abjicere soliti : i« pro ¡aia : habes itaque vocis Roinanse incunabula.
Unus, cenus est ab oìvoq,
15. V. Gronov. ad Liv. I. 4.
19. Hujusbonseeptlogegregium habes apud Longinum exemplum p.230.
20. àvakapAvav. Transfertur hoc nomen ad alias praeter hominem res,
prout kóyog ovk àrraka/Avag dicitur sermo seu potius dictum non iners sed acutum
ac sapiens : ita' hac phrasi usum reperio Alcaeum de Aristodemo
Spartiata apud Diog. Laert. Thal. I. 3 1 . et Schol. Pind. Isthm. II. 17.
MvOeirou 8’ àicaka/M/ot homo ebrius Theog. 481.
25. Philostr. Vit. Soph. I. p. 491.
30. "Cipri, {ppivTit;, ut recte interpretes, et sic vulgo exponi solet : vo-
cem hanc \jnkova-8ai scribit Proclus ad h. 1. Hinc confictum verbum
¿¡¡aptd&v apudiEschylum Prom. 17. Schol. ß. exponit « 0 ì to v k o ù e f a ¿¡pai,
kgcì (ppavrilcg notutröat. àpS, vel àpa, curo, Sprj, cura ; Romani enim ut sae-
pius c vel x abjecerunt, ita et aliquando addiderunt. Versus hic ab Har-
pocrat. in & capai citatur. Vid. Phurn. de Nat. D. c. 1. ubi omnino pro
ipeiv et òptyay restituendum ùpctv et àpcvav prout habet MS. Oxon. Herod.
lib. I. p. I . ¡ArßefAlrp) aprjv cyrctv ray dpnarBeitrSv. .¿Elian. V. H. I. 2.
Liberal. Metam. c. 3. Julian. Caes. p. 28. Tlakvapav Philo BeX<wr. V . p.
99. ’Okiyapia pro otio posuit Schol. Euripid. ad Orest. 432. De ©capote
Schol. Callim. H . Del. 314.
Ad Schol. Tzetzis v. 32. p. 5 1 . antep. àporpid<rcag\ Deest ovrag Kakov-
pév? aut simile quid. Vide Steph. in 'Aply.
40. Epist. Socr. 67, 27. Excerpta Polyb. ex Cod. Urbin. p. 154.
Dion Chrys. X V I I . p. 250. A. Diog. L . 75. et Aldob.
4 1 . àa-<polcXa. Ammon, in voce. Galen. T . V I . p. 369. B.
45- Eleganter oppido imitatus est hoc Nazianzenus Ep. 37. T/ ydp
naBav, a trocparare, Kai n ccavrov Karuyvovg rag pcy lepàg Kai iroripobg ßißXovg
aareppiipag, ag VKuycyivacrKcg T a X a y irore 5 prj yàp aWypjvBvig ukovccv 5 rj viccp
Karryov rcBciKag, àg r à rcrßdkia xap av og apq, Kai rag CKaicavag. Solebant enim
non tantum irrßakia sed et alia instrumenta rustica ac agrestia irccp k o o c -
VOV KuraBeTvai, ne putrefierent propter humiditatem, sed magis indures-
cerent, ut solent ea quae KamiCpvrai. Vid. Vet. Schol. ad Theog. v. 563.
Virgil. Georg. I. v. 173. Aristoph. Acliarn. v. 278. et Schol. Paulum alia
veruntamen Nicand. apud Athen. IX . p. 372. E .
5 y . P 7r i o e v r o g . Recte quidem Moschopulus ß o v k c v r ik I v exponit, i.e .
consiliis abundantem. Romane dicefes concinne et accommode plane con-
siliosus, ut ¿kyeig sylvosus, et liujusmodi plurima : occurrit consiliosus
apud Sid. Apollin. Lib . I. Ep. 1. in iis quce deliberabuntur consiliosissi-
mus: quibus verbis hasc vult Sidonius, Constantium, ei enim haec epistola
fuit scripta, si quid deliberandum sit, consiliis abundare quse sup-
peditet. Optime quoque illud prjrtlcvrog. Theocriti verbis Eid. 16, 70.
exponas, A t 'ig p é y a ß o v k c v a v r o g .
60. Mysticam horum expositionem ad Hesiodum respiciens tradit Plotin.
Ew. IV . iii' c. 14. p. 383.
67. V . Bochart. Hieroz. P. I. p. 689,
81. Pandoram Hesiodi Tertullian. adv. Valent, c. 12. p. 295. c.
83. SoXov afavv Timon apud Sext. Emp. p. 731. v. n . et Fabric.
92. Nicand. Theriac. v. 357* ^Cvrray 8’ apyakcrpr, alio tarnen sensu eo
loco quam hic intelligendum. Videndus Scholiastes. Lepida quoque ibidem
de hominum senectute fabula et a Nicandro et a Schol. narratur,
qua hue quadrat. Vid. Mimnermus apud Diog. Laért. 1. i . Sol. §. 60.
