i "
i!?í l:t¡
! il.
N A T U U R K U N D E . 867
P R I N T B L A D DXIX.
IVafit voor eenen boom, ais hy afgehouden word, is 'er verwachtwg, dat hy he?n
nog zal veränderen j ende zyne Jcheute niet en zal ophouden.
Indien zyie Wort el in de aar de verouderd, ende zyn ßam in hei flof verfîerfd.
Hy zal van de renke der laateren weder uytjpruyten ; ende ytl eene tak tnaken^
geiyk eene plante. Job X IV. veriT: 7. 8. 9.
Hur mnt de Konß de Bafi •uan mer dan eenen Boom,
Door SCHEÜCHZERS fraaye peu, naar 't leeven.
In all' zyn eigenfchap befchreeven.
De Stof verschaff hem JOB zyn aangenaamen âroom.
Trachtge in natuur'xeet voort u vaaren,
En GOD te kennen in zyn werken; tree dan toe:
De wakk'ren SCHEUCHZER, nooit in 't mderzoeken moê,
Verfchaft u fiof in weinig bUren.
's Mans Gijeeeejfti,, daiie imn ggeeccnn zaak,, hmoee zivvjaar ze iis.. dduupptt ofznft.
Toont elk de kracht van één nooit afgeßooft vernuft.
IK heb boven op Kap XII. 8. gecoond, en
breedvoerig genocgzaam, gepaft op de waardigheic
der zake, uyc de beginflelcnder liedendaagiche
kruydkunde, dat elke plante in hare
Ichoot voed een oneindig gecal van andere gelykflachtige,
dewelke door aanteelingontwonden
kennen worden, in de voortbrenging der
wereld zelve uyt niets van G O D gelchapen.
Dar 'er niec van noden is, dan eene nieuween
genoegzame kracht, het voedende zap in die
alderkleinfte beginifelen dryvende. Dit zelfde,
hec welk ons de dagelykfche ondervinding leeraard,
onderwyft 00k de VVysgeer in onzen
T e x t , yoor eenen boom, als by afgehou-wen
•Word, is'er ver-wachting, dat hy zig nog zal
verandmn, ende zyne Jcheute nieten zal ophoiiden.
Job namentlyk neemd zieh voor ce beroogen,
dat een menfch als hy eens isafgehouwen,
niet weder opftaat, namentlyk in dit leven.
Een man fierft, als hy verzwakt is: ende
de menfchegeeft den geefi, -li-aar is hy dan?
vers 10. Van het zelve gevoelen met j 'öi is
Mofchus Idyll.i. Velgens de Latynfche vercalingvan
Vulcanus.
Ach myi ZOO '•j:anneer de mahiwe eens in eenen
•vrnchtbaren Ho^ is veudord,
Ofde oroene yvfroumei-k, of de bloemen -van
de gekrulde anys,
Ann allen komd het leven wederom op het aankomende
jaar.
Maarwy, die verfiandig zyn, wygrooten,
en in krachten vermeerderd.
planten vergeleken hebben tegen het ongelukkig
lotder menfchen. Horarius IV. Boek der
Gedichten, y. Lier-zang:
De Sneeww-vlokken zyn uveggevUicht, het
gras komd iz-eder op de veíden
En op de boomen het loof:
De aarde ver-wijfeld de beurten.....
PFy ais wy zyn gevallen,
Waar is de vroome Eneas, waar deryke Tullus
en Ancus
Stof en fchaduwe zyn wy.
Torquatns, noch het gejlacht, noch de wel-
Zal 11 herßellen.
Catfilliis de Zonne:
Poor ons, -wanneer het korte licht is onder-
IVmneeere r •- x-y ttns zyngeftorven
in de uytgeho'Je aarde
Door oneitidigc eeuwen in eene zware ßaap
gedrukt. ^
Daar zyn onk anderen onder den Dichteren geweeft,
dewelkcdezejaarlykfchecn den anderen
opvolgende verandcring envernieiiwingdcr
Staat eene nacht eewmg te Jlapen :
In den Oorfpronkelyken Text betekend etfch
eigentlyk geen Boom, maar hout, welk woord
ook de Gemene en onze Latynfche gebruikc.
ZooookandereSchryvers. Virgil. Landb II. B.
ÌVJt zal ik 11 verhakn de balzem zweetende
uit het riekend hout ?
Niet zonder redenjhet is eigen aan eene boom,
hout te hebben. Pfalni I. 3. Hy zal zyn alseen
Boom hout, geplant aan waterbeken , die zyne
uì-ucht geeft in zynen tyd.
Job vermeld in onzen Xext drie wezendlyke
deelen eener piante, wortel, hout, ftam.
In de a.irde of'aan dezelve Icggen de wortelen,
dewclke, rcrwyl zy het voedend zap, in
de zweergaten der aarde Ichuilende, door hare
alderkleinlte vezcltjes, ontfangen, ja ook toeberetden,
kooken, en verder na de fteel of ftam
verzenden j nemen zy de bediening waar van
den mond en de n^ge. Zy beftaan, gelyk de
r fteel
t i
fili;-
ri» I
li,: