De auctore Hesiodo dubitatum. Vide Pausa». IX . p. 781, 12 .76 2 , 10.
V i l i . 634, 34. ■.
ITepì tS v ariyeloiv tS v èv ®4oyovIqi 'Hinófìov SCripsit 'ApiircóviKoq ' AXedavììpevq
Suid. Secundum Hesiodi Theogoniam &;c. Serv. ad M a . V i l i . 314.
rìjv 'Ap^earpanov y. &c. Athen. III. t 04. B .
Antiphanes in Theogonia de Nocte et Silentio chaos emissum dicit
&c. Iren. e. Haeres. II. 34.
Pherecydes 'Encrdyvyfiq, %toi ®eoKpao~ix, Yj @eoyovla, e itti Se ®eoyovia èv
fitfiXloiq 7 egflvtra SecSy yéveo-iv Kaì 'Òia^óyflvq. Suid. in «fipe/o/Sijs &C. Empe-
docles ncepì re rav Bvydroiy Kaì ncepì r5J; Qeoyoviceq Siegiiw. Porphyr. ncepì A. E.
II. 66, 37. ’Apiarréaq . . èypaipe Koà KXTaXoydÒrjV ®eoyovlav eìqencni a. Suid. Ob-
servandus Herodoti locus I. p. 55, 36. ydyoq ¿¡/ìjp i r . èncaefììei Beayov'vqv, otr/t
8ìj ÌKeìvoi Aiyùvmv rìjv inaoàyv' an mutauda sedes vocum Beoyovvqv et èncaodJqv >
ZortAoq 'AyxpincoXiT^q scnpsit Icrropiav ano Beoyovtaq eaq rnjq <biAÌnclcov TeXevrijq.
®eó).oyoi vetusti poetee, qui de rerum principiis et origine scripserunt :
Aristot. rSy pierà ta <I>u. 201. 14. p. 246, 13. Theologi qui in sacris hoc
brevissima precatione demonstrant, dicentes, ^fXie ncavnoKpdrop &c. Macrob.
Sat. I. c. 23. p. 313.
®eoXoyoq Kaì reparatrKoncoq XeXiSà)' Hesych. Suid. in HvBov XeAdìóvoq. Abaris
¿Ì 'Tncepfiopéav n)v yèv Kaì aìnoq r Zv BeoXoyoiv Apollon. ne pi Karexp. I. c. iv. vide
seqq. »
Aristoteles, qui theologumena scripsit, Macrob. Sat. I. 18. quasi hac
nota eum a philosopho distingueret. Vide I. A. Fabric. B . G. T . II. p.
195. UpoeipriKaiAev èv roiq BeoXoyovyévoiq Diod. Sic. T . I. p. 96, V. 85.
Primi Theogoniam Homerus et Hesiodus edisseruere, ac origines na-
tales, progressus Deorum aperuere, tradente Herodoto II. c. 53. Quae
Homerus sparsim habet Hesiodus in fasciculum collegit ac plurima de
suo addidit : hanc a veteribus traditam Theogoniam piane physice esse
interpretandam recentiores Graeci ac Grammatici volunt : at patres eruditissimi
omnia iste Karà Xéfii/ intelligenda pertendunt, istaque crassissima
mendacia Gentilibus objiciunt spectanda, ut eorum foeditate absterre-
rentur : ita Justinus Martyr Serm. Paraen. ìnaai yàp rrjv in avrSv yeXoio-
rdriqy ncepì BeZv Beoyoviav Xeyoyevrjv uq ècTiv riyìv anco r av rov KeipaXaiorarov
ncap vyiv Kaì ncpérov rav t c o i y j t S v 'Oyqpov yavBaveiv : Mox ex Homero ejus
maxime ridicula de Deorum amore, aerumnis et belligerationibus sub-
jic it : paulo post alt, Tavra Kaì raioévra ncepì BeSv i'èfàadev "Oyypoq, Kaì av%
"Oy-fjpoq yóvov àXXà Kaì 'Hrriohoq. Porphyr. Ant. Nymph. p. 234. 235. 239.
fleoXo'y/a itomjtikÌ; Theodor. ncepì ncpov. Xoy. a. p. I I . Diog. Laért. Prooem.
segm. 3. 4. Aram. Marceli, non procul a fine lib. 14. Ammon. in Aristot.
ir. Epy. mentionem facit TUV 8ià yvBoXoyiaq ocapaìSóvccov {¡y7v Ttjv BeoXo-
ylav. Tàq 'EXXijvav Beanca'ilaq Kaì aq KaXovtn Beoyoviaq 'Oprp. éq re Kaì "Oynjpoq
Kaì ’Ha-iodoq &c. Isidor. Pelus. I. Ep. 21.
