1 ■
)»
■s? fe
! fe.
.SIX
r Iii
464 » R O M M E W E G E » .
ftuk Gfönds naai zynen zin bezaaide o f
bepläntte; en dewyl de een eene Rivier#
de ander eea Boseh,- en de derde eenea
•Heuvel te vermyden h a d t, zou hy
elders komen # o f zyne - Buurea kunneo
bezoeken ; zo werden hieruit de krommd
Wegen geboore'ä, wel minder nuttig daa
de Kronkelingen der Rivieren, maar oneindig
aangenaamer voor onzen Geest #
dan de regten. Onze Voorouders, o f dö
Bewooners deezer Landen hebben gewis ^
door het maaken van zodanige Wegen ^
hunnen Nakomelingen meer dienst gedaan #
dan z y ze lve ooit gedacht hebben. Orß
hier van overtuigd te z y n , kunt g y hee„
ze lfde hulpmiddel gebruiken, het welk my
a l zeer vroeg van dat wangevoelen afge-
jbragt heeft. Bewandelt den byna lynreg-
ten weg van ’s Hertogen-Bosch naar Eindhoven
in de Meyery , den langften vaa
dien a a r t , welken ik in ons Vaderland
icenne, dus om des voordeels w ille , w y l
hes een kostbaare Steenweg is , aange»
l e g d ; en gy ’ zult ondervinden, hoe geweldig
deeze lange regte weg ü zal ver-
tveelen. Men gaat tw e e , d rie , v ie r , v y f uuren
; en men fchynt niets te vorderen. D e
W e g is nog al regt, en men komt niet
•aan ’ t einde , daar men zyn wil. Alles
b ly ft voor het oog ¿¿ntoonig »• cn geene
vef«
K R O M M E W E G E N . 465
verandering ftreelt ons ergens. Ik kan (J
niet zeggen, hoe zeer my eens die W e g
verdrooten heefc. Van dit alles verneemt
men niets op kronkelende Wegen, ’c Is
waar, de Paden zyn een weinig lange r;
doch telkens heeft het oog een afwisfe-
lend Tooneel , ; telkens ziet men iets
nieuws, en dit vermaakt. Men wordt
dus op eene aangenaame wyze misleid,
men komt thuis, eer men er „op denkt.
Z o gaat het ons riil ook. Z ie daar myn
Huis , van waar gy dacht noch zeer verre
a f te zyn. Laat er ons nu ingaan,
om te eeten.
IV . BEEE. G g T W E E "
/ fe":.
fe