' I b id . K A A M H IA 1. 'O KàSpoj y àp sxtkts rà ; sirTairuAouj 0 ^/3a j.
T z e t z e s .
1 6 a . M H A Ì2N V<E N E K ’ . wEvsxsv t ìjj irepiou<rlot$ xa i /3acnAsiai T®5
OiSiiroSoc, Si’ 5)V 'ErsoxXijf x a i IIoAuveix»]f oi aSsA^oi povopa^o^avTej
aXXijXooj àirsxTSivav. M^Xcov svsxa X sy s ra i , ori rò itaX a io v pacriXeif
woAuSpéppovsj, xaì iroipsvixov e£a>v /3/ov w prjAov Ss Xeysrai to itpopuxov
AìoXixóbe. A s y s r a i Ss 7rapà to p>)AÒv xaì ijipspov xaì j^auvov sivar >)
irapà to psAco, to tpgovri^M, ireg) itoXko3 y àp ^v, tój e^ijv, ij %pij<nj twv
dpsp,p.ótTcov to~i; oraXaioTj. T z e t z e s .
Ib id . O lA IH O A A O . Toù OiSiiroSoj. ’Awo suGsiaj rijs ó OiSnro'Sijf
tou OiSiwo'Sou, xai OiSnro'Sao, SiaAuirei ’ Icovixij. vE ctti Ss xaì sre'ga suflsia,
ó OiSnroj, x«l Ó OiSkouj, xaì Ó OiSnmSaj. T Z E T Z E S .
Ib id . M H A Ì2N 'ENEK.’ O IA H IO A A O . A ia twv pijAcov oratrav
SijAoi Tx/V xTr(criVj Si’ Sjv oi too OiSiitoSog itctiSe; xai it oXspiov f,pa.VTO it pop
àXX^Xooj, xai coi/a7TS0avov àXX^Xoif, xai p ia irupà orapsSoGijcrav. A A -
A Ì25. 78 Oi yàp 7raXaioì sv toij rs rp a ito tri rrjv xrrj<riv sip^oi/, apsAsi xai
v evixct Asyci iiyovv T. ir. Tl’inc.
OiiiwoS'o; ¿irò ps'poo;, to iraAaiòi' ya£
mediis om. Tripe. Mox iroAoO^tp-
poia Trine.
w H in c ad fin. om. T r in e , ha -
bens solum rà sfi? iijAa.
78 H in c apud Homerum aetas
est. in regum filiis, quae liri ¡3ovo-iv
a poeta dicitur : ii enim regum
filii, qui aetate prima ante res
gestas interficiuntur, aut fa to ce-
dunt, lirl j3ouai xTEiEEcrSai u SvijcrxEiv
a poeta dicuntur EpipaTixw? : quod
non satis excutiunt grammatici
qui haec notant. Itaque omnes
Andromaches fratres, qui ante re rum
gerendarum tempus et aeta-
tem virilem sublati sunt, xars-
itstpvsv A^iAAeu^, etti /^ouaiv, id est,
atate prima, adhucpueros: L o cu s
est Iliad. Z. Oi is' poi lir ra xaai-
y v v iT o i s c c c v sv fAsyocpotcrtv, O t (a s v
7FoivTS$ i u XtOV VJfACCTt CC>i£o$ S IC U
ITa';Ta; yৠxarilriCpvt itoSafxrii iìo;
/A^iAAeÙì, Bovaiv iir’ siAutÓÌec-ui, xai
¿gyEEVIJS 0l'E!T<7l. Et'Odysseae N. M inerva
formam assumit sTrijSi'To^o?
ìéoo. Oioi, inquit poeta, ¿naxTivv
iTarii^ sgctì.— a^Eog9ey ¿'e oi ijA0ev A-
’AvÒjÌ iipa? lìxvTa via iirifiu-
Togi pjjA&iv, IlavairaA«, oioi te ¿va-
xrwv iraris; ’¿acrtv. ALneas nega t
Iliad. Y. metuere se Achillem,
quod alias cum eo congressus es-
set lori (iovaiv : quod circumscribit
h oc modo : Ov pi» y«§ vvv ir^ura.
iro iió xE o c ¿ » r A ^ iX i j o i S r i j i r o p a i ,
«A?/ òiiS'n p£ xoti ¿AAofii ioogi (pó^mrtv,
*E| Vlò>)c, ote fiovo'ìv iirrp.vtoiv ipcrÉ-
pijo-i. Primae enim ex'cursiones
quibus se mutuo exercebant re-
gum filii, erant jSotiAao-iai. Unde
illud : oó yag iruitor Èpa; /3o5; ÌAa-
cra», viri magnanimi. Cujusmodi
excursores A>jara? primo dixerunt
¿irò rii; Asia; : eos propulsabant oi
PotixóAoi. N e c aliam causam antiqui
Graecorum commentarli red-
dunt, cur ’a a é^av^oi dictus sit no-
tissimus ille t o £ì Ilfiapoo, quam « a
To yEy£EE^i70a i o cv to v tv irq a T r i ì jA i x i oc
@o v k ó A o e , x a ì ¿ A e I ^ c c ì i I x b T r o v i s i r i -
¡SooAevovTa? toT? Pooai : non aliter
quam a Capitolino senior Ma ximi-
nus pastor fuisse dicitur, aetate
prima, et, ut ille loquitur, procer
qui latronibus insidiaretur, et suos
ab incursibus vindicaret. Propterea
sicut He cto re s , Astyan ac tes , h rii
i r o i io -E i , regum filiorum sunt óeóol
/3a<nXÉcuv itxÌSeg lito lp u ivo v itpò too ya.p.00, xai T ap v o g a v i itpofìuTa.
xct) l3o'*s l%ap i> T 0 - i'Sev xaì A A 4>E2 lB O I A I . P R O C L U S . ^ ..