6. ’OXyeiov. Olmius vel Holmius Boeotiae fluvius in summo Heliconis
vertice originem ac fontem habuit : cygnis dulce cantantibus dicitUr ha-
bitatus : restituenda haec vox Statio Theb. 7. 284. canoris E t f e l ix
Hormie vadis. Lege Holmie, quomodo et apud Lutatium legendum, qui
multos apud hunc fluvium cygnos esse ait, unde et Statius vada ejus canora
vocat. Meminit et Strabo 1. IX . ubi in lacum Copajdae flumen
hoc effundi dicit : rara apud veteres mentio. Dictum hunc fluvium ab
Olmio Sisyphi filio Graeculorum sunt nugae. Optime vir summus S.
Bochart vocem deducit a Phoenicio N'Q i?in dulcis aquis.
10. "Oacra simpliciter (pav^v designai<: praeterea KX^SoW,.ut apud Homer.
vj oa-erav ¿Kovaaiq èk Aioq, ubi vaticinium dénotât : notât hæc Tzetzes.
Quid si hinc Romanorum veterum assa deducatur, quæ solam vocem
seu cantationem sine musicorum instrumentorum admixtione dénotât.
Nonius assam interpretatur vocem solam, linguae tantummodo aut vocis
humanoe, non admissis aliis vocibus : citât Varronem et Catonem : unde
apudFestum aut ejus abbreviatorem supplendum censeo, Assa dicebatur
vox sine cantu tibiarum ; quæ facile librarii negligentia perire poterant.
Hæc apprime conveniunt. Vide Pind. Olymp. E18. 3. v. 106.
30. Dion. Chrys. p. 356. C. Salmas, ad Solin. 609.
32. Theodor. Marcilius ad Persii Prooem. p. 1. Nec fon te . Hesiodum
notari ait quiqui est vêtus ille Interpres. A t Hesiodus nihil usquam
de tali potione. Forte an autem olim taie commentum in Theogonia,
ante . . versu ilio Kal ye kóXov &c. indicio Asclepiadis Anthol. IV . &c.
Quod expressum carmen videtur, ut et sequens, ex Ascræi verbis. Sed
lege Casaubon. ad eundem Persii locum.
33. Porphyr. Vit. Plotini c. 22. p. 133.
Ad Schol. Trine, v. 1. ìhZ-cai. Imperiti, ut Isidor. et bonarum artium
ignari : ipse postea àya8e7q exponit.
Schol. 5. Nondum percipio quid Crates in Boeoticis voluerit, cum ait
Boeotiæ incolas fluvium hunc Parmessum dixisse 8ià ro ncpZrov <pavìjvat.
116. [locis a me citatis addit Hemst.] Schol. Apoll. Rhod. I. 491.
Chalcid. ad Timæum Plat. p. 216. Diog. Laërt. X . 2.
149. Aliis in Codd. rvyq. Vid. Bentl. ad Horat. II. Od. X V I I . 14.
378. P. Bayl. D. H. et Cr. in Borée. n. A.
462. Ba<nX)jÌ8a ti^mjv, 1. e. fiatriXeiay. Sic XayJiìV ßuo’iX'/jtda nriyrjv de
Ptolemæo Manetho init. 1. 1. Apotelesm. Ea notione honores apud R o manos
præcipue poetas eleganter— pictures varios superaddit honores
apud Valer. Flacc. Arg. lib. I. thuris honores apud Tibullum et Ovidium.
BaatXrßoq apxäq Ariphr. apud Athen. X V . p. 702. B . Licymn. apud Sext.
Emp. p. 705, 6.
477 . Legendum censet AIktov Jo. Meurs. Cret. II. p. 74.
483. Salma3. ad Solin. 626. D.
483. Hunc lapidem, quem pro Jove devoratum deglutiit Saturnus
Abaddir dictum fuisse docent Priscianus et vett. Glossæ : quid per illam
vocem intelligendum, et unde ortum habeat docui in Observ. ad Glossa»
Isidori.
507. Schol. Æsch. Prom. 347.
540. Clem. AI. p. 716. C.
740. Johann. Gramm, ad Aristot. Meteor. I. f. 92. a.
7 7 1 . Bochart Hieroz. P. 1. p. 681, 61.
804. H. Steph. Ind. Thes. L . G. in Eìpéa.
XU
938. (pafàiyov. Clem. Strom. I. p. 322. B . Sic ediderunt posteriores.
Pythagoreorum versus apud Simplicium ad Aristot. $wr. A/cp. K¿kAvBi
Kvhty apidye icdrep yaKapav, ncdrep dvhpuv— B . Martin. V. L . III. 8. ubi et
Nasonem emendat de A. A. III. Unde habet Æneam Hermionemque
Venus— Vulgo sic legitur pro Harmoniamque.
988. Hesiod, ap. Constant. Porphyr. Them. ii. p. 84.
Ttxnv
IOI2. ytwctT *0tivnryjoi raXacricppovoç.
N n