kerkgebouwen hadden oorspronkelijk geen steenen torens, maar
liouten klokkenstellen, van zware balken getimmerd, bier of daar
op het kerkhof geplaatst, waar er de meeste ruimte voor gevonden
werd. Velen van die klokhuizen zijn- nog over. Waar later een
toren werd gebouwd, — zoo vaak ook tot wijkplaats voor de
bevolking bij overval en plundering van het dorp bestemd, —
daar werd de oude plaats behouden, of, naar behoefte, een andere
gekozen, maar aan de kerk werd hij niet verbonden. Hier te
Slochteren staat de toren in den eenen hoek van het kerkhof en
de kerk in een’ anderen. Te S c h e emd a zullen wij zelfs een
straat tusschen kerk en toren vinden.
De kerk van Slochteren is een oud, onaanzienlijk gebouw
van verweerden, rooden baksteen en met een hoog, lomp dak
van blaauwe pannen. Zij vertoont een staalkaart van stijlen en
draagt de bewijzen van veelvuldige herstellingen. Twee rijen
rondbogen boven elkander wijzen er o p , dat zij oorspronkelijk
in Romaanschen stijl gebouwd en waarschijnlijk tot een aanmer-
kelijke hoogte was opgetrokken, althans de bovenste bogenrij
schijnt voor de helft te zijn afgebroken. De oude vensters zijn
deels digtgemetseld, deels tot spitsboogramen uitgebroken en
vergroot. Zware steunbeeren werden aangebragt, en in den jare
1783 werd nogmaals tot verbetering en behoud van-het grijze
bedehuis gemetseld en gebroken, en zijn oude vorm daardoor nog
meer veranderd. Ook hier heerschte geenszins altijd de plegtige
s tilte , die in den omtrek van de gewijde plaats der godsvereering
en op de rustplaats der dooden voegt. Vöör dat de veenen
van Sappemeer en Hoogezand waren ontgonnen, liepen de
groote wegen uit W e s t f a l e n en uit het 0 1 d a m b t naar
Groningen door Slochteren, en menig bloedig gevecht is in de
talrijke oorlogen, door de stad gevoerd, in dit dorp en om
zijn bezit geleverd. Zelfs had graaf E d z a r d van O o s t f r i e s l
a n d in 1505 het kerkhof tot een geduchte versterking ge-
maakt, en later hadden zieh Spaansche troepen daar genesteld,
door wie de toevoer aan prins Maurits, bij ’t beleg van Groningen,
werd afgesneden en die, met nadruk aangevallen, met
AVABOR G H