186 S O C R A T 1 S H
SjEC. nicaftis? per Sophronium Pompeiopolis Pa-
IY t phlagonias urbis Epiícopuin ita reíponderunt!
Occidentales quidem confubftantialis errore
quafi morbo quodam implicad tenebantur:
in Orientis autem partibus Aetius fidei doctrinan)
adulterans* diffimilis fubftantia; opi- 5
nionem invexerafc Utraque porro fententia
impia erat. Nam illi quidem diftinétas patris
ac filii perfónas in unam temere cogebant, &
confubftantialis vocabulo» quaíi quodám pra-
vitatis vinculo colligabant. Hic vero natura;
filii cum natura patris conjunótionem penitus J0
divellebatj indu<fto diffimilis fubftantia; vo-
cabulo. Cuiri igitur h s dua; fententia in
oppofitum utrimque labantur exceffiim, me-
diam inter utrafque fententiam pietati verita-
tique magis congruere judicavimuSj eam fci-
licet qua; filiüm patri íimilem effe ftatuit le-
cundum hypoftafim. H a c funt qua Mace-
doniani ad illam interrogationem per Sophronium
rcfponderunt, quemadmodum tradit
Sabinus in Colleótione geftorum fynodalium.
Verum in eo quod Aetium velut au&orem
opinionis Anomceorum5 non autem Acacium
infimulant, veritati fucum facere videntur,
dum partim Arianos j partim homoufianos
nitnntur effugere, Etenim fuis ipíorum ver»
bis convincuntur, quod novitatis ftudio ab
utrifque difceílerint. Verum de his hadtenus»
I S T O R I i J u t l A N Ü S i
í©£3S múrltu T leo müau km K ía c um a j j t 2 a -
ippovítí TV no/iimfa unXsas tus os -TJctpActyptioe
’¿fomó -xa , T ¿ S i. o¡ x j ' tU u Ma n , $i,cnV, ató -
&ÜV T0 0(JLo{t(J\0V* A ívtos 09 Tw ctyotToA^j TTCtpet-
eA<TYiycLy& f o ustr* ouotccv kvófioiov tit
'impía, kpLpÓTsp?.. o! [8/) j a g oTcÚitos Tas if l a -
^ V ia s zsotpáo^s xaTpos M :d irwjíTtXsyat sis
¿fotuto., t c ¡ Ty óttistna m p u m x>píy uslxtos « -
ó J Í é <r<pó$&- Tris TV q 5 T í a s Tor
iraTÍpa. <J>¡mas S líí» Tlu> olnetótríla, r cS i S aro-
[mía ¿metí m /iA Ti. a/upoTepcov us unAAm
y fyT oranTim Tní^onav kxpoTylgc, y fitay a./a<poiv
líe s íxjtids ypíir e tp in tU v t Í s ¿A(|0««í ‘X m
aíSetuv, o[um Etysumt, Tor *qo» TcS m x u AsiJ-
\_pss¡j(pLcnv, Tviaura [ftp oiw oí MctxííJbiiavoí *7spot
Tha Tcñair & }d 2a<ppoñts km x e im rm , xs<6«. ®
S a& » s T? auua.yeyr¡ - r ftf a iw o íixa i
. je t v f«V 4 a i'% ’A tm r ¿es Ta krofioits ap- )
i i“ » T« ^ ’Axáiuwj <t>¿mT«i
fiívoi ¥ ¿AMcJar, S ix S rn s h [iép>| Tas ’Aglaias ix -
x A iW » ! í * f t é p s t & T “ S Q p o r a r Ig is t o o[tuv<no>. l \ t l -
3 S l k t ' ¡J im s o t i k f iq ió í é p a r x c u m u -
[ l a i í e s e ^ é S b u a y . - r e o a í r a S h ¿ i c s p ) T v ru r A e A e ^ O » .
K E $ A A A I O N IA'.
15
Oiiomcdo Imp* Julianas pecunias a Chriftia- H s ó j3ctoiA¿0s "iaAiaroí Tmjs
nis exegerit. yoos
CETERtJM Imperator Julianus cum initio
imperii cunäis lenis ac placidus vifus
eflet,progreflu temporis non eumdem fe erga
O fitrmi /SctmAíCí ÌsAkxvSì x ä t ïiç x à s *ÉAí
-raTs jiäaw laspSairut V x âm ofiaus
V a l e s i i A n n ö t a t i o n E s .
