nep 01 xaö 108 xa) ò vovç 8s rwv eircöv roü àvSgò; nagép&opdóg re
xai a<paupo;} xai noX\otxt; fjtranrßcöv, xa) ftjj eyyov rè ßeßaiov. 'S2g
VtJU TO y Äs
O i ç £ v/3ç t ç r e /j s /j s iXs ,
xai erspar rà Ss roü ôe’iou
xexgarai, xa) oude vuyp.rpf rj £u<rfj,yjv eniArj^ipov ep^outriv. T Z E T Z E S .
OfLygou, äpoßpoata navra xa) véxrapi a uyphronem
Ib id . io9 O IS A ’ ‘T B P I S T E M EM H A E . VA xaipoS rauroXoyla
evraüia eariv' eine yàg xa) npwv\v nep) r our ou,
proponit. Posteriorum
illa : Axpij3ecrrarto; ix/jaôsTv (piXrars
xs%pv)fjsvoç M iaç è/JVÇ snicrroXnç avp.-
rtaaas icrroqias, Evxei'fti/Jsseoç ¡jtas-
Otxvs nqcôros sx rvç rov Kpoiaov. Qui-
bus Chiliadas suas conscripsit :
qui nihil quam cantillantur : quo
pacto illa Catulliana : Cinæde
Thalle mollior cuniculi capillo, Vel
anseris medullula, vel imula ori-
cilla. Illud Comici : vn noXXà Si;
Tw Seanory ravros 6v/jos (payésteç.
et Hipponactis : Et p,ot yésoiro nxç-
Ôéiioî xaXy te xa) rsqsisa. E x tetra-
metris enim Hipponacteis, quales
superiores sunt, Politicos suos
formarunt. H e in s iu s .
108 Respondimus nsg» Sàxfêéitov :
quæ res quod syllabica esset, per-
misimus in eo Grammaticum nostrum
ostentare acumen suum.
Ulterius vero ut tendat, et de cæ-
teris libere judicare audeat, non
est ferendum. Hesiodus si super-
esset, homini buie suo jure respondent,
quod olim Euripides,
teste Aristotele : cui cum Hygiæ-
non quidam diem diceret, quod
sententiam illam in Hippolyto suo
protulisset, y] yXtotTtr bfjii(J0%> ÿ Si
(pqyv àsaporot;, quasi publico per-
juriorum patrono, et-, qui ejusmodi
scelerum viam commonstraret populo,
nihil respondit ille, quam
peccare eum graviter, quod causano
quæ ad rovi Alosvcriaxovç àytosai;
spectaret, in forum transfer-
ret : ibi et sibi respondendum de
hac re, et illi accusandum fuisse.
Quis enim Grammaticum harum
causarum judicem constituit? qui
semper extra praetorium suum jus
dicit, cum literas et syllabas tran-
scendit. Aliud enim est esse mi-
serum trn^ia-rys, aliud poetam.
Quanquam Tzetzen tautologias in
alio accusare quis ferat, qui saepe
plus decies eandem sententiam in-
culcat. Minus tarnen multo est
to ravroXoysTs, quam to vrspiavroXo-
y s it : quo homo natus sat scio
nunquam insolentius peccavit
quam hie nos ter: cujus scripta
sunt aXa^ossia; et fastus intolera-
bilis [¿ovtrefos. Mihi certe saepe
nauseam m ov e t: qui existimo to-
tius vitae fructum esse in modestia.
H e in s iu s .
io9 Adversus ineptias hujus hominis
bonum semper habere sto-
machum id vero difficillimum est.
