onderwjzeressen Uit deze cijfers blijkt, dat het aantal onderwijzefessen grooter is
dan dat der ondei wijzers. De Amerikaan heeft met zijn onrustigen geest met ziin
landebiedtTenVruimevPldV6r £ H & r ’S J S 'USt lA het onderwijzersbaäntje;X , ‘ „V ' T i ü l > om. zlJn krachten meer productief aan te wenden. het
„ i open bare bibhotheken zijn een onderwerp van veel zorg. Het Bureau of Edu
aSanetarl sm“ ei^*r tdoaenn’eleOmOt ^ d e T «^bHoudie n’dS) te mzaeWmeiDn g m¥e“t 4026 °Penbare bibhotheken. 33,051,872 boekdeelen, welk
■VoOTa^rb S o ^ 1!ik\ i ^ te‘Jlll• f n, d 0 0 rparticulieren gegrondvest, vindt men er vele.
DehtoMtal’k va f “ M E F ' “
i H n V T ö^!00(?^eelCTet? o o khebbenkmem^TijkegevTOrde*n
bibhotheken gesticht, sterrenwachten gebouwd (Lick-observatorium) enz.
❖ * *
In de Unie is de landbouw niet alleen de hoofdbron van de welvaart in den teeen-
¿ £ & 00k ^ mächtige factor van de opkomst der kolonibn in het
.. ® r . e; Ceres is de voornaamste Godheid der Kepubliek; haar bewijst de Amerikaan
J” (ilePste gehoorzaamheid, zegt een Amerikaansch sehrijver.
oCaaliiiffoorrmnSe tZddee d r™a1nupcghhor,-ys!tfe lls Üelsf m-Wvo'’ er4de1n, den® SeePma?gJea asrtdreenk einn, Tweaxaasr , dNe iemuiwin-oMnetexiincnoi nean-
eenr iJii0" tt eihnf ddeenn JLlanaddhbno,u w °d^e gnv eMrkla nYnegre ®hnuingndeer Sotnattwenik kalesl inlagn. dZbno,u wdikeo alollneeiinn noanatrs t¡aroaundf
de ™ sPoedig teleurgesteld, en daardoor hielden
in tde „ i S iJ? ! SmUtlftgne VrOeeedHds ' nInnn zMienhBjk u i¥tag“e bdreeind ¡enI BwareBn taIba kw, asta rdwe el aennd bmouawis
a f l naar Europa en West-Indie werden uitgevoerd E v e Z l
lioen acres “ °UWmg genomen oppervlakte niet meer dan 20 milvan
°!iPr!a halJ e eMW “ a ; Je vriJ)™rding werd bovenal de ontwikkeling
riet S v ! op den voorgrond gesteld en de cultuur van katoen, suiker-
Amerika hierh"“ K° I S P i mtgebreicL J ro e g e r dan ergens elders leerde men in
Amerika hierbij gebruik maken van machmes. En met de uitbreiding van de bevolkelde
zieh o o lfS e e 6n «rooter >andoPPervlakte onder den ploeg genomen en ontwik-
K e r n e zien ook meer en meer de veeteelt.
aa^oonS.611 hi6r CijferS V°lgen’ W6lke de uitbreiding van het bebouwde land
1850. 1860. 1870. 1880. 1890.
Het geheele getal acres als boerderijen.
Ontgonnen acres .
Getal boerderijen . . . .
Gemiddelde grootte der boerderijen .
293 560 614
113 032 614
1 449 073
303
407 212 538
163 110 720
2 044 077
199 ¡
407 735 041
188 921 099
2 659 985
153
536 081 835
284 771 042
4 008 907
134
632 218 619
357 616 755
4 564 641
138
« d,eJ i n cijfers blijkt nu, dat de landbouw met reuzenschreden is vooruitgegaan
Sedert 18o0 is de oppervlakte lands, als boerderijen gebruikt, ruim vertweevoudigd'
Be gemiddelde grootte der boerderijen is afgenomen, hoewel in het laatste decennmm
ook m dezen weder eemge toenemmg viel te ontdekken. Die afneming in grootte had
evenwel met versmppenng mets te maken, maar had enkel ten gevolge een toenemende
mtensiteit der cultuur. Maar toch is het stelsel van groote hoeven in Amerika algemeen
en hierdoor kan nergens zooals hier van machinale hulp bij den landbouw gebruik
Demaakt worden, waarvoor de effen bodem der prairieën bevorderlijk is.
