194 VOLKS VERTEGENWOORDIGING. DE PRESIDENT.
Het aantal leden van het Representantenhuis mag 1 ■ op 30,000 zielen niet overr-
schrijden, en elke Staat moet n p zijn minst een vertegenwoordiger hebben; verder
wisselt het af met de bevolking; Aanvankelijk waren er 66, in 1793 : 105 en on
dit oögenblik 325.
Het Representantenhuis treedt telkens na 2 jaren in zijn geheel af; de, zittingstijd
duurt 2 jaren. Ontbinding kent de grondwet niet; het Oongres moet op zijn minst
eenmaal per jaar samenkomen.
De Senatoren worden gekozen door de wetgevende lichamen der afzonderlijke
Staten, telkens voor den täjd van 6 jaren. Met elk nieuw Congres (om. de twee
jaren) treedt dus S‘¿t van de Senatoren af, zoodat de Senaat nooit tegelijk geheel
vernieuwd wordt. De Senatoren worden gekozen voor 6 jaren, en in alle Staten
w o rd t: het eene Huis van het Wetgevend Lichaam (dat kiezer is van de Senatoren)
om de twee jaren vernieuwd. Dit kan ten gevolge hebben, dat gedurehde den
zittingsduur van een Senator de partij-meerderheid in zijn Staat, meermalen omslaat.
Het kan ook gebeuren, dat, wijl de beide Senatoren van iederen Staat door ver-
schillend samengestelde wetgevende lichamen gekozen worden, en ieder Senator
een stem heeft, de beide stemmen der Senatoren elkander geheel opheifen. Hieruit
blijkt ook, dat de Senaat geen Statenhuis i s ; elk Senator s tem t' volgens eigen
overtuiging en verantwoording. In den Senaat wordt elke Staat vertegenwoordigd
door twee afgevaardigden.
De \ice-President der Republiek is, volgens de Grondwet, Voorzitter .van den
Senaat. Het Representantenhuis daarentegen kiest zijn eigen Voorzitter, die den
titel van Speaker of spreker heeft. De invloed van den Speaker op de wetgeving
is zeer groot.
Aan het hoofd van de Republiek der Vereenigde Staten Staat een President. De
President wordt gekozen door en is daardoor ook tevens vertegenwoordiger van het
volk; hij heeft zitting voor 4 jaren. . De keuze van den President geschieht op
indireete wijze. In de Staten worden namelijk kiezers gekozen en in elke Staat zoo-
velen, als die Staat tezamen aan Senatoren en Representanten naar het Oongres zendt.
De wijze, waarop de kiezers. voor den President in de Staten gekozen worden,
laat de grondwet geheel over aan de wetgevende lichamen dier Staten. Daardöor
kan een wetgevend lichaam in een Staat ook zelf de kiezers benoemen, en Zuid-
Carölina heeft dit lang gedaan. Door de democratische strooming echter is :de keuze
van kiezers voor den President feitelijk overal aan de stemgerechtigde burgers
gekomen. De aanwijzing der kiezers voor den President geschiedt in elken Staat op
den eersten Maandag in November, elk vierde jaar na de presidentskeuze.
De verkiezing van den President geschiedt, volgens de n[et van 1 Maärt 1792, op
den eersten Woensdag in December daaropvolgend. De kiezers vullen daarbij afzonderlijke
billetten in voor President en Vice-President, en van de verschillende staten
worden de lijsten van den uitslag naar den zetel der Bondsregeering opgezonden.
Hier worden de stemmen geteld en wordt de uitslag bekend gemaakt.
Deze verkiezing is feitelijk niets meer dan een bloote vorm geworden. De uitslag,
welken de verkiezing zal verkrijgen, is feitelijk reeds bekend, zoodra de verkiezing
van kiezers heeft plaats gehad. De aangewezen kiezers toch zijn niets meer dan de
willooze werktuigen van hun partijen geworden, en zij brengen geen andere stem
uit dan hun is opgedragen. De partijen stellen hun candidaten voor de presidentskeuze
in een soort van kiesvereenigingen (nationale conventies) en yervolgens worden
er kiezers gekozen, om hun stemmen op dien candidaat uit te brengen. Zoo wordt
het aanwijzen der kiezerä in de praktijk ook reeds de presidentskeuze genoemd.
De wetgevende macht berust in Amerika bij de beide Huizen: het Representantenhuis
en den Senaat. Beide Huizen hebben het recht van initiatief en amendement.
Belastingwetten evenwel moeten altijd uitgaan van het Huis der Representanten,
maar de Senaat kan die door amendementen wijzigen.
In den regel wordt een door de beide Huizen aangenomen wet door den President
bekrachtigd. Doch als hij zieh met een toegezonden ontwerp niet vereenigt, zendt
hij het terug aan het Huis, dat het ontwerp heeft ingediend, vergezeld van zijn
aanmerkingen. Die aanmerkingen worden onveranderd opgeteekend, en er heeft een
nieuwe behandeling van het ontwerp in beide Huizen plaats. Als daarop de bill in