Het Europeesehe element wordt tevens nog vertegenwoordigd door een aantal
Portugeezen, bijna allen van het eiland Madeira hierheen gekomen, in welker bezit
o. a. verreweg het grootste deel der kroegen geraakt is.
Ook ontmoet men in fatsoenlijke kringen verscheidene Engelsohen en Franschen
die zieh wegens handelsbelangen hier ophouden. Zelfs kan men hier wel eens vlueh-
telmgen aantreffen uit het naburige Cayenne, onder welken men lieden vindt uit
l m i a jUlt nara *n Achter-Indie. Ook de Duitschers ontbreken hier niet. Doch de
_~12U0 Joden overtreffen in aantal de andere vertegenwoordigers der Blankerassen
De gekleurde bewoners des lands bestaan uit Negers en Indianen. In den laatsten
J zJJn ook Hindus, Javanen en Chmeezen in Suriname geimmigreerd, waardoor het
aantal rastypen is toegenomen. Van 1873—1882 waren er ruim 2000 Chineezen uit China
in Suriname geimmigreerd, en van 1873—1894: 17,500 koelies uit Britsch-Indie.
Dezen vertoeven hier tijdelijk. De Blanken, die in Suriname vertoeven, zijn slechts
zelden voornemens, zieh daar voor goed te vestigen, wat ook zelden gesehiedt. De
JNeaenanders m Suriname komen en gaan.
Doch tusschen deze nationaliteiten bevindt zieh een talrijke hevolking, die met den
naain van kleurlingen wordt aangeduid en waaronder alle vermengingen van gekleurde
met Blanke rassen begrepen worden.
In het algemeen wordt ieder, die in Suriname geboren wordt, een Creool genoemd
Wanneer een kind geboren wordt uit Nederlandsche of andere Europeesche ouders
,is dat een Blanke Creool.
De afstammelingen van Europeesche ouders en Negerinnen of mulattinnen worden
Kleurhng-Creölen genoemd. Vroeger noemde men de uit Afrika aangevoerde slaven
ot zwarten Zoutwater-Negers. Karboeger-Indianen zijn kinderen van Negers of
Kleurlingen en Indianen; vader of moeder moet altijd tot de Indianen behooren
Van de meeste gemengde rassen is de vader het blankst; de kleurling-vrouwen ziin
er met op gesteld, een kind te hebben bij een man, die donkerder van kleur is dan zijzelf.
ln yroegeren tijd, vddr de afschaffing der slavernij, waren er vele Blanke Creoolsche
tamiüen m Suriname, die reeds gedurende eenige geslaehten daar inwoners waren
geweest. Deze lieden leidden er een weelderig leven, bewoonden groote huizen met
iraaie turnen, en bezaten vele slaven. Na de opheffing der slavernij in 1863 ziin
de meesten hunner uit de kolonie verdwenen, hetzij uitgestorven of naar Nederland
vertrokken. Op dit oogenblik zijn er nog enkele van deze oude families in Suriname •
hun aantal is onder de „Joden” grooter dan onder de Christenen.
Het leven der Blanke bevolking in Suriname heeft versckillende eigenaardigheden
die voortvloeien, hetzij uit het klimaat, hetzij uit de eigenaardige samenvoeging of
uit het karakter der kolonisatie. Standen vindt men in Suriname evengoed als
elders; hooggeplaatste ambtenaren vormen den eersten stand, en daarop volgen de
admmistrateurs van plantages, officieren, kooplieden, magazijnhouders,:enz. Bijna
alle standen zijn vertegenwoordigd door Blanken en kleurlingen van allerlei nuances-
de laatsten hebben verreweg de meerderheid boven de Blanken.
Onder de bevolking van Suriname wordt een groot aantal Israelieten aangetroffen,
gelijk wij reeds opmerkten. Sommigen van dezen leggen zieh op den grooten land-
bouw toe, maar het meerendeel drijft, evenals elders, handel. De Surinaamsche
Israelieten staan in scherpzinnigheid in dat bedrijf niet achter bij hun stamse-
nooten elders. B
In de levenswijze der meer gegoede Surinamers vinden wij, Europeanen, veel
ondoelmatigs, zegt Dr. ten Kate. Zoo o. a. slapen zij te veel. Behalve dat men er
een behoorlijke nachtrust geniet, wordt gewoonlijk de geheele middag met slapen
doorgebracht. De Engelschen in Demerara en elders in West-Indie evenwel gaan
den geheelen dag hun gang en maken zieh vroolijk over de slaperigheid der Surinamers.
Voor zaken is de Surinamer over ’t geheel slechts vddr twaalf uur ’s middags
te spreken; het overige van den dag wordt gewoonlijk met slapen, eten, zieh
amuseeren en nietsdoen doorgebracht.
De eigenlijke burgerstand in Suriname is nog jong, want eerst sedert 1863, toen
de slavernij werd afgeschaft, begon het volk meer besef te krijgen van eigen verant-
woordelijkheid. Vddr dien tijd waren er slechts vrijen en slaven in de kolonie. Een
zeer klein aantal vrije arbeiders, die door oppassendheid het recht van vrijdom
verkregen, legden zieh op het een of ander vak toe en verzekerden zieh daardoor
een onafbankelijk bestaan. Het tegenwoordig geslacht onder het eigenlijke volk
beschouwt het als een eer, af te stammen van hen, die vdor 1863 vrij verklaard werden.
Op dit oogenblik bestaat er een ontwikkelde middelstand met welgestelde burgers.
Ook treft men er bekwame arbeiders op elk gebied aan.
Veel in Suriname dagteekent nog uit den ouden tijd vddr de afschaffing der
slavernij. Zoo is het o. a. met de huizen, meest alle in dien tijd gebouwd, bestaande
uit drie verdiepingen, de slaapkamers op de bovenste étage. De keuken is buitens-
huis en wordt gevormd door een soort van schuur; eigenlijk is het een waar rookhol.
Op een steenen haard wordt op ijzeren drievoeten of hoopjes steenen met houtvuur
gestookt. De wanden der keuken zien vuil en bruin van het roet; een paar planken
op schrägen doen dienst als aanrechtbank.
Is het te verwonderen, dat de Nederlandsche huisvrouw, die hier moet verblijven,
aanvankelijk pruttelt en zichzelf moet overwinnen, om er zieh thuis te gevoelen?
HEERENSTKAAT TE PARAMARIBO.
De huizen in de kolonie zijn meest van hout gebouwd, alleen in den laatsten tijd
zijn er enkele van steen verrezen met meerdere gemakken. Elout, van Paramaribo
sprekende, zegt, dat ze geheel geschoeid zijn op de leest van kleinsteedsche woningen
in het moederland, zoodat men zou wanen, in Eiburg of Doetinchem te zijn. De
aanblik verschilt niet zeer veel van die in onze Hollandsche Steden, met hun met
boomen beplante grachten en pleinen. De rechte straten, ruime huizen, openbare
gebouwen, de bruggen en kerken herinneren aan Holland, terwijl de palmen en
tamannden, de gekleurde menschen niet te vergeten, ons telkens bewijzen, dat wij
in de heete luchtstreek zijn. Het is een Nederlandsche stad in de tropische luctitstreek.
Achter de huizen, die aan de straat liggen, bevindt zieh een erf, waarop gewoonlijk
tal van kleine gebouwen staan, door een Negerbevolking bewoond. Daar bevindt
zieh ook de keuken en het wemelt er van kippen, geiten, varkens, honden, katten
en Negerkinderen, met potsierlijk dikke buikjes.
Paramaribo, aan den moerassigen oever der rivier van Suriname gebouwd, maakt