HET TERRITORIUM ALASKA EN ZIJN BEWONERS.
WgKm i erntormm Alaska, dat tot de’ Vereenigde Staten van Noord-Amerika behoort
w J ‘ ! e0graphlSRh f ? blJ het behandelde gebied, en daarom zullen wij de
besprekmg hiervan vooraf laten gaan aan de beschrijving van de Unie
n °0rC!WeSte yk Ultsteke; ide schiereiland van Noord-Amerika, tu'sschen 60° en
?6 a’i *'? wa?,rl? groote bergketens uit het westen van Noord-Amerika
uitloopen, heet Alaska, t Is een ruw, bergachtig land, in het noorden aan de Pool-
zee grenzend waann zieh geen warme Golfstroom ontlast, en daardoor in het noorden
met een contmentaal klimaat, terwijl m het züiden de Groote Oceaan op de kuststreek
een milder mvloed uitoefent, welke evenwel door de kustgebergten alleen tot een
smalle strook beperkt blijft Alleen. de met eeuwige sneeuw en gletschers bedekte
bergen urtgezonderd, vormt Alaska een gebied, voor een groot gedeelte met wouden
van sparren, ceders, populieren, berken en eiken bedekt. De hoofdrivier des lands
is de Jukon op vele plaatsen een breede stroom, die door eilanden wordt afgebroken
en zijn wateren naar de Bermgszee voert. Doch deze rivier is slechts een korten
tijds des jaars open voor de scheepvaart, ongeveer van het einde Juni tot October-
onmogehjk. maanden maken het Üsdek of drijfijs de vaart op deze rivie^
T S Yr0eger: 6en Rus?‘.?ch? bezitting. In het midd_en der zeventiende eeuw
was met de verovenng van Siberie tot den Grooten Oceaan Alaska ontdekt, maar
men wist op dat oogenbhk nog geenszms, of Azie met Amerika verbonden dan wel
daarvan geseheiden was. In het jaar 1648 was Dechnoff de eerste, die van de Noordeliike
IJszee hier in, den Grooten Oceaan doordrong en dus de Oostkaap van Azie
passeerde, doch zonder het bestaan der zeeengte te vermelden, waaraan Bering
langen tijd later zijn naam gaf van Benngstraat. Niet voor 1711 verkreeg men
Z gÄ aai“Ä 66,1 VaSteland’ dat Zi0h « * ” van de noordoostpunt
M B m kf pitT BerinfT verschillende punten van het vasteland van
Alaska, die hij als kustpunten van Noord-Amerika erkende, en korten tijd daarna
Ä h v P^n',ag,erS ^en ontdekkingsreiziger, zoodat er Russische nederzettingen
ontstonden. Verschillende handelscompagnieen vormden zieh, totdat bij ukaze van
I I deze vereenigde onder den tite l: Keizerlijk Russische-Amerikaansche
Pels-Compagme. Eerst bij ukaze van 1821 verklaarde Czaar Alexander het gedeelte
van Amerika ten noorden van 51° N.B., d. i. te beginnen bij Koningin Charlotte-
sound ten noorden van Van Couvereiland voor Russisch. Deze willekeuriee inbezit
neming verwekte hevigen tegenstand bij Engeland en Amerika (Vereen St. v j en
e r werden onderhandelingen gevoerd, die deze kwestie tot een goed einde brachten
Den 17ien April 1824 werd een verdrag met Amerika, den 28<*n Februari 1825 met
Engeland gesloten, waarbij Rusland zieh verbond, niet vender dan 54° 40' zuideliik
HQR§aan- "If* "e rd e r-dan n ° mÖlen Tan de kust in het binnenland. Doch in
wisten de Vereenigde Staten van Noord-Amerika dit gebied van Rusland te
verwerven voor de som van 7,200,000 dollars.
Twee redenen bewogen Rusland, tot den afstand van dit gebied te besluiten. Alaska
o,rac. v ^ jaren schier niets meer op en was een lastpost voor den Russischen
Staat. Verder vreesde Rusland, dat het den wensch der Vereenigde Staten, om dit
gebied te verwerven, niet zou kunnen weerstaan. Walvischjagers uit de Vereenigde
Staten hadden reeds voor een halve eeuw den weg naar de Beringszee gevonden en
hier op kabeljauw gevischt; om de visch te drogen op het land hadden zij telkens
verlof moeten vragen van de Russische regeering.
Zij wendden zieh tot de regeering der Unie in Washington, en deze wist met
Rusland den koop van Alaska tot stand te brengen. Zoo werd Alaska een bezitting
der Vereenigde Staten, waartoe het als territorium behoort.
