ne caelestium gaudioruin . fife terrena gaudia quaerit { ista gemitus,
et suspina trahit : ilia torpore so,nni, arque pigritia corpus relaxat
tsta vigilns, et competenribus orationibus élaborât. P
i n . Ilia per ingluuiem illecebris ventris,et desideriis eutturis
ra m Î semetipsam ieiuniis, et abstinent.« cruciatibus mace-.
m . Ma luxuriae subdita, turpium perpetrationum afFectus, quos
tentione cogitations agit, perfectione voluptatis explere eonten-
t^sta casutatis, et pudicttiae pulchritudinem diligit. Ilia auari-
tiae flamma succensa appétit lucrum f et fugit damna temporalium
LlaTntFd-3 C0; Eemne"? mundum , solum sibi vendicat Christum .
11a inmdia nullum sibi superiorem , vel aequalem esse permittit
sed interno liuore vulneris de cunctorum profectu tabescit • ista
praeponi°.rUm gaudet 1 et minores sibi per charitatem
1 1 2. Ilia £ ira exaestuans | nihil aequanimiter portât, sed perturrat
o „ ementem ad VOdS tUmuItUm -altat : ista nulla easp -
ra none mouetur,sed per tranquillitatem, et mansuetudinem patien-
ter omnia sustinet ula tristftia infidtiir I dum quadibet aduer”a
persensent : ista nullo maerore frangitur, sed etiam mala de proxi-
is portans, ab intenore gaudio non mouetur. Ilia ambitione ho-
norum inficitur humanis laudibus, vel illecebris vanae ploriae de-
limturtista humilitatem amat, et soli Deo suo , qui inspector est
“ •Æ ÏT e ' s .sop" 1>i'"
h S i i “ “ J” d,n" ™ corrult- “ 1 " ' ad «ipsim
* 1 3 ' i Sel qllid Plura - C °ncupiscentia carnis in omnium vitio-
mm multitudinem consentientes sibi praecipitat : concupiscentia
vero spintus mentem lapsam,ne deficiat ,spe futurae oloriae cor-
robom. Promck ilia quamuis superet, nullatenus desperandum
est . Quia, répara» certamme , possumus de ea etiam gloriosius
' -ISta’ ■qUjamlUS v,ncat’ de victoria non « t secura . Quia
allidus hostis , etsi deuictusinterdum, tamen victores vltimo vincit
tendit °* pnma congr«sione non percutit, decipere in finem coi»
• ^ 'nC est .etiam > <îuod ipsa concupiscentia carnis vsque
tia sn;HnVltae dimicare no" cessât. Sed si concupiscents
spintus vsque in finem superet, victoriae pace secura in aeter-
DE DIFFERENTIIS RERVM . ro i
num cum suis victoribus regnat , quando, consummato concupi-
scendae aculeo , nee carni spiritus, neque caro spiritui aduersabi-
tur : sed vtraeque inuicem aeternae pacis concordia copulatae,
Redemptori suo sine vlla oppugnarione in perpetuum adhaerebunt.
X X X I I .
1 1 J . Inter gratiae diuinae infusionem, et humani arbitrii vo-
luntatem hoc interest: arbitrium est voluntas liberae potestatis , quae
per se sponte vel bona, vel mala appetere potest: gratia autem est
diuinae misericordiae donum gratuitum, per quod et bonae voluntatis
initium , et operis promeremur effectum. Nullus autem li-
beri arbitrii quidquam potest praeualere virtute, nisi supernae gratiae
sustentetur iuuamine : diuina quippe gratia praeuenitur homo ,
vt bonus s it; nec humanum arbitrium Dei gradam antecedit : sed
ipsa gratia Dei volentem hominem praeuenit, vt etiam bene velit.
1 1 6. Nam pondere carnis homo sic agitur , vt ad peccandum
sit facilis, et ad poenitendum piger . Habet de se, vnde corruatj
et non habet, vnde consurgat, nisi gratia conditoris, vt erigatur,
manum iacenti extendat. Denique homini per Dei gradam liberum
restauratur arbitrium , quod primus homo perdiderat. Nam ille ha-
buit inchoandi boni liberum arbitrium , quod tamen Dei adiutorio
perficeretur . Nos vero et inchoationem liberi arbitrii, et perfectio-
nem deDei sumimus gratia. Quia et incipere, et perficere bonum
de ipso habemus,a quo et gratiae donum datum, et liberum arbitrium
in nobis est restauratum .
1 1 7. Dei est ergo bonum, quod agimus, propter gradam prae.
uenientem,et subsequentem . Nostrum vero est propter obsequeh-
tem liberi arbitrii voluntatem. Nam si Dei non esset, cur illi gra-
tias agimus? Et si nostrum non est,quare retributionem bonorum
1 15 . Honorius Augustodunensis in
lopere De libero arbitrio inter sententias
Patrum hac etiam Isidori in rent suam
Vticur. AREV.
1 16 . Liberum arbitrium, quod primus
homo perdiderat. Eodem modo Aug.
Enckirid. cap. 50.. Nam. libero arbitrio
male vteris homo ,e t se perdidit, et ipsum
. Quae quomodo accipicnda s in t , ex
ipso Augustino satis constat , et ex Isi-
doro , qui paullo post ita subiicit : Ante
gratiae donum liberum quidem est in
homine arbitrium , sed non bonum , quia
sine gratiae adiutorio rnanet infirmum .
WICEL.