188 ’t h o o g t v a n ’t k r u i s .
voert hij tusschen hooge wallen, met hakhout begroeid, en door
de openingen in het houtgewas zien wij de groote heidevelden.
De eng is ten ein de en wordt door bosch vervangen. Een paar
lanen loopen er in; die, welke naar een boerenlmis voert, brengt
ons tot ons doel. Een weinig voorbij de woning ligt een rustiek
gebouw met balkon op de hoogte. Van daar overzien wij een
heerlijk landschap. De voorgrond wordt gevormd door de tamelijk
steil afloopende helling, overgaande in een’ gordel van kreupel-
hout. Daarachter breiden de koren- en boekweitakkers zieh mit,
als een bloeijend dal tusschen golvende heuvels. Een voorsprong
van het bosch dringt er tamelijk ver in door. Op den achtergrond
sluiten de huizen en boomen van Hilversum het uitzigt, daar
rijzen de beide torens op, en blinken de witte villaVtusschen
’t groen. Aan beide zijden van het dorp vormt de heide een
uitgestrekte lijn , en het blaauwe verschiet seheinert boven de
toppen van het bosch aan onzen voet, dat den heuvel omringt.
De zandweg en de boerenwoning beneden ons brengen tot den
rijkdom van het prächtige tafereel het hunne toe, en het geheel
prijkt in een’ overvloed van landelijk schoon, dat het H o o g t
v a n ’t k r u i s tot een der glanspunten van Hilversums omtrek
verheft.
In het h out, dat den heuvel bedekt, vinden wij overigens,
behalve een’ schilderachtigen hollen weg, nog menig liefelijk pad ,
en van den zoom van het plantsoen, die naar het Z. W. gekeerd
i s , zien wij in de verte het L o o s d r e c h t s c h e b o s c h en de
begroeide hoogten van H i l v e r o o r d , of den H o o r n e b o e g ,
als een voorpost in de heide. Van hier overzien wij ook een deel
van den grond, eenmaal door het G o o i j e r b o s c h ingenomen,
en de herinnering dat wij vertoeven nabij de plaats, waar de
overoude bewoners van het Gooi, in de schaduw van het woud, hun
offerplegtigheden vierden, geeft te hooger belangrijkheid aan de
piek, die zöoveel aantrekkelijks in zieh vereenigt.