Omtrent de nieuwe bezitting was echter bitter weinig bekend. Aan personen, met
de Russische taal vertrouwd, werd opgedragen uit Russische bronnen bijeen te brengen,
wat er over Alaska geschreven was. De Senator Sumner uit Massachusetts stelde
levendig belang in de nieuwe bezitting en sloeg voor, dit gebied Alaska te noemen,
welks oudere vormen „Alarska” en „Aljaska” luidden. Hij bewerkte ook, dat de
Russische dagen der week en de datums van Alaska volgens Amerikaansche wijze
geregeld zouden worden. Tot nog toe hadden de Russen in Alaska Zondag, terwijl
de uit de Vereenigde Staten overgekomenen nog Zaterdag rekenden.
Het eerste, waarop de aandacht der Amerikanen viel, was een soort van zeehonden,
welker vellen groote handelswaarde bezitten (Callorhinus ursinus), op dit oogenblik
10 dollars per stuk, en die in groote menigte in de naburige zeeen leven. Deze
dieren leven het grootste gedeelte des jaars in zee, en komen alleen gedurende den
korten zomer, om daar jongen te werpen en te paren. In het einde van den herfst
vertrekt de geheele menigte in groote scharen weer naar voile zee.
De regeering der Vereenigde Staten verklaarde de jacht op deze zeedieren voor
haar monopolie in de wateren, die in haar reehtsspheer begrepen waren, d. i. tot de
eilanden op enkele mijlen van de kust. Dit monopolie werd verpacht aan een maat-
schappij, welk het recht verkreeg, jaarlijks 100,000 mannetjes te dooden. Door den
hoogen prijs der huiden aangelokt, togen echter ook anderen op de jacht, zoowel ■
burgers der Vereenigde Staten als Canadeezen van Van Couvers-eiland, die de dieren
in voile zee trachtten te vermeesteren, zoodat het aantal aanzienlijk slonk. Door
internationale bijeenkomsten heeft men getracht, daarin verbetering te brengen, maar
tot nog toe zonder gevolg.
Een tweede bron van inkomsten verkregen de Vereenigde Staten uit Alaska
door de zalmvangst. In 1894 waren hier 25 etablissementen werkzaam, om zalm te
vangen. Aan 16 van deze waren werkzaam 2344 menschen, waarvan 812 Blanken,
505 Indianen en 1027 Chineezen. Behalve zalm wordt er veel kabeljauw te r markt
gebracht, terwijl de haringvangst in opkomst is. De walvischvangst, eens zoo belang-
rijk, heeft zoo goed als opgehouden.
De jacht op pelsdieren, onder Rusland een regeeringsmonopolie, werd door de Unie
vrijgelaten in Alaska, omdat zij weinig meer opbracht. De zeeotters, welker huiden
dikwijls met 500 dollars per stuk betaald worden, zijn bijna geheel uitgeroeid, en
hetzelfde is het geval met ander wild. De pelzen, die de inboorlingen nog weten
te verkrijgen, worden door Amerikaansche kooplieden gekocht, die tabak en sterke
dranken aanvoeren.
Dit laatste is een groote sehaduwzijde, die aan de komst der Blanken voor de
bewoners van dit land verbonden is. Wel werden door de regeering scholen opge-
ripht voor de kinderen der inboorlingen, doch met het verminderen der natuurlijke
rijkdommen is de economische toestand der inboorlingen er arm en ellendig. Men
heeft daarom besloten, door de invoering van tamme rendieren den toestand der
beyolldng te verbeteren. Wilde rendieren vindt men in Alaska vele, maar, gelijk
wij reeds vroeger zeiden, aan het temmen dezer dieren is niet gedacht. Nadat
men Siberische rendieren had ingevoerd, bleek het noodig te zijn, goede herders
voor de dieren te hebben, en hiertoe wendde men zieh tot Lapland. Het plan
gelukte; 6 Lappen-familien werden overgehaald om naar Alaska te verhuizen.
Te zamen 16 personen, met 10 honden, de grootste hulp voor de rendiqrherders,
kwamen zij te New-York aan, vertrokken van hier naar San Francisco en verder
naar Alaska. Een onuitsprekelijke vreugde bezielde deze lieden, toen zij na zulk
een langen tocht door verschillende landen .eindelijk de rendieren en de noordsche
sneeuwvlakten terug zagen. Zoo werd de Laplandsche cultuur naar Alaska overge-
bracht. Tegenwoordig leven ongeveer 1000 tamme rendieren in Alaska, en zij zullen
AMERIKA. j I