Bij die uitbreiding van den bebouwden grond, een toeneming, welke die der bevol-
king overtreft, moest de Unie wel een groot overschot van zijn granen voor de
wereldmarkt leveren. In de jaren na 1840, toen Europa door misgewas werd getroffen,
werd Amerika de korenschuur van Europa. De zoogenaamde „surplus cornstates”
werden in de laatste halve eeuw naar het westen verplaatst. Terwijl in 1849 van de
totale tarwe-opbrengst, 100 mill, bushels bedragend, 52 mill, uit de Atlantische Staten
kwam, 44 uit de Centrale Staten en 5 mill, ten W. der Mississippi, was in 1884 de
verhouding, bij een opbrengst van 512 mill, bushels, als volgt: 12 : 36 : 52, dus
nagenoeg ömgekeerd. De graanbouw is geheel naar het W. verplaatst.
Van grooten invloed op de vestiging was het stelsel der „public lands”, der open-
bare landerijen, die tegen een prijs van f 3—f 6 de aeré (1 acre = 0,9 H.A.) werden
verstrekt. Aan de spoorwegondernemingen werden groote gedeelten van deze publieke
landerijen uitgegeven, en daardoor had men hier het omgekeerde stelsel van den
aanleg der spoorwegen van de Oude Wereld. Terwijl in Europa alleen spoorwegen
werden aangelegd door dicht bevolkte gedeelten des lands, waar aan het nieuwe
verkeersmiddel belioefte bestond, werden in de Vereenigde Staten spoorwegen aangelegd
door onbewoonde gedeelten der yerkregen publieke landerijen, om deze voor
bewoners toegankelijk te maken en dóor den verkoop der landerijen en door het
zieh hieruit ontwikkelend verkeer winsten te behalen.
„Public lands”, waarover nog niet beschikt is, worden gevonden in 24 Staten en 4
territorien. Over deze gronden kan alleen het Congres beschikken, en verschillende
bepalingen zijn vastgesteld, waaronder de Staten van deze landerijen gebruik
kunnen maken.
Tot beheer van de groote oppervlakte der „public lands”, der staatslanderijen,
werd in 1812 de „General Land Office” ingesteld, aan welks hoofd een „ Commissioner•”
Staat. Het is een belangrijk ambt geweest, doch na verloop van tijd zullen
deze staatslanderijen ten einde raken.
De eerste taak bestond in het opmeten en indeelen der staatslanderijen. Dit
geschiedde volgens een eenvoudig, meetkunstig systeem. Op afstanden van 6 mijlen
werden parallelle lijnen van het O. naar het W. en van het Z. naar het N. getrokken,
en de op die wijze ingesloten quadraten verkregen den naam van townships, dus
staatsgebieden. Deze townships hebben doorloopende nummers, van N. naar Z. door
Arabische, van O. naar W. door Romeinsche cijfers aangeduid. Elke township wordt
op dezelfde wijze in 36 secties en elke sectie in 16 deelen van 40 acres ingedeeld.
Naarmate men meer overtuigd werd, dat de bewoning van het achterliggende land
een staatsbelang is en in het voordeel van de geheele bevolking, werd de verkoop
dier landerijen bevorderd door den Staat en het verkrijgen van onaantastbare rechts-
titels op den grond voor de bewoners vergemakkelijkt.
In 1841 werd het recht van voorkoop (pre-emption), door het Congres geregeld en
bepaald, dat meerderjarige burgers en immigranten, die verklaarden burger te willen
worden, het voorkooprecht konden verkrijgen op V4 sectie tegen den minimum prijs,
als zij de bebouwing van den grond aanvingen en niet elders in een Staat 320 acres
bezaten. De President bepaalde, welke landerijen, waarop geen recht van voorkoop
werd uitgeoefend, publiek verkocht zouden worden.
Den 20«“ Mei 1862 kwam de „homestead law” tot stand, die günstig gewerkt
heeft. Volgens deze wet kunnen meerderjarige burgers der Vereenigde Staten of zij,
die hun voornemen te kennen geven dit te willen worden, van de tot voorkoop
bestemde landerijen 160 acres tweede soort grond tegen 1,25 dollar of 80 acres
eerste soort tegen 2,50 dollar de acre als „homestead”, als huisstede, verkrijgen, mits
zij de verklaring (affidavit) afleggen, dat zij het land zelf bebouwen, er zieh op
vestigen zullen en het niet in ’t belang van een ander trachten te verwerven.
Wanneer men vijf jaren op dit land gewoond en het bebouwd had, werd het hierdoor
het volle én vrije eigendom van den bewoner.
Verder werd bij de wet van 3 Maart 1853 aan den President het recht gegeven,
voor havens, samenvloeiing van rivieren en andere günstig gelegen plekken de gronden
te reserveeren voor den aanleg van steden. Deze gronden werden in bouwterreinen
ingedeeld en verkocht. Zoo werden in de Vereenigde Staten de plaatsen der nieuwe
steden door de Regeering aangewezen.