het gebied van den graanbouw en van die gewassen, welke met die der Middel- en
Noord-Europeesche graanlanden overeenstemmen. Hier kan men een noordelijke,
me t vooral tarwe, en een zuidelijke zone, met voornamelijk mais onderseheiden.
Eigenaardig is nog, dat de regenhoeveelheid aan de oostkust en de tijd van den
regenval niet veel van die in het binnenland afwijken, zoodat, wijl dit met de
temperatuur eveneens het geval is, geen eigenlijk kustklimaat te onderseheiden valt.
De geheele oostelijke helft tusschen 80° en 100° W.L. heeft daardoor in hoofdtrekken
een zelfde klimatologisch karakter, nl. dat van een continentaal klimaat, echter met
aan zien! ijken regenval.
Ten westen van 100° W.L. begint het droge, ten deele woestijnachtige klimaat der
hoogvlakten en der bergketens.
Längs de Pacifisehe kustzone vindt men nog een kustklimaat, met dat van West-
Europa overeenkomend, doch door de gebergten tot een smaller kustzone beperkt.
$ * *
EEN BAYOU DER MISSISSIPPI.
Wanneer men een blik werpt op den cultuur-geographischen inventaris der Unie,
dan blijkt uit het bovenstaande het voordeel, dat het geheele gebied in de gematigde
luchtstreek ligt, in het zuiden evenwel met overgangen tot de subtropische en tropische
gewesten. Deze omstandigheid, in verband met de uitgestrekte vlakten van buiten-
gewone vruchtbaarheid, welke nog slechts ten deele bebouwd zijn, wijzen de Unie
een eerste plaats aan als Iandbouwgewest, als een woonplaats voor de landbouwers
als in Middel-Europa. Daardoor heeft de Unie in deze eeuw haar grootsche ontwik-
keling verkregen, zooals wij nader zien zullen.
Wanneer wij een blik op de kaart slaan, valt tevens in het oog, dat het vlakke
land van het oosten met een reusachtig net van natuurlijke wateren is doorsneden.
Het is bovenal de Mississippi, die men terecht aldus als „vader der stroomen”
aanduidt, welke met haar talrijke bijstroomen het cultuurgebied van Amerika
geopend heeft voor Europa, en die daarom als een natuurlijke levensader van het
ontwikkelend Amerika moet beschouwd worden. De beteekenis dezer rivier wordt
ons duidelijk, als wij weten, dat haar stroomgebied nagenoeg de helft van het
laagland omvat en met zijn bijstroomen een net van waterwegen vormt van 32,000
kilometer lengte. Niet minder dan 55 van haar bijrivieren zijn bevaarbaar, en
daartoe behooren belangrijke als de Ohio (1800 K.M.) met de Tennessee (960 K.M.),
de Cumberland (590 K.M.), en de Wdbash (550 K.M.), de Illinois (400 K.M.), de
Missouri met haar bijrivieren (4600 K.M.), de Arkansas (1400 K.M.), de Red River
(510 K.M.). 1) Men kan met grond beweren, dat de Mississippi er het meest toe
heeft bijgedragen, om de verschallende deelen der Vereenigde Staten tot een eenheid
te doen samenvallen. Dit geschiedde niet alleen, doordien deze rivier sedert de
eerste tijden der bewoning door Blanken een levendig verkeer zoowel tusschen het
oosten en westen als tusschen het noorden en zuiden te voorschijn riep, maar ook,
doordien zij als het ware het philosophisch besef van eenheid wakker riep bij de
bewoners der oeverlanden.
Naast de Mississippi wijzen wij op de St. Laurens-rivier en de Groote Meren,
een ware binnenzee, met talrijke verbindingskanalen; op de belangrijke Hudson en
op de Atlantische kuststroomen: Delaware, Susquehenna en Potomac.
Zoo is de Unie op natuurlijke wijze geopend voor het verkeer. Zonder den aanleg
van kunstwegen was het reeds mogelijk met stoombooten de groote vlakken van het
binnenland in alle richtingen te doorsnijden. Die vlakten legden ook later bij den
aanleg van verkeerswegen weinig moeielijkheden in den weg, zoodat de bouw van
spoorwegen hier dikwijls met betrekkelijk geringe uitgaven tot stand kon komen.
Als wij daarbij nagaan, welke natuurlijke rijkdommen dit land bezit, hier in wouden,
daar in mineralen, maar bovenal in uitgestrekte vruchtbare gewesten voor landbouw
en veeteelt, dan zien wij, dat de . late ontdekking en bevolking van Amerika een
zegen voor de negentiende eeuw moest zijn, om menig land van zijn overbevolking
te verlossen, of energieke individuen een arbeidsveld te openen.
De enkele elementen, die wij als foctoren in de ontwikkelingsgeschiedenis des lands
boven opnoemden, verklären reeds in algemeene trekken de groote vlucht, welke de-
Unie op eeonomisch gebied binnen een eeuw tijds heeft genomen. Er komen echter
nog andere factoren bij, welke wij bij de beschrijving der bevolking zullen behandelen.
1) De beteekenis dezer cijfers wordt het duidelijkst door vergelijking met eenige rivieren üit Europa. -
Daarom eenige cijfers der stroomlengte van enkele rivieren. De Bijn 1225 K.M ; de Elbe 1158 K.M.;
de Loire 980 K.M.; de Bhöne 810 K.M.; de Seine 705 K.M.; de Po 580 K.M.; de Taag.910 K.M.