96. à}p’r\K. llpanri. Hyperbole poetica aKvpiokcurag dictum. Seleucus
teste Proclo scribebat %¡Bourt, quod non probo, durum enim est. Adde
quod eo modo, quo jam legimus, versus hic citetur a Schol. Thucydid.
1. III. p. 304. B. Atqui Upoi nihil aliud est quam nlBog cista. Vid. Eu-
rip. Ale. 158.
1 00. kvypà. Avyrj, kvyog, kvyepog, Xvypcg malus, injaustus. Avyrj tenebras
denotai, et praterea metaphorice omne quod triste ac malum est, ut e
contrario </>£? significai %apàv trarripiav et cvni%tav, ut Schol. Horn, ad II.
j3 et £. exponit. Aer yvocpcpag ri o-Koreivlg ri crvyveipyg Avrcag o-ripaivei, Ar-
tem. Oneir. II. 8. Hinc forsan Romanorum lugere peti potest. Avyphg
epavog apud Pindarum Pyth. X I I . 25. Schol. òXcBpidrarov exponit : potest
itaque et hic innumerce pernicies exponi.
106. Kopvtpóa, KoptKpS, a Kopvtpy] vel Kopv<paiov, quod convenit cum Kccpd-
\aiav : unde Demosthenes Orat. c. Timocr. dixit àg ¿y KccpaXaia, quod U l-
pianus ad eum locum exponit àg èv awrlpa. Scholia codici MS. Langii
adscripts, notante G. Falkenbergio in notis ad hunc poetam ineditis, ita
verbum hoc exponebant, Kccpakaidru, cKrekétra, y Kopvtprjv èviBqira ri dp-
&9MSU.
113. 8eiXòy 7?pag. Mala senectus. Senectutem malam cetatem vetustissimi
dixere Romani. Afranius, Mala cetas nulla delinimenta invenit.
Pacuv. Ne etiarn hic ad malam cetatem adjungas cruditatem ; ita et Tur-
pilius, Accius, et Plautus apud Nonium, qui ait, “ cetatem malam senectutem
veteres dixerunt.’’ Venit enim properata malis inopina senectus,
ut dulcissime canit Boethius.
122. Lege Procium ad Tim. Plat. p. 13. Euseb. Pr. Evang. IV . p.
165. et Viger.
Ib. Tzetzes haec ad astra refert, et sane ad astrorum influxum fortu-
narn vel infortunium cujuscunque hominis pendere vetustissimi Chaldseo-
rum, iEgyptiorum, ac Phoeniciorum philosophi crediderunt, unde ad for-
tunam hominum inquirendam themata disponuntur, de quibus Sid.
Apoll. Persius, Ptolomaeus, Diadoches, quod ùpotìertìv vocatur a Lucilio
Anthol. 1. II. c. 6. Vid. et Tzetzes noster ad v. 8. Sed hoc minus ap-
tum ad expositionem hujus loci. Propius ad hujus loci mentem accessit
Proclus, qui observat veteres voluisse quod quidam spiritus omnium
actionum humanarum e<popoi sint. Mox nato infanti putabant 8aiaova
trvi//irapi<rra<r8a i fAvrrayaylv rov ¡3iov : illum' autem Genium duplicem esse
censebant vel bonum vel malum : de bonis tantum Hesiodus noster
mentionem facit : vetustissimis autem Chaldaeis hoc persuasum fuisse
constat ex Gen. 30. ubi genius iste bonus u dicitur u n de quo alibi
diximus. AalfMvag autem inferiori quam Deos esse statu recte notat
Proclus, quamvis saepissime oaipcaveg ipsi Dii apud Platonem aliosque,
observante Polluce, vocentur : tamen M. Tyrius illud quod proprie Ge-
niis COmpetit, Diis tribuit Xoy. X'IJ. "Apayoi àvOpamoig Beai itàvreg ¡a\v rtounv
aXkai 8è aXXoig èvof/.t<r8ri<jav : genius proprie àvBpóirov apvyo; erat, sed et Diis
id adscribit Tyrius, quatenus ei arti, quam hic aut ille homo exercet, pra-
fecti sint.
124. Sext. Emp. adv. Math. p. 3 1 1 . vel 552. v. Fabric.
126. xtipórepov. 'Aure. g l . rifAaprrirai 8e o[i.a\ayav\tÀvag ro rcokì) yfpciorepav
itafà ‘da-tala inquit Etymol. p. 675, 23. quem etiam vide p. 808, v.
49. ’A/Mivórepos <p%<; Mimnermus apud Stob. p. 87, 14.
128. Hesych. in Tavaypalcp.
146. Non male Tzetzes oTcX^àv 4'VXV,/ ^xov' àldpayrog, i. e. àia