Acacium cum íocüs anathemate damnafle. Interrogai os
autem à nonnullis, cur tamdiu poli Seleucienfem Syno-
dum cum Acacianis communicalíent, quorum fidem re-
pudiabant ; ita refpondiíTe per Sophronium ; Occidentales
quidem errabant qui homooufion aflerebant : Orientales
vero opinionem Aetii le¿lantes > difflmilem íiibílantiam
confitebantur. Nos mediam viam iníiftentes, íimilem fecundan!
hypoftafim dicimus. Haec eft refponfio Sophronii.
Q u s ut fatisfaciat interrogationi, id neceflario fubaudien-
dum eli: Idem ergo cum feníerint Acaciani, nihil mi-
rum fi cum illis luélenus communicavimus. Certe Aca-
cius Iimilem Patri Filium profitebatur, perinde ac Ma-
cedoniani. Vide Sozomenum in lib. y. cap. 14.
i Ai« J't tS [¿íuj^cc&ctj ’AÉ7:o»q Hic locus non roodi-
cam habet difficultatem, ac refponfum quidem illud Ma-
cedonianorum quod fupra ex Sabino retulit Sócrates, fa-
tis obfeurum eli. Cenfura vero ac reprehenfio ejuídem
' relponfi, quam nunc Sócrates fubjungit, adhuc videtur
obfeurior. Nee quidquam nos adjuvat Nicephorus, qui
hunc Socratis locum pene ad verbum exferipfit. Cona-
bimur tamen aliquid proferre ad illuftrationem hujus loci.
Hate igitur eft noftra fententia. Interrogati erant
Macedoniani quatobbrem diflèntirent ab Acacio» quocum
antea communicaverant. Refpondentes illi, homoufianos
caufabantur & Aetium. Nihil hòc ad rem, dicit Socrates.
Non enim de Aetio interrogati eftis, fed de Acacio} fu-
cum omnino facitis veritati} nam & Acacius perinde ac
vos damnat Aetii dogma. Quod fi Aè'tii dogma damnatis,
non ideo minus eftis hseretici. Veftris fiquidem verbis
novitatis leu hsreieos convincimini, dum Filium dicitis
Tjgifai w ? vstv5uni. In quo & à Catholicis Nicanae fidei
leftatoribus diflcntitis > qui confubftantialem profitentur ;
& ab Arianis qui creaturam, aut diffimilem fecundum fub-
ftantiam ailcrebaiit. Certe Theodoritus in libro 4* hasre-
ticarum fabularum, ait Macedonium afferuifle Filium Dei
o/Ajoiav kcmk 7m>m, & ¿¡tsoiisnn primum excogitalfe. Fuit
ergo ex Semiarianis perinde atque Acacius.
iifle videtur. Conjugatum fuifte, & cum uxore etiam
poft fufeeptum Epifcopatum cohabitaife non inficiantur
cordatiores Pontificii. Fadlionem Arianam etiam in Occidente
dominantem multum compeicuit, oblato ad Con-
ftantium libello. Prsecipue in Synodo Biterrenfi anno 3 56,
Arianis fc ftrenue oppofuit, inde ab Imperatore, Saturnini
Árelatenfis Epifcopi dolis.circumvento, a ¿tus in Exilium in
Phrygiam relcgatur. Anno 3^9 in Concilio Seleucienfi
Ecclefias Gallicana? ab infami Sabellianifmi crimine vindi-
cavit. Legatos Synodi Conftantinopolim lecutus, extremo
fidei animadverfo periculo, tribus libellis publice datis ab
Imperatore popofeit, ut coram Arianis difeeptare liceret ;
quod Haeretici maximopere abnuerunt. Poliremo cjuafi
difcordis feminator & perturbator Orientis ( Sulpicii Severi
verbis utor, 1. 2. p. 163.) redire ad Gallias jubetur,
rediitque ineunte imperium Juliano; Domurri reverfus
graflàntem ubique hserefin Arianam habitis frequentibus
intra Galliam Synodis authoritate fua 8c do£lrina pene
extcrminavit. Illud apud omnes conftitit, inquit Sulpicius,
/ uhiús Hilarii beneficio Gallias noftras piaculo hsrefis libe-
ratas. Circa ann. 368, vel 369, Mediolanum fe contu-
lit , ut Auxentium hujus urbis Epifcopum, Arianorum
primipilum, coram Imp. Valentiniano detegeret 8c refu-
taret. Rediens eodem anno animam Deo pie reddidit.
Güila Cave ad ann. 35*4. p. 164«
a 'hS’úí 7í~í Tmaiv Julianus epiftola 43, Hecebolo.