Expectaveramus ab eo ut versum
Hesiodi explicaret supra, oT; S'
vßqis T£ fjs/jriXs: at vero contra ille
tanquam nocturnus praemiator ali-
quis in civitate libera existimatio-
nem ejus et famam, quam vel an-
tiquitatis authoritate munitus sar-
tam tectam conservare debebat,
parat detexere : quae omnia eo
spectant ut nequitiae inertiaeque
eos condemnet, qui Hesiodum ab
Homero palmam in extemporali
xai avrotTysSsatmxa certamine re-
tulisse notarant. Quod sive eos
respiciat qui to ri&qvXXyfjhos et
omnibus notum Hesiodi et Ho-
meri certamen vulgarunt, sive
alios, quorum scripta desideramus,
nescio. Id vero scio, quod hunc
"VßfH yap Ts xaxy SstXa ß porto,
xa) r à rri u ßg e t, rp/ouv rÿ ß ia , enópoeva’ noti vüv Ss n a \ tv n e p) r our ou <pr\<riv
èniXadopoevo;, axrnep 01 ev ßaXaveico oipr\<ravreç, xaùanep X ey ovvi r a y p a -
librom Hesiodi Tzetzes, qui tot
veterum philosophorum commen-
dationibus, tot magnorum viro-
rum testimoniis ornatus, quasi de
manu in manum ad nos pervenit,
propter TO itroSvsajjovs ras Xs^stos,
rat TavToXoyia;, ra naqaXXyXa, quae
hic et ibi occurrunt, quae nihil
aliud sunt quam notae illius aevi,
quae hoc scriptum tauquara ve-
tustum lucum commendare pote-
rant, tam maligne, et furiose su-
gillet, nihil facere praeter morem
suum : multo vero impudentius,
cum Homerum ab his vindicet :
ut Hesiodo ne exemplo quidem
se tueri liceat. Ejusmodi naevu-
lorum nos, qui semper cum vene-
ratione de antiquioribus agendum
putamus, causam aliquam asscri-
bimus saeculo, quod nihil aliud
quam scientiarum et artium omnium
delineationem proposuit ;
majorem vero Grammaticorum
scelestae audaciae : qui hoc ipsum
in ejusmodi scriptoribus primi desiderare
caeperunt, quod a familia
sua commissum fuit. Qui petu-
lantiam, quam gens illa in Homeri
et Hesiodi versibus exercuit, ig-
notam habet, xa) rà ; oßsXiaei;, xai
ra t Siayqapài, xa) 7a; napsfjßXy-
ctek> xa) rat; svyfjat;, xa) i-vtr/jat;, et
reliquas ineptias, in literis exulat
et in veteribus interpretibus, prae-
sertim nostro Proclo, et iis qui in
poetam commentati sunt. Possem
ostendere in Homero multa quae
sine commiseratione et risu legere
non possum : quae tam scio Gram-
maticorum esse quam Tzetzen in
hac re nihil videre. Inter eos
qui religiosissimi fuerunt, Homerum
Homero suppleverunt, et quae
uno loco apte dicebantur, altero
ineptissime ingesserunt. Iliàd.
in elegantissima et divina Andro-
maches querela invenies versum
ilium": 'Acrrvasal-os T^tot; énixXtitrss
xaXsovo-is : qui non modo sine detrimento
reliquorum abesse potest,
sed et to avroxaßSaXos et
ineptias Grammaticorum redolet.
Nihil praeterea certi us est quam
infinita Hemistichia nagsfjßsßxr>-
[Msm èsse. Sicut nostro tempore
non nemo cum Virgilio egisset,
nisi se opposuisset saeculi felici-
ta s .. In Capitolino qui literatoris
Fabilii Graecos versus hoc modo
translatos legit, existimet se ima-
ginem eorum habere quae in H o mero
saepe nobis sordent : Qualis
ubi Oceani perfusus Lucifer unda
Extu lit os sacrum ctelo, tenebrasque
resolvit, Talis erat juvenis primo
sub nomine clarus. Quae quia multis
exemplis probanda sunt, quia non
omnium est hoc videre, cum pauci
ea judicii felicitate et acrimonia
sint, ut aljter quam omnes sentire
audeant, seorsum aliquando hac
de re acturi sumus. Ad t ò ravró-
Xoyos quod attinet, cujus ne suspi-
cionem ullam apud Homerum re-
lictam esse Tzetzes tam fastuose
affirmat, nescio quo pacto excuset
illud Odyss. S. ubi bis supplendi
versus gratia, de Eumaeo dicitur,
modo, (pesa) yàq xsyjqnr àyaùycrs :
modo, nsq) yaq <pqea)v alas/ja riSri :
et infinita alia, cujusmodi ne in
hoc scripto fortasse notabit : sed
ejusmodi quia sunt àsagiOfirira, et
temporis et ocii majoris sunt, et
seorsim probari merentur. Sicut
igitur impune poetae quidlibet ap-
pinxeruut, ita nunquam rationem
reddent, cur tam multos ex ejus
scriptis versus, in quos ne suspicio
quidem cadebat ulla, et ex quibus
fortasse mens dependebat, lihere
L 2