einde van het koord vliegen, zieh daar in
bevallige cirkels eenigen tijd rond bewegen en dan
naar hun rustplaats terugkeeren. Als een vogel vijf
minuten lang rondvliegt en dan op den roep van zijn
meester naar dezen terugkeert, wordt hij als bijzonder
goed afgerieht beschouwd en heeft hij groote waarde.
Men ziet de inboorlingen in de open ruimte in het
..midden van het dorp bezig met het africhten der vogels.
De vogels worden door een eigenaardig trekken aan de
lijnO otok t hvelite gveins scahaneng emiso eedeing d.geliefkoosd tijdverdrijf der
Samoaners; zij ontwikkelen hierbij dikwijls een verwon-
derlijke mate van handigheid en moed. Deze laatste hoe-
danigheid komt vooral uit bij het vangen van haaien.
Als er , een groot feest gevierd moet worden, gaan de
visschers aan het opsporen van haaien, wier vleesch een
der grootste lekkernijen van de Samoaners is. De visschers
gaan op de vangst uit in kano’s, elk met twee of
drie lieden bemand; zij zijn voorzien van een stevig touw
■met een lus aan het eene einde en een hoeveelheid afval.
Naar den rand der lagune gaande, waar de haaien
zieh onder bescherming der rotsen ophouden, werpen zij
het voedsef overboord, met het dubbele doel, deze dieren
te lokken en vol te proppen. Zij vertoonen zieh dan in
het water en zoodra een visscher een haai zieh op zijn
gemalt op het zand onder de overhangende rotsen ziet
uitstrekken, gaat hij stil te water, duikt met het touw
in zijn hand omlaag, schuift de’ lus over den staart van
den haai en komt weSr boven. Als hij weder in de boot
is, trekken zijn kameraden den haai uit zijn schuilplaats
en halen hem op, totdat zijn staart boven water is,
waarna hij bijna geheel hulpeloos is. Met een plotselingen
rult wordt hij binnen boord gehaald, waarna men hem
onmSoimddteijldlisj kl igaftm daea khta. ai in een diepe, onderzeesche holte,
terwijl alleen zijn kop naar huiten steekt. De Samoasche
visscher laat zieh door deze houding echter niet uit het
veld slaan, maar duikt omlaag naar den haai en tikt
hem zacht op den kop. De van spijs verzadigde visch
wordt door deze stoornis knorrig en keert zieh om, maar
brengt, door dit te doen, zijn staart in de nabijheid
van den stoutmoedigen visscher, die er onmiddellijk de
liis van zijn touw omheen slaat. k n o d s . Somtijds wordt bij het visschen ook gebruik gemaakt
van haken. De visschers slaan een lokaas aan een haak en laten dien in water van
een diepte van 3 of 4 meter zakken, waarna zij het einde van het touw mede' aan