*£j¿ j» ¡tiKg/iKcc tb¡<¡ ra^iÁuioií— Ecjuiden) de Galilais otnni-
bus adeo clementer & humaniter Jlatui, ut netnini vis inférât
ur, nemo in templum trahatur, ñeque alia de reulla, prêter
volantatem fuam, contumelia; quifquam afficiatur. Rurfus
Epiftola j i , Boftrenis, Aóya onijitdÇ %çn—Oratione per-
fuaderi docerique fatius eft homines, quam verberibus ac
contumeliis corporumque fuppliciis. Ergo iterum ac fapius
eos admoneo qui in veram religionem volúntate fua ferun-
tur, ne qua injuria Galilaos afficiant, aut contumeliis vexent.
Etenim mifericordia potius illi, quam odio ,digni funt,
qui maximis in rebus calamitatem ' patiuntuf- ^
juLiÀNus. ^ e c c l e s i a s t i c a Lib. hi.
M m v f a sypCoXÎ - n s t c K m ç a m u omnes præbuit. Ubicumque énim occafio
iyiKTO, xpoSufiomm mus X tm a n is t k s «¡TÎmjs dabatur obtreftandi Conftantio, ChriftianompSyar.
'ÓTta ¿ t [in t Stv lut, TJ .J rum petitionibus annuebat. Ubi vero ifta
¡ci»? B Xeaçza m 3y t , W Êmm occaho rom.me fuppetebar, privatum odimn
[ xta exx.\iimcty 'y zm EvÇoitt tu$- î Süqos xaQcupz- ^ Ecclefiam Novatianorum in urbe Cy-
Qucvct, otxofbpMÔwotj xèÀ&je;, xcl' ^ u Ico (¿clouta- ^ico ’ cluam Euzoius folo æquaverat, in-
Tiw ’O r 9ela tcS H — u ì uì, S Eleufio
. . i r , ' . r> » 1 . ^ . ,■ , „ , Ofus civitatis Epifcopo indnfta. nifi intra bic
v i is jbe ont nais a r ^ / i c c o i t Iw p i x a ^ i - mettre fpatium fuis fumptibus illam reftima
» Tm rm r& T fU 'fO iiT o i' E t o f a y u , n u m p in p 10 iffet. Gentilium autem religioiiem Omniftu-
x, TÒ. / fo i t & a y 'EM itiam , as %p lu s , wéoejtTe- dio promovere coepit.:' Ac templa quidem
insti, Îè ’em T iAei TÎj KmçpuTÎm vrôxms Tv^ii Paganorum aperuit, ut antea dixi. ïpfe ve-
. SyLuaicL tm /¿acnÀntr, gi9a x, To TÎis tvths ro Genio urbis Conftantinopolitanæ boftias
'» p u r a t Î ^ A ^ . . 1 V g bb<* f mo iv ‘ c in Bafilica, in qua pofi-
' titm eft fimulachrum Genii publici.
K E $ A A A I Ó N IB'i
riee) M ie i t3 ’ifo m ó n a X aA ïu i J f e .
i s c a p u t xrr.
T lè A t a r i Epifcopo Chálcedonerif.
Qu o tempore Maris Chalcedonis Bi-
thynis urbis Épiicopus, perduclus
ad Imperatorem : nam cum eilet proveiia
admodum ætate,oçulorum fuffufiqne labo-
3 ’-T pO n Ä 1y ‘ M¿ u s 0 tUs c i Biôwiot XaAimr
-I S ins Q n na -m s Xiipst-Wyvfißpjos- Iw gS Sy
v i f * « « W . . . . • —
Aa . ' toi isatnAsa n HH ' mn»' sfftA0<. ai i)r -stetuff./n / . m rôi » .k a t- 10 a„düm. .o dumH a tate, oculoru, m fîuufirfuufntonnnee lla.htrra
K . ~ > 1 , Ü H I “ 10 rabat i illum graviter objurgavit: impium
. * * H iemipy.Tiuj xccj aSioi. o Si Xoyns & apoftatam vocans, & religionis expertem,
r a s ¡¡tyet» ÿ/wn-n, Tt/ipAÒi xaAgWs- xtii Cloe A S die conviciis'reddens conVicia, caectun
S t . <pym, è TaAiAoiós mu ®tòs ^epaonvirei m ?ùm afipellavit. Neque vero, inquit, Deui
r a A . A t q o , ¿i h, Ó ^ x aA ^ T ¿ “ m , t
XCL^TWS XeATtctvous T cs.m \ cu.olç. o h h Mc tas, 25 Chriftianos Galilæos appellare confueverat.
