
Cyclophorus Bomeensis Metcalfe sp. Taf. 3., Fig. 5. 6.
Cyclostoma B. Metcalfe Proc. z. s. 1851 p. 71; Pfr. Chemn. ed. fiov. 47., 1—3.; Cyclo-
phorus B. Pfr. mon. p. 63; Reeve conch. ic. fig. 50.; Wallace Proc. z. s. 1865 p. 413.
? Cyclostoma subinvolvulus Eydoux et Souleyet voy. Bonite, zool. II. p. 536
30., 22—24.
Testa depresse turbinata, anguste umbilicata, a n g u la t a ,
lineis spiralibus subtilissimis undulosis plerumque obsoletis, opaca,
e castaneo et albido marmorata, fascia suturali articulata paulum
distincta, infra periplieriam una marmorata lata; spira brevis, cónica,
anfr. 5, subplani, superiores acute carinati, oblique striati, ulthnus
non descendens; apertura dilatata, parum obliqua, peristoma inter-
ruptum, te n u e , b r e v i t e r r e p a n d um , albidum.
Diam. maj. 40, min. 284, alt. 26; apert. long. 23, alt. 20 Mill.
(inclus. perist.), apert. long. 17%, alt. 17 (exclus. perist.).
Diam. maj. 35, min. 27, alt. 25%; apert. long. 19%, alt. 19 Mill.
(inclus. perist.), apert. long. 15, alt. 144 (exclus. perist.),
West-Borneo, häufig im Gebiet der Ströme Sambas und Kapuas,
sowohl an der Küste bei Singkawang, als auch weiter landeinwärts,
bei Sungi Belong, Bengkajang, Sekadouw und Mandhor gefunden, in
Wäldern lebend. Sarawak, Metcalfe und Wallace.
? Sumatra; ein ganz übereinstimmendes Exemplar unter dem
nicht publicirten Namen Cyclophorus Sumatrensis in Cuming’s Sammlung,
angeblich aus Padang von Capitän Ad. Martin.
Singapore am Hügel Bukit- Tima. Die von mir hier gefundenen
Exemplare, Fig. 6., nähern sich durch den etwas stärkeren, blassgelblichen
Mundsaum dem C. aquila, während die geringere Con-
vexität der Windungen, die Kante und die Färbung sie zu Borneensis
verweisen. Der Unterrand des Mundsaumes ist bei ihnen merklich
convex vorgezogen, was auch bei einzelnen Exemplaren aus Borneo
selbst mit nicht ganz dünnem Mundsaum ebenso der Fall ist. Sie
veranlassen mich auch, Souleyet’s C. subinvolvulus, angeblich von
der Halbinsel Malakka selbst, hieher zu ziehen.
Cyclophorus perdía; Brod. et Sow. sp.
- Cyclostoma volvulum (non Lam.) van Hasselt, Algemeene konst. en letterbode 1823
p. 244; tab. inedit. 17., fig. 3.
perdix Brod. et Sow. zoological journal V. 1834 p. 50; Sow. thes. I.
p. 122 fig. 127.; Pfr. Chemn. ed. nov. 8 ., 7—9.; Mouss. jav. p. 54,
8 -, 1.; Cyclophorus p. Pfr. mon. p. 64.
— variegatum Valenciennes mscr. Philippi iconés I. 1., 3. bene.
Zollingeri Mouss. jav. p. 55, 7., 2.; Cyclophorus Z. Pfr. mon. p. 64.
Cyclostoma porphyriticum Bens. Ann. Mag. n. li. VIH. 1851; Chemn. ed. nov.
50., 22—24.; Pfr. mon. suppl. p. 49.
Testa depresse-turbinata, sat anguste umbilicata, lineis spiralibus
subtilibus, inprimis in facie inferiore conspicuis, sculpta,
nitida, e castaneo et albida fulgurato-marmorata, fascia suturali
articulata, infra peripheriam fascia castanea una lata vel duabus
angustioribus, interrapte marmoratis pietà; spira brevis, conica,
acutiuscula; anfractus plus minusve convexi, superiores oblique
striati, subangulati, angulo in ultimo plerumque nullo; apertura
dilatata, paulum obliqua, peristoma leviter incrassatum, distincte
reflexum, aurantium vel album, callo junctum, basi non productum.
A. gmuinus.
RugiS nullis, anfractu ultimo supra et infra convexo, non
angulato, magnitudine et peristomatis colore varians.
B. Zollingeri.
Malleatus et rugis obliquis levibus sculptus, plerumque minor,
anfractu ultimo supra et infra minus convexo.
BB. Teysmanni.
Sculptura eadem, testa minor, peripheria angulata.
B. a) Diam. maj. 40, min. 29, alt. 27; apert. long. 21% alt. 20 g
A. b) : . » 38% .» 28, » 22; » » 20, » 19
A. c) » » 37, » 27, » 26; » » 20% » 19 I
B. d) » » 33, » 24Aí ' » 23; » » 174, » I64
A. e) » » 31, » 23, » 23; » » 16, » 16 i
BB. f) » » 31, » 23, » 20; » » 16% » I54I
A. g) » » 29, » 21%.» 23; » » 16, » 15
B. Ii):. » . » . 28% » 20%» 20; » » 154, » 14
Die grösseren Exemplare sind im Allgemeinen verhältniss-
mässig niedriger. Die gegliederte Binde ist bald mehr bald weniger
scharf ausgeprägt, die Färbung der ganzen Schale wird zuweilen
fast gleichmässig hellbraun. Frische Exemplare sind matt seidenglänzend
mit einem reifartigen Ueberzug. Der Mundsaum ist bald
weiss, bald weiss mit gelblicher Färbung des äussersten Randes, bald
orangegelb und in letzterem Fall meist zugleich dicker. Alle diese
Unterschiede finden sich zwischen Exemplaren desselben Fundortes.
Durch ganz Java häufig; im westlichen bei Pardana von
Zollinger, bei Buitenzorg von van Hasselt und Teysmann A. g), bei
Sindanglaya und Palabuan von mir gesammelt A. c) und e), im mittleren