1 6 3 . x A A ITM A . ‘H flaXaa-a-a, xaì tÒ SaXaccriov xOpa, iragà to
Xaiòv xaì àpKTTspòv Tpijpa xaì kit ala m sivai. E li Suo yap TprjpaTa j)
xa8’ ^paj oìxoupsvr) Siaipsìrai, si? yijv xaì flaXatrirav. K a i 8=£iov pev
rp^pa, xaì xaAXunrov ^ y^* Xaiòv Ss xaì (fatiXov r] SaXairo-a, xaì Tà
aÙT^f xupara. "Oti Ss ^aXsiròv i] flaXainra, xaì "k p a x h
XaAlirìi i ’ èiréxetro ùdluxcro-a. TZETZES. f? ’
1 6 4 . E ^ T P O IH N A T A r f ìN . K aT è^o^v Xsysi to Ò ì Suo oroXs-
pouf t Òv &ri/3ctixòv xaì tov IXiaxov. P R O C LU S .
Ib id . y H T K OM O IO . Eùxopou. T z e t z e s .
1 6 5 . E N 0 ’ 'H T O I . "O ttou S)), i] TOTS S^, to y àp svSa tottixov xa ì
ypovtxóv soTi. T z e t z e s . / /
1 6 6 . T O I S A E A IX ’ A N 0 PÌ2I I Ì2N . Ilepì t% t£ v ’Hpwcov X^soos
ó Xoyoj, x a ì oti x a ì |Siov x a ì toV ouj oixs/ouj, ouj sxaAs<rsv^ij, TWV
ùvOpcóitoov àirsvsipsv z aÙToVf ó Zsùj sv to7j 7r% a<ri/ ^ A A A i 2 2 ‘
’Aite^cópurev aÙToùj twv ùvdgwitoov, x a ì sSaixsv aÙTOij iSiov towov xaì £*^v,
x a ì ^¿òo-iv a/3Aa/3s7i , irsgav toù ’fìxsavou, Ta j SiaTpi/3a j itopirui, 0 sctti
P R O C L U S .
fJLCCTM STTUVVfJLCC S ÌC I H 3.0•
Z. B i iè /xer* A iV ìjttov, xat niiacroy,
Ot!$ 7T0TB N V[/,$YI N>jV? A@CIQ@0C(>SY)
fix* ¿pupovi BouxoAuovi. BouxoAi&je
i ’ v!òi ¿yacvov Actopidovroi; II^ecr-
[3vtccTos yEEEii------ qui filios suos
genuit Iir’ oEovriv. &c. Quamvis
e t honestum olim nomen erat (3ou-
xoAou xaì iroipÉvo;. E x s tan t hujus
rei etiamnum hodie ve stig ia h rii
jSouxoAtxi) irpa'/paTEia, dlim p r e c i pue
passim, ut nuper multis in
publicis nostris ad Theo critum
lectionibus ostendimus, riòv @ovxó-
Aa» xaì i r o i p i v a v ra|£i, tanquam e-
minentiori, ri aiiroAixii ra|i? oppo-
natur, quae erat hominum potissi-
mum mercede conductorum et it»
liberalium. E s t enim è> r i 0ou-
xoAix? irgaypaTEÌa irotpij» non minus
quam (3ouxÓAo; ràv irpo; r i, ut
ostendimus cum alias turn prae~
sertim cum egimus de vetusta /3ou-
xoAixi) ¿AA»Aoypa^ia, quam |3ouxo-
Aia» dicebant. I ta ut Theo critus
opponat interdum roù{ |3ouxoAo u ì
ToK ¿vEAEvS/poi? x a ì ^ouAoii, sicut et
Toù? iroipAa$. N am quod haec
ra fis etiam in regum liberis fue-
rit, ex iE n e a , Ancbise , E ndymi-
one, Paride, et aliis, ac praesertim
oAn? t ? { ^ouxoAixS ; autore, D ap h-
nide, satis monemur : cujusquerela
primam buie scribendi generi o c -
casionem praebuit, et rò aAyo? roù
Aaipnio; a T h e o c r ito d icitur: quod
nuptiae regiae probant apud .¿Elia-
num : unde illae lachrymae. Quód
nec ignorasse videtur Silius, qui
Dapbnin quendam nobilissimum,
ab hoc Daphnide deducit lib . 14.
Hos inter Daplmis, deductum ab 0-
rigine nomen Antiqua, fu i t infelix,
cui linquere saltus E t mutare casas
infido marmore visum. A t prin-
ceps generis quanto majora paravit
Inter pastores sibi nomina & c .-------
H e in s iu s .
x D e e s t hoc Scholion Trine,
y D ee st hoc Scholion Tr in e.
z aÙToì? om. A . B . D orv. M o x
và{ iiargi^ai x. t . A. om. A . D o rv .