7rstpp>]aiôcJ'npoy f&rçjs to v ßcta\\icL cLjtiiv'mfnv. eu- Maris contra majore cum fiducia Imperatoy
& w W. <pyrì, Taf ©gaf TuipX amn l "m uà " rripond«Ki Gratias, inquit, ago Deo qui
ir®» </ * n \ i \ me luminìbus òrbavifc % ne viderem viilfnm
ib s To TcpoauTto, aa ouuas a x W W s r ì i tuum, qui in\antam polapfuTes impiet”
etergbe^etv. oydev 'zaç js m vtcc 0 ßctaihfoi tLTnxtd- *ern. Ad hæc Imperator tum quidem nihil
}
petTO* in v e ii J'g xo.) tS tov /u tfvip^ 'ni. ¡copctx&s y2 50 Sed poftea eum graviter ultuseft.
'róus Ì7n Aiox^TtcLvou iMLpTùpYiausy^ç rr ? f ^ am CUm v!^eret eos regnante Diocle-
v - P 0' a/ H i tiano martyrium fubierant, à Chriftianis ho-
X e m u A urpAsUas Ts a on ik si, '<& „orari, multofque animadverteret alacri atd-
TO füLpTupwctj TtoWoui f f o ç z <£)<T7np cLVTQf pio ad martyrium contendere ; quafi hoc
TouTcp tòu$ XcATtctvous tLfjuu'ìófJ^toi} è jrj 6Tépciv !P ^ Chriftianos ulciici volenSj aliam ipfe viam
iTféirtm xoj t Zu) ■ ¿a frS kW am , !"gredifur. Et• nimiàm quidemi crudelitatem
A . « , , I , illam, quæ Dlocletiam temporibus vìvuerat,
a m s X m m a/ioTym. v a M r a - oH paU T t ii - dedinavit : nec tamen à perfecutioiie prorfu’
4Tÿ.TMi S lm to k v tiy pm . *tutypiìp Jè \ é y a , to abftinuit. Perfecutionem eni'm appello, .cum
> quiete & pacate degentes qualicun,
« s s » ! » TOUS y o v x ô Ç y f o s l tm p a f a i è h o “ B* s c
L aSi" b sofia ÊxaAébe, Xeaçixioùs 7taikàjmas [iy fitl-
que modo infeftantur. Infeftavit autem eo;
hac rati one. Legem tulit, he Chriftiani hu-
V a l e s i i A n n o t â t i o n e s .
1 im Èù g a iiiu J Scribendum eft vm 'E X iv a ìn , ut ex fe-
quentibus apparèr. Atque ita legit Chriftophorfonus, uf
ex interpretatione e ju s colligitur. Vide Sozomenum.
. 1 Ef TV 0«M»Aixif] Intelligo Bafilicam quae erat in regione
quarta urbis Cooftantinopolitanar. Hxc enim fim-
phciter & abfolute Bafilica dicebatur. Altera v»~ cum
r*0 ,voca^atur Bafilica Theodofiana, qtis erat in
Ud ^ cet v«us dcfcriptio ejufdem urbis.
Gemi nublirf ' Uf • o a Pofitum °l’m fimulacrum
| / ? ' verD.1, tm Kunftirnm umAiait Tvyw A - H i W M l PpPaLs.
menlariis tum ad Ammiarium Marcellinunl, tum ad Eu
febium. ». Quamquam hf¡stociet hoc loco non refertur ac
vocem -nyu,, fed potius advcrbialiter fumendum eft, & re
ferendum ad verbum bn-nXn.
3» A&mí ¿i yjq tSto» optimis codicibui
Florentino & Sfortiano feriptum inven i, xj tSto f^rníf^t-
to. Quod magis placet. Neque enim Julianus pofthsc
ulla in re ultus eft Marim ipfum; fed in comrfiune pinne
Chriftianos perfecutus eft, eo perfecutidnis genere quoc
refert Socrates, Atque ita in fuo códice legerat Nicepho
r ù f Sic ynim hunc Socratis locum expreífit: Ài»5s <51
XÍttv ro srgcif/iyt, f s t i r n f ^ .
4 Aiufaot bì Xsyo'] Senfus ipfe poftulat, ut fcribatui
o ioiy y,o* quoraodo etiam legit Chriftophorfonus
V a r i o r u m .
r o” Ep¡rco-
*p. IV. Jura cmdiJn non mtkfia, prttor (anca, ,W <¡na
erat iUud inclementi quod doctre vetuit magiftros Rheterico
& Grammat icos Chriftianos, ni tranfijfent ad numinum cui
tum. Ipfemet autem Julianus rationem reddit hujus pro
hibitionis, Epift. 41. '¿vrimo pitr oïfAcq ràç ifyíy¡s[Atrtsi te
remsi, ìiUfiaitpn r»ç vis tcirS* nfAtijsyfa ®t¿f. Abfurdun A a 2 ly«#
1 8 7
Sæ c .
IV .