veroverden daar vele landen, ja zij kwamen zelfs tot in Silezié, waar zij Breslau
verbrandden. Een vreeselijke slag in de omstreken van Liegnitz stuitte hen
echter ten jare 1241 in hunnen verderen togt. Hendrik de Vróome’s heldendoód
en die van duizenden zijner dappei^en redde westelijk Europa uit de handen der
barbaren, wier kracht van nu af gebroken was. Hongarije bleef echter een tijd-
lang nog in hunne magt, Rusland zelf nog 200 jaren. Voor Silezié en Hongarije
hadden de in vallen der Mongolen die uitkomst, dat na hun vertrek de verwoeste
landerijen voor een deel''door Duitsche volkplanters bezet werden. Van.dezén
tijd af werd Beneden-Silezié meer een Duitsch dan een Slavisch land.
In. 1247, terwijl Erederik zieh steeds in Italie met de zaken van dat landbezig
hield en in altijddurénden strijd met den Paus en diens magtige partij bevond, werd
in Duitschland, op aanstoken van den Paus, door de Aartabisscböppen en Bisschoppen
aan den Rijn, in vereeniging met Hertog Hendrik van Braband, te
Nuis, in de nabijheid van Dusseldorp, -diens neef, de jeugdige Graaf Willem
van Holland, tot Roomsch-Koning gekozen. Vroeger waren door den Paus: voor
die waardigheid aanbevolen geworden Graaf Hendrik van Gelre, Graaf Richard
van Cornwallisen ook Hertog Hendrik van Braband zelf, maar zij hadden allen
geweigerd zieh voor die benoeming beschikbaar te stellen.
De jeugdige, slechts twintigjarige, Willem van Holland, een jónginan wan
overigens uitstekende hoedanigheden, liet zieh door den glans der aangebodene
Koningskroon verblinden. Maar hij, die, volgens aloud gebruik, nu aan¡.het
hoofd der Duitsche Ridderschap moest komeu , bezat zelf de Riddeflijke waardigheid
nog niet. Hij was slechts knaap. Van daar, dat.ieerst.!de feestelijke pleg-
tigheid van den Ridderslag moest plaats hebben, Nadat zulks geschied was.,
trok de vergadering na drie dagen naar Aken op, om er tot de krooning over
te gaan. Doch deze stad bleef Keizer Erederik getrouw en sloot hare poorten.
Daarop volgde een hardnekkig beleg. De Paus zond eene sonr ían 20,000 mark
zilver om de onkosten goed te maken, en zijn jLegaat Capoci.us i predikte plegtig
het'kruis in Duitschland en de Niederlanden tot ondersteuning van Willem, met
de verklaring dat zij, die het ongehoorzame Aken hielpen ten onderbrengen,
van den togt naar Jeruzalem of Kairo vrij zouden zijn. Zoo kwam dan eindelijk
een voldoend leger bijeen, en het gelukte Willem, na ongehoorde inspanning,
op den 18 October 1248 Aken binnen te trekken en zieh daar met eene zilve-
ren kroön (den gouden. hadden de Hohenstaufen in bezit) te, doen kroonen. De
meerderheid der Duitsche. Vorsten hield het echter steeds met ’sKeizers zoon,
KoningsKoenraad, en de woelingen der beide partijen waren oorzaak dat de.
verwairing in Duitschland, benevens de daarmede gepaard gaande eilende, ten
tO p Steeg. ’ 1 s
In deze dagen vereenigde zieh de geheele haat der partij van Rome tegen het
Hüis der Hohenstaufen. Het moest met wortel en tak uitgeroeid worden! De
bedelmonnikeni, die¡ overal ¡ haat legen dat Huis predikten, verleenden daarbij
uitstekende-diensten. Ook doorreisden Pauselijke afgevaardigden het Sicüiaansche
Koningrijk oin dat-tegen zijnen wettigen Vorst op te zetten en tot de Pauselijke
partij over te halen. . De haat van den Heiligen Vader tegen de Hohenstaufen
kende geene grenzen. Om aan de noodige gelden, tot het voeren van den oor-
log benöodigd, te. komen werden in Duitschland geene. middeien onbeproefd
gelaten>. ¡Dé pogingen1 om de tegen-Koningen Hendrik en Willem te ondersteu-
nen’, hadden-, bij-1 zoo vele andere oorzaken, de Pauselijke schatkist niet alleen
tot den bödem geledigd, maarsook in ^eer groote schulden gestoken. Op de,
zedelljkheid der voornaamste Kardinalen: waren grooté aanmerkingen te maken.
Keizer Erederik' liet, om¡¡den op nieuw, en,heviger dan ooit, hem dreigenden
storinste bezweren, even, gelijk vroeger,' talrijke benden Saracenen uit Noord-
Afrika in Lombardije overkomen; doch het gevangen nemen van zijnen krijgs-
haftigen zoon Enzio, door, de Bolognezen op den 26 Mei 1249, trof hem ge-
weldig en'verlámdé'zijne overige daden; zijn regterhand was hem, als het ware,
atgehouwen. Welke pogingen de Keizentot bevrijding van zijnen zoon ook aan-
wendde <men verhaalt,'onder anderen, dat hij eenen gouden, volgenssommigen
eenen zilveren, ring: aanbood, die geheel Bologna zoude omvatten, tot losgeld
zijns zoohb):; de haat tegen de Hohenstaufen was grooter dan dat eenige poging
zoude hebben kunnem gelukken. Van dezen tijd af stond de Keizer steeds meer
en meer op zieh zelven, Zijne vriendén vérlieten hem in grooten getale. Daarbij
kwam krankheid. Nog eenmaal hersteld, scheen het geluk hem weder tijdelijk
toe te lagehen, toen hij , anderinaal op het'ziekbed nedergeworpen, daarvan niet
meer zoude opstaan.; Hij overleed den 13 December 1250 in